ULAN

From:  jacques cole <cock_a_dud@yahoo.com>

Date:  Sun Apr 18, 2004  10:39 pm

Subject:  (Story) Ulan (Kuwento ni Kiko)

 

 

ULAN?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 

(Ang Kuwento ni Kiko)

 

by Jacques Cole

 

cock_a_dud@yahoo.com

 

 

 

Malakas ang ulan.

 

 

 

Sa pagkakadinig ko sa radyo, signal number 1 dito sa Metro Manila. Pero sa tindi at lakas ng hangin, aakalain mong signal number 3 na. Kahit malakas ang ulan, kinailangan ko pa ring pumasok dahil me pre-lims ako ngayon sa dalawang subjects ko.

 

 

 

Pagbaba ko ng Philcoa, nag-overpass ako para sumakay sa UP-Philcoa na dyip. Jacket lang ang dala ko kaya panay takbo ang ginawa ko sa paglipat-lipat ko ng sasakyan. Ang nakakainis, e magkalayo pa man din ang oras nung dalawa kong exam. Isa e 10:00 ang simula, samantalang yung susunod e 4:00 pa. Pagkatapos nung una kong exam, dumiretso na ako sa canteen para managhalian. Tapos e dumiretso na ako sa main library at dun na lang naglagi at nag-review.

 

 

 

Langhiya!  Ang tagal ng oras. Ang sarap pa namang matulog ngayon. Malamig ang panahon. Marami-rami ring tao dito sa library. Siguro, dito na rin nagpalipas ng oras yung iba pang estudyanteng me exams ngayong araw na ito. Sa haba ng oras, sa lamig ng panahon at sa kababasa ng mga xerox copies ko, di ko namalayang nakaidlip na pala ako.

 

 

 

4:20. Nakasubsob ang ulo ko sa mga braso kong nakapatong sa mesa ng ako’y maalimpungatan at mapatingin ako sa relo ko sa braso. Bigla akong napatayo! Shit! Late na ako! Dali-dali kong kinuha yung nagkalat kong photocopies ng libro at mga notes ko, sabay saksak sa binder ko, at diretsong takbo palabas ng library.

 

 

 

Madilim na kahit pasado-alas kuwatro pa lang. Nakakagluat na kanina e ke lakas-lakas ng ulan, ngayon ay umaambon na lang. Malakas pa rin ang hangin na talaga namang humahampas sa mga nagkalat na puno sa campus. Nagmamadali akong tumakbo palabas ng library papunta sa Engineering building. Dun kasi yung last exam ko para sa araw na ito.

 

 

 

Nasa harap na ako ng building ng mapansin kong naiwan ko pala yung jacket ko sa library. Anak ng… Di pa naman ako nagdala ng payong. Ayoko kasing magbitbit ng payong kaya yung jacket ang ginamit kong proteksyon sa ulan. Hayaan mo na nga. Kung maaga pa, babalikan ko na lang sa library. Sana me makapagtabi.

 

 

 

Medyo nahirapan ako sa exam. Talagang nasagad ko yung oras namin na hanggang 5:30. Mag-aalas-sais na nga ng lumabas ako. Matindi na naman ang buhos ng ulan. Malakas. Di ko na nga makita ang katabi naming building sa lakas ng ulan. Dahil sa di ko na rin makukuha yung jacket ko sa library, naghintay na lang akong humina ang buhos ng ulan.

 

 

 

Kaso, alas-siyete na, wala pa ring tigil ang ulan. Mai-stranded pa yata ako sa campus. Kumokonti na rin ang tao dito sa building. Inayos ko ang binder ko at inipit sa loob ang mga photocopies. Tinakbo ko mula sa building papunta sa pinakamalapit na waiting shed. Sa tindi ng patak ng ulan, nabasa ang suot kong shirt at pantalon. Pati na yung rubbershoes ko. Nagkataon pa naman na Hanes shirt lang suot ko ngayon. Okay sana kanina kasi naka-jacket ako. Tsk. Dahil sa basa, dikit na dikit na siya sa katawan ko.

 

 

 

Ako lang ang tao sa waiting shed. Sa tindi ng hangin, kahit nasa ilalim ako ng waiting shed e nababasa pa rin ako ng hamog. Tumutulo na ang suot kong sapatos. Baha ba naman ang tinakbuhan ko! Ang nakakaasar pa, walang dyip na dumadaan. Kahit taksi. Puro pribadong sasakyan ang nakikita ko.

 

 

 

Lalo pang lumakas ang ulan. Paminsan-minsan e kumikidlat pa! Kanina pa naglowbatt ang cell ko kaya wala akong matext o matawagan sa bahay para tanungin kung meron akong puwedeng masabayan sa pag-uwi. Nakalimutan kong mag-recharge kagabi sa sobrang busy ko sa pagrereview. Manaka-naka e may dumadaang dyip pero puno na. Ayaw ng huminto. Shit! Di na yata ako makakauwi.

 

 

 

Nagulat ako ng may humintong kotse sa harapan ko. Tinted ang salamin kaya di ko kita kung sinong nasa loob. Bumaba yung salamin sa passenger seat at bumungad e isang lalaki. Nasa edad-40 na siguro. Naka-long sleeves na blue at naka-necktie. Mukhang kagalang-galang. Meron siyang bigote. Maputi at mukhang me sinasabi kaya di ka mag-aalangan. Pero siyempre, iba na rin ang panahon ngayon. Nung ibinaba niya ang bintana, yumuko ako para masilip yung tao na nasa loob. Umabante papunta sa me bintana ng passenger seat yung driver at tiningnan ako.

 

 

 

“Pare, puwedeng magtanong?” simula niya.

 

Tumango ako.

 

“Saan ba dito yung ibang daan palabas ng Commonwealth? Mataas kasi ang tubig diyan sa Philcoa e” sabi nung lalaki sa akin.

 

“Commonwealth ho?” pagkaklaro ko.

 

“Oo. Nalilito na kasi ako e. Naliligaw na yata ako” sagot niya, sabay ngiti.

 

“A, e puwede kayong dumaan diyan” sabay turo sa kanto kung saan nandun ang College of Music. “Pagkanan niyo diyan, dire-diretso lang, me gate na ang labas e sa Commonwealth Avenue” sabi ko.

 

“Ummm… ganun ba? Sige. Salamat” Bumalik na siya sa manibela ng muli siyang dumungaw sa bintana. “E ikaw, saan ba ang daan mo” tanong niya sabay tingin sa akin. “Basang-basa ka na”.

 

“A. E. Diyan lang ho..” sagot ko. Nagulat ako sa tanong niya. Medyo nagsisimula na akong magtaka ng tanungin niya ako kung saan ako papunta.

 

“Saan nga?” tanong niya sabay ngiti. “Mukhang walang dumadaan na sasakyan, lumalakas pa ang ulan?” sabi niya.

 

 

 

Napatingin ako sa paligid. Madilim na talaga. At lalong tumindi ang bagsak ng ulan. Kahit sa ilalim ng waiting shed, basang-basa na ako. Tuloy-tuloy ang pagtulo ng suot kong t-shirt at pantalon.

 

 

 

“So?” muli siyang nagsalita. “Saan ka? Baka puwede kitang ibaba sa madadaanan ko”.

 

“Wag na ho. Ok lang ho”.

 

“Sige na. Di naman ako nagmamadali. Baka kahit sa Commonwealth puwede kitang maibaba para duon ka makasakay”.

 

“Sa Fairview ho..” nag-aalangan kong sagot.

 

“Ganun naman pala e. Sabay ka na. Ibababa kita sa Commonwealth Avenue. Makakasakay ka na dun.”

 

Matagal bago ako nakasagot. Nag-isip muna ako. Baka killer o kidnapper ito a.

 

“Mabuti akong tao. Eto ang ID ko, di ako masamang tao. Gusto ko rin lang makatulong”. Inilapit niya ang ID niya na nakasabit sa salamin. Nakasulat dun yung kanyang pangalan at posisyon sa kumpanyang pinagtatrabahuhan niya. “Dali na, basang-basa ka na at nababasa na rin ang loob ng kotse ko..” tuloy-tuloy niyang yaya.

 

 

 

Medyo nanginginig na rin ako sa lamig dahil sa basa kong t-shirt. Kaya’t binuksan ko ang pinto ng passenger’s seat, at dali-daling sumakay. Medyo nahihiya pa ako dahil nabasa ang sahig ng kotse dahil patuloy sa pagtulo ang aking sapatos. Nagulat ako ng abutin niya ang saraduhan ng bintana sa pintuan sa side ko kaya’t parang nakadagan siya sa akin. Umusog ako’t sinandal ko ang katawan ko sa upuan.

 

 

 

“Hinaan natin ang aircon. Baka magkasakit ka” sabi niya sabay abot ng aircon.

 

Inilabas ko ang panyo ko na basang-basa na rin. Sinimulan kong punasan ang braso ko at mukha. Me inabot siya sa likod na upuan sabay abot sa akin ng bimpo. “O, pamunas mo.”

 

Minsan-minsan, nagtatanong siya ng direksyon. Itinuro ko ang daan sa me building ng MassComm papunta sa Vanguard Building para makalabas kami ng Commonwealth Avenue.

 

 

 

“Nga pala, ako si Ken” pagpapakilala niya sabay lahad ng kamay.

 

“Kiko..” sagot ko.

 

“Basang-basa ka na. Di ka ba nilalamig?” tanong niya sa akin.

 

“Okey lang” tugon ko. Paglabas ng gate, nagsabi na ako sa kanyang ibababa na ako sa tabi at dun na ako sasakay ng dyip o fx pa-Fairview.

 

“E pulos puno e” sagot niya sabay tingin sa nagdadaang mga sasakyan. Totoo naman na punuan na talaga yung mga sasakyan. Kahit bus e di na humihinto sa dami ng sakay.

 

“Puwede na diyan. Sisiksik na lang ako” pagpipilit ko.

 

“Kung gusto mo, pupunta naman ako ng Fairview e. Sabay ka na. Me dadaanan lang ako sa bahay” si Ken.

 

“Wag na po. Dito na lang ako. Istorbo pa ako sa inyo”.

 

“Ok lang yun. Me pupuntahan nga ako sa Fairview e. Sige na. Walang problema sa akin yun. Tsaka baka mahirapan kang sumakay dito”.

 

Nag-isip ako. Mas matangkad naman ako sa gagong ito e. Pag naglabas ng kutsilyo o baril, isang suntok lang, tulog na ‘to. Teka, baril? Madali lang namang tumalon sa kotse. Mukha namang mabait e. Sandali lang daw sa bahay. “Sige, kung hindi ako magiging problema sa inyo” sagot ko.

 

 

 

Matindi pa rin ang buhos ng ulan. Manaka-naka e nadadaan kami sa trapik at kitang-kita ko kung gaano kahirap ang pagsakay. Buti na lang, me masasabayan ako hanggang Fairview. Binuksan niya ang radyo ant nakinig kami sa music. Nagsimula ko na ring mapansin ang madalas na pagnakaw niya ng sulyap sa akin.

 

“Basa pa rin yang t-shirt mo. Punasan mo na rin ng bimpo”. Nagulat ako nung magsimula siya. Ang tahimik kasi kanina e. Napatingin ako sa kanya na nakatingin sa akin at sa t-shirt ko.

 

“Ha? A e, ok lang.”

 

“Anong ok, e lalamigin ka niyan? Sige na. Tanggalin mo na kaya?”

 

Para matahimik na siya, ipinasok ko na lang yung bimpo sa loob ng t-shirt ko at sinimulang punasan ang basa kong katawan.

 

“Basa rin yang sapatos mo? Tanggalin mo na rin at mapupulmonya ka. Pagdaan sa bahay, gusto mo pahihiramin kita ng damit at tsinelas para tuyo ka pag-uwi mo” sabi niya. Di ko alam kung pano mag-re-react. Tinanggal ko na lang yung sapatos at medyas ko. Alam kong nakatingin pa rin siya kaya sa labas ng bintana ako tumingin. Di ko alam kung bakit siya nakatingin ng ganito sa akin. Bakla ba siya? Langhiya! Mapapahamak nga yata ako. Pero ang nakakagulat, di ako kinakabahan. Ang toto, excited ako sa nangyayari.

 

 

 

Pumasok kami sa Don Antonio Heights at tinungo ang isang maliit pero eleganteng bahay. Pagtapat sa isa sa mga bahay, dali-dali siyang lumabas at binuksan ang gate. Dali-dali rin siyang bumalik sa kotse at ipinasok ang sasakyan sa garahe.

 

 

 

“Tara”, aya ni Ken pagkagarahe ng sasakyan.

 

Alanganin akong bumaba. Di ko na isinuot ang medyas ko’t sapatos. Nakakahiya dahil ang kintab ng sahig at tumutulo pa ang sapatos ko’t medyas. Dalawang palapag ang bahay. Tinungo namin ang kuwarto sa second floor. Malaki etong kuwarto. Wooden parquet ang sahig. Aircon.

 

Binuksan niya ang cabinet at naghanap ng t-shirt na ipapasuot sa akin. Nakatayo lang ako sa may pintuan ng kuwarto. Nahihiya.

 

“O, pasok ka. Wag kang mahiya” sabi niya sabay kuha sa kamay ko at iniupo sa sofa na malapit sa kama. Inabot niya sa akin ang t-shirt.

 

“O, magpalit ka na”, sabi niya sabay talikod at nagsimulang maghanap ng shorts. Di ko alam kung dun ako magpapalit o itatanong ko kung saan ang banyo.

 

 

 

Napansin kong basa na ang kinatatayuan ko mula sa tubig na tumulo sa aking basang damit kaya’t agad kong hinubad ang suot kong t-shirt at inilapag sa sahig para masipsip ang lawang nagawa ng tumulong tubig mula sa basa kong damit. Yumuko ako at sinimulang lampasuhin ang sahig ng makita niya ako sabay lapit.

 

 

 

“O, anong ginagawa mo” sabi niya sabay kuha ng kamay kong naglalampaso gamit ang kanina e suot kong t-shirt. Nung hawakan niya ang kamay ko, na-off balance ako kaya’t una ang pwet na napasalampak ako sa sahig, habang siya naman e nadulas at bumagsak sa ibabaw ko. Nakatihaya ako habang siya e nakadapa sa ibabaw ko.

 

 

 

Naramdaman ko ng ikiskis niya ang kanyang mukha sa dibdib ko. Nakatukod ang siko ko, habang siya e nakadagan sa akin. Maya-maya pa e tumingin na siya sa akin. “Sori” sabi niya.

 

“Okey lang” tugon ko at nagsimula na akong tumayo. Pero bago pa ako makatayo ng tuluyan e hinawakan niya ang sinturon ng pantalon ko, na siya kong ikinagulat. Inginudngod niya ang kanyang mukha sa tapat ng aking alaga. Hinawakan ko ang kamay niya para alisin pero di siya tumigil sa pagkiskis ng kanyang mukha sa aking harapan.

 

Mula sa labas ng pantalon, ginawa pa niyang kagat-kagatin  ang aking burat sa loob ng pantalon kaya’t nagsimula na itong tumigas.

 

 

 

“Ken..” Sinubukan ko pa rin alisin ang pagkakadikit ng kanyang mukha sa aking alaga. Pero di talaga niya inalis. Mula sa sinturon e gumapang na ang kanyang mga kamay at iniyakap sa balakang ko. Di ko mapigilang umungol dala ng pagkagat-kagat niya sa aking burat sa ilalim ng maong. Nang marinig niya ang ungol ko, dali-dali niyang tinanggal ang pagkakakabit ng aking sinturon at butones ng pantalon. Kusang bumagsak ang aking basa kong pantalon sa sahig at tanging ang itim na brief ko na lang ang natira.

 

 

 

Nakatayo pa rin ako habang siya e nakaluhod sa aking harapan. Sinimulan na niyang dilaan ang aking singit, punong hita, pababa sa tuhod. Mula duon e babalik siya sa pagdila sa aking singit, sa bayag, sa burat, pataas sa pusod. Nilaro niya ang manipis na buhok sa aking pusod bago siya umakyat at magpakasasa sa aking magkabilang dibdib. Di ko napigilang hawakan siya sa ulo ng simulan niyang kainin ang aking utong. Idiniin ko pa ang kanyang mukha sa dibdib ko. Ang kanyang dalawang kamay naman e nagsimula ng tumahak sa likod ko. Humihimas. Humahaplos.

 

 

 

Di ko akalaing magugustuhan ko ito. Ito ang kauna-unahan kong pagpapaubaya sa bakla. Maraming nagtangka pero talagang ayoko. Sabi naman ng iba kong kabarkada, masarap daw. Sa sarili ko, alam kong di ko makakaya. Pero bakit ngayon e tila di ko mapigilang umungol! Ang sarap! Mula sa pagdila sa dibdib ko e dahan-dahan at wari mong nang-aakit na pumunta sa likuran ko si Ken at sinimulang dilaan ang batok ko, ang likod, habang ang kanyang kamay e gumapang sa dibdib ko at nilalaro ang utong ko.

 

 

 

“Ummm.. shit… ang sarap Ken…” paanas kong nasabi. Maya-maya pa e bumaba ang kanyang mukha at dilaan ang likod ko pababa, papunta sa puwet. Marahas niyang ibinaba ang aking brief at talaga namang nagmamalaking bumalandra ang tigas na tigas ko ng burat! Napaigtad ako ng simulan niyang kagat-kagatin ang magkabilang pisngi ng pwet ko habang ang kamay niya e bumaba mula sa dibdib ko papunta sa bayag ko at sinimulan niyang lamasin. Kinuha ng isa niyang kamay ang burat ko at sinimulang batihin.

 

 

 

Lamas. Lamas. Lamas. Nanlalambot ako sa sarap ng paglamas niya sa aking bayag! Bate. Bate. Bate. Di ko mapigilan ang kiliti sa katawan ko dahil sa tuluyang pagbate ng aking burat! Itinaas ko ang dalawa kong kamay at inilagay sa likod ng ulo ko. “Isubo mo na…” paanas kong nasabi. Mula sa likod e lumuhod na si Ken sa harap ko at sinimulang laruin ang burat ko. Isang pagdila mula sa ilalim ng bayag papunta sa kahabaan ng aking burat ang ginawa niya na nagpainit sa aking mainit na ring katawan. “Ummm… aaahhh… …” Napahawak yung isa kog kamay sa buhok niya at dali-dali kong isinaksak ang aking kahabaan sa kanyang lalamunan. Ang init! Ang sarap!

 

 

 

Di ko napigilang umayuda! Hinawakan na ni Ken ang binti ko, habang minsanang nilalaro ang betlog ko. Supsop. Supsop. Supsop. Walang tigil ang pagsusong ginawa sa akin ni Ken. Habang walang tigil ang pagbarurot ko sa kanyang bibig, nakakamanghang nagagawa pa niyang laruin ang butas ng aking burat sa paggamit niya ng kanyang dila! Supsop. Supsop. Supsop. Dalawang kamay na ang nakahawak sa kanyang ulo.

 

 

 

Malapit na akong labasan. Nararamdaman ko na ang paglaki ng ulo ng aking burat! Diniinan ko pang lalo ang pagkakasubsub ng kanyang mukha sa alaga ko. Yumakap na siya sa magkabila kong puwet at talagang kinain ng buo ang aking kahabaan.

 

 

 

“Malapit na… aaaahhh… shit… shit… shit…” At sa loob ng silid ay umulan. Umagos ang bawat patak sa tuyong ilog na nagnanasang madiligan. At nasaid ang lahat ng patak na maipagkakaloob ng langit.