Buddy

Grumaduate ako sa elementary as Class Salutatorian, pero, hindi ko deserved yun. Alam ko at alam din ng maraming tao na ako dapat ang Valedictorian. Ako ang sinasali sa quiz bees, essay writings, press conference, at manlalaro rin ako ng volleyball. Ngunit, dahil classsmate ko ang isa sa anak ng principal ng aming paaralan, ginawa lang nila akong Salutatorian. Sinabi sa akin ng mga kaibigan ko na hayaan ko na lang daw, dahil alam naman ng buong madla na ako ang totoong pinakamagaling.

Natapos ang graduation, at naging palaisipan sa akin kung saan ako mag-eenrol ng high school. Nang mabalitaan kong sa sikat na private school sa aming bayan nag-enrol si Madel, Valedictorian namin, kinumbinsi ko ang nanay ko na doon din ako mag-aaral. Syempre, gusto kong patunayan na ako ang totoong mas magaling. Nag-take ako ng Scholarship Test sa nasabing paaralan. Awa ng Diyos, nakapasa naman ako with a remarkable rating of 94.72%. Dahil dito, pumayag ang nanay ko na dun na ako mag-aral, tutal naman daw eh matalino ako. Hindi kasi ganun karangya ang buhay namin, pero hindi din naman kami ganun kahirap. Nasa Saudi noon ang Tatay ko, at tumatanggap naman ng tahiin ang nanay ko. Pumasa din si Madel,ngunit 92.11% lang ang nakuha niya. Rank 5 siya, ako naman eh rank 2. By the way, ako nga pala si Aldrinn, gwapo, matalino, matangkad, at medyo maganda ang pangangatawan.

June 1998, araw na ng pasukan, suot ang unipormeng tinahi pa ng nanay ko, sumakay ako ng tricycle para pumasok na sa bago kong paaralan. Dito ko haharapin ang hamon ng tunay na laban, dito kung saan wala ng favoritism. Sinalubong ako ni Madel, at sinabing "Talaga lang ha, dito ka mag-aaral, mahal ang bayarin dito". Hindi ko na pinatulan ang pangungutya ng gago kong kaklase na kung hindi nga dahil sa principal ang nanay eh, baka hindi man lang siya nakaabot sa top5 ng klase namin. Dumeretso ako sa bulletin board para icheck kung saang section nakatala ang pangalan ko, Section Jade, klasmeyt ko si Madel. Pagpasok ko sa room ko, dumeretso agad ako sa upuan sa may gitnang row. Unti-unti na ring napupuno ang klasrum namin. Biglang may tumabi sa akin, Amorsolo ang pangalan. Nagpakilala agad siya sa kin. Bibong bata nasabi ko na lang sa isip ko. Naging kaklase ko din sina Billy, Michael, David, Sunshine, at Lerma, mga maykaya kong kaklase noong elementary. At least may kakampi na ako pag inaway ako ni Madel.

Pumasok na ng klasrum ang class adviser namin, at isa-isa niyang tinawag ang aming mga pangalan. Villanueva ka??? tanong sa akin ng lalaking tumabi sa akin kahit marami pa namang bakanteng upuan. "OO", sagot ko. Tango lamang ang naisagot niya sa akin. In-arrange kami alpahabetically, at yun daw ang magiging permanent seating arrangement namin hanggang matapos ang school year. So, binakante namin ang mga upuan namin. At, dahil nga Villanueva ako, expect ko na ako ang nasa hulihan. Nagpaalam ako sa adviser namin na pupunta lang ako sandali ng C.R. Dahil siguro sa excitement ko, hindi ko na nagawa pang magbawas. Sinabi ko na lang sa adviser namin na ako si Aldrinn Villanueva,at ako'y lumabas na. Pag balik ko sa klasrum, isa-isa nang nagpapakilala ang mga kaklase ko sa harapan. Tinanong ko din kung saan ang upuan ko, at malugod namang sinagot ng adviser namin kung saan. Laking gulat ko nang makita ko ang pamilyar na mukha sa tabi ko, si Amorsolo. So, nginitian ko siya, at sinuklian din naman niya ng ngiti ang mga ngiti ko. Natapos nang magpakilala ang mga klasmeyts ko pati na si Madel, feeling nga eh, at pinangalandakan pa na siya ang Valedictorian namin. Tumingin lang sa akin ang mga klasmeyt kong sina Michael, Sunshine, at iba pa. Alam ko na kung ano ang ibig nilang sabihin. Nagpakilala na din ako, dahil ako ang 2nd to the last person sa klase, Villanueva nga kasi ang surname ko. Huling nagpakilala si Amorsolo, at doon ko napag-alaman na Villanueva din pala ang apelyido niya. "Insan", ang naitawag ko sa kaniya pag balik niya sa upuan niya. Sinabi kong Villanueva ka din pala eh, "OO, Insan" ang naisagot niya sa akin.

Natapos ang 1st grading namin, pumasok ako sa top10 ng klase namin, ako ang top3, top9 si Madel, na halatang hindi satisfied sa ranking niya. "Congrats, Insan", bati sa akin ni Amorsolo. "Salamat Insan" naman ang naitugon ko sa kaniya. Binati din ako ng mga klasmeyt ko noong elementary. Loyal talaga sila sa akin. Sila din ang dahilan kung bakit ako ang Class Vice President. Si Madel???? Prince Charming!!!! Pa-cute lang naman kasi ang alam nun eh.

Since high school na nga, naranasan ko ding sumali sa intramurals, convocations, students' day, at foundation day. Pero, hindi ko naman pinapabayaan ang pag-aaral ko. Di ba nga goal ko na maipamukha na ako ang mas magaling.

Lumipas ang panahon, at last grading na namin. Syempre, sunog ako ng kilay. At nagbunga naman ang pagtitiyaga ko sa pag-aaral, dahil buhat sa pagiging top3, naging top2 ako. Si Madel, top9 pa din. Naging good sport naman siya kahit papano, dahil lumapit siya sa akin at nagsabi ng Congratulations!!!! Sabay sabing may 3 taon pa raw kami sa high school.

Nang magbakasyon ay nag-enrol ako sa journalism class. Training ko na rin ito para maging staff writer ako sa school paper namin. Syempre, hindi papatalo si Madel kaya nag-enrol din siya. Pero sadya yatang gustong patunayan ng pagkakataon na ako ang mas mahusay sa kaniya. Dahil nagkaroon ako ng merit sa pagtatapos ng summer journalism class namin. Siya? Nakapag-uwi naman ng Diploma.

June 1999, second year na kami. Si Amorsolo ang unang mukhang nakita ko sa klasrum, at as expected, tumabi siya sa akin. Napansin ko na lalong gumwapo ang mokong. Inasar ko siya na "Insan, saan mo nabili ang bago mong mukha?". Ngumiti lang siya at sinagot naman ako na dun lang daw sa "kanto".... Nag-gym daw siya noong summer. Kaya pala naging mas matikas ang gago.

Ako ang naging Class President noong second year na kami, dahil siguro mas gusto ng mga kaklase ko ang ugali ko kesa sa top1 namin. Or sadyang palakaibigan lang ako, kaya ganun. Dahil sa posisyong hinahawakan ko sa klase namin, ako ang nangunguna at nagiging lider ng mga klasmeyt ko. Ako ang nag-aasign kung ano ang gagawin nila sa Intrams, foundation day, convocation, students' night and day, atbp. Syempre, hindi lang ako puro utos, gumagawa din ako dahil ayokong may masabi sa akin ang klasmeyts ko.

Dahil sa mga activities na ginagawa ko, bumaba ang rank ko during the first grading period, to top6 na lang, pero ahead pa rin ako kay Madel, top8 lang siya eh. Pero di ba? siya nag-improve, ako? nag depreciate. Pero, okay lang sa akin, at least naging close naman ako sa lahat ng classmates ko, at bilang konswelo, sinasabi nilang ako pa rin daw ang pinakamatalino sa amin, at saka may 2nd Grading-4th Grading pa naman daw para iangat ko ang sarili ko.

Hindi ko namamalayan na nagiging close na pala ako kay Amorsolo, dahil sa lahat ng mga klasmeyts ko sya ang pinakasupportive. "Insan" kasi. MInsan na din siyang natulog sa bahay namin, kasama nila Billy, Lerma, at Aris, mga barkada ko. Nagvolunteer silang tulungan ako sa hindi natapos na props namin sa Cheering Competition para sa Intrams.

Dahil nag-iisang babae si Lerma, nagkusa na akong doon na sa kama ko sya patulugin, dyahe naman kung sa salas di ba? Sumang-ayon naman ang mga barkada kong lalake, dahil kapatid na rin naman ang turing namin kay Lerma. Mag-isa lang na anak ni Lerma, katulong lang ang kasama niya sa bahay nila, dahil nasa abroad ang mga parents niya. Nang matapos namin, ang mga props na gagamitin namin para sa Cheering Competion, nagyaya ng matulog si Amorsolo. Naglatag naman ang mga barkada ko sa sahig. Tabi-tabi kaming natulog. Dahil, sexy naman katawan namin, nagkasya kaming lahat. Dahil siguro hindi kami sanay sa ganung setup, hindi agad kami nakatulog. Binasag ni Amorsolo ang katahimikan."Matagal na ba kayong magbabarkada, Insan?" Sumagot ako na since grade4 ay lumalabas na kami para sa ilang gimik gaya ng paliligo ng hubo at hubad sa ilog, panghuhuli ng gagamba, pamimingwit sa palaisdaan ng Lolo ni Billy, atbp. Tinanong na din niya kung yun lang ba ang bonding namin. Hindi namin alam kung ano ang isasagot dahil wala pa naman kaming kamuwang-muwang nun. Tumawa ng mahina si Amorsolo, sabay sabing matulog na daw kami at saka na lang daw niya kami lelecturan ng ibang bonding. After a few minutes, nakatulog na siguro kaming lahat, dahil 5:30 na ng maalimpungatan ako, at agad ko namang ginsing ang mga kasama ko para mailagay na namin sa eskwela ang mga props na ginawa namin.

Pero, bago kami nagtungo sa skul, eh nagyaya muna si Amorsolo na magshower muna, na sinang-ayunan naman nilang lahat. Dahil medyo maluwang naman ang banyo, sabay-sabay na kaming 4 na nagshower. Inalis ko ang mga saplot ko sa katawan, maliban sa brief, ganun din ang ginawa nila Billy. Napangiti lang si Amorsolo at sinabing "Akala ko ba, naliligo kayo ng hubo't hubad sa ilog noon?", "Meron, din ako niyan" sabay turo sa mga briefs namin, at tinanggal na niya ang mga saplot niya kasama ang brief. Sumunod naman sila Billy, Aris, at Michael, kaya wala na din akong nagawa kundi maghubo na din. Biniro ko mga barkada ko na, "Matagal ko ng hindi nakikita yan ha?", iba na pala ang itsura, nagtawanan kaming lahat. Napansin ni Aris na kakaiba ang hubog ng titi ni Amorsolo, sinabi niyang wala daw itong sobrang balat, mas malaki, at wala ding gaanong ugat. Napatingin naman ako sa titi niya at napag-alaman kong totoo nga ang sinasabi ni Aris. Tumatak sa isipan ko ang itsura ng pag-aari ng Insan kong si Amorsolo. Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko, inggit? paghanga???? ewan..... Natapos din ang aming pagshoshower na nauwi na sa paliligo kaya agad na kaming nagbihis, pinahiram ko na lang sila ng t-shirts ko, para naman hindi nila doblehin ang mga sinuot nila. Dumeretso na kaming lima sa skul, hindi na namin ginsing si Lerma, dahil hindi din naman siya makakapagbuhat ng mga mabibigat na props. Ibinilin na lamang namin siya sa nanay ko.

Natapos ang Intramurals, 2nd kami sa Cheering Competition. Kahit, hindi kami ang Champion, masaya kaming magkakaklase dahil tinalo pa namin ang Seniors, Juniors ang nanalo, and as expected Freshmen ang nangulelat.

Dahil konti na lang ang mga activities sa school, napagtuunan ko na naman ng pansin ang academic records ko. Nagsara ang School year 1998-1999, top2 pa rin ako.

Napagpasiyahan kong sa bahay na lamang magpalipas ng bakasyon. At least, makakatulong pa ako sa nanay ko. Pero, isang araw habang nagpapakain ako ng mga alaga naming manok, may kotseng pumarada sa harap ng bahay namin, si Amorsolo ang sakay ng kotseng yun. Sinabi niyang in-enrol din daw niya ako sa gym para may kasama daw siya. Nasabi ko kasi sa kaniya na sa bahay lang ako magpapalipas ng bakasyon. Siya na din ang nagpaalam sa nanay ko, pinayagan naman ako para daw makapagliwaliw ako, at ng hindi daw puro libro ang hinaharap ko.

First day ko sa gym, si Amorsolo ang nagturo sa akin. Siya ang tumayong instructor ko. Napag-alaman kong kahit pala may eskwela kami eh, dito pa rin siya tumutuloy. No wonder, ang ganda ng hubog ng katawan niya.

Ilang linggo din akong sumama kay Amorsolo sa gym. Dahil nga summer vacation, kaya walang magawa. At dahil na rin sa pagsama-sama ko sa kaniya ng mga ilang linggo, nagkaroon ng konting form ang mga muscles sa katawan ko. Nakadagdag ito sa aking appeal.

Maganda ang naging bonding namin ni Insan sa gym. Hindi lang kami nagkwekwentuhan tuwing kami ay naglilift o kaya naman ay nagtethread mill. May mga eksena din kung saan sabay kaming nagshoshower. At sa tuwing nakikita ko ang tinatago ni Insan, parang may nararamdaman ako sa sarili ko na hindi ko maexplain.

Bukod sa pagpunta sa gym, lumalabas din kami ni Amorsolo pag tapos na ang aming mga workout. Since wala namang mall sa lugar namin, mostly stroll lang ang ginagawa namin gamit ang kotse niya. Isa pa sa naging bonding namin ay ang pagkain ng halo-halo, banana cue, barbecue, fish balls, kikiam, sa daan, lalong-lalo na pag maganda ang nagtitinda. We really make sure na makipagkwentuhan din kami sa tindera. Hindi naman sa pagbubuhat ng bangko, pero masasabi kong artistahin kaming dalawa ni Insan. Dahil hindi ko pa naman masyadong alam na iba ako, kinikilig din ako sa ginagawa naming pakikipag-usap sa mga tindera ng kung anu-ano sa daan, lalo na pag tinitigan nila ako, sabay sasabihing "ang gwapo mo, ang ganda kasi ng mata mo, parang nangungusap".

Natapos ang summer, at third year na kami. Isang taon na lang, matatapos na ang pagsusunod ko ng kilay para mapatunayan na mas matalino ako kesa kay Madel. Since third year na kami, hindi lang academics ang magiging basehan ng final rank namin, kukuha din sila sa extra curricular activities. Pero, hindi naging balakid sa akin ang extra curricular. First year pa lang ako, member na ako ng various organizations tulad ng Math Club, Science Club, English-Journalism Club, at Drama Club. Ang hindi ko lang sinalihan ay yung dance troupe at glee club, dahil nakakahiya namang sumali sa mga ganung organizations pag wala kang talent. Sinali din ako sa mga quiz bees, essay writing contests, press conferences, at poster making. Pati sports, hindi ko pinatawad dahil player ako ng table tennis. Kinareer ko talaga para mas mataas pa ang maging rank ko.

Pero kahit na busy ako sa mga curricular activities ko, hindi ko pa rin nakalimutan ang academics. Consistent ang pagiging highest scorer ko sa quizzes at sa examinations. Lalong-lalo na, hindi ko nakalimutan na makihalubilo sa mga kaklase ko, kase para sa akin, useless ang pagiging topnotcher kung wala naman akong kaibigan. Tuloy din ang pag-gygym namin ni Insan tuwing Saturday ng hapon, para daw hindi namin mapabayaan ang katawan namin. Siya pa rin ang nagbayad ng monthly fee ko sa gym. Utang na loob daw niya kasi sa akin kung bakit siya pumapasa. Isa kasi siya sa mga nagpapaturo sa akin ng lesson, at dahil nga magkasunog ang surnames namin eh, magkatabi kami tuwing examinations, na nagiging dahilan para makakopya siya sa akin.

Lingid sa aking kaalaman, may mga tao na pala akong nasasagasaan sa pagiging number one ko sa klase. Isa na dito si Frederick, ang aming topnotcher buhat pa noong first year. Masyado pala siyang naging affected sa result ng first grading namin. Malayong mataas kasi ang average ko kaysa sa kaniya. Pati na rin ang mga kaibigan niya, ang naging tingin sa akin eh halimaw na umagaw ng hindi sa akin. Siyempre, taas din ang kilay sa akin ni Madel.

December, nagpunta ako sa San Fernando City, Pampanga para sa Regional Schools Press Conference. Kasama ko ang adviser ng aming dyaryo. Bukod sa individual event ko na news writing -english at feature writing-filipino, kasali din ang school paper namin sa search for best school papers for the region. Sa awa ng Diyos, nanalo ako sa dalawang category ko, 3rd ako sa news writing at 2nd ako sa feature writing, pati na rin yung school paper namin, nakuha ang ilang awards tulad ng best lay-out, best sports page, at best feature page kung saan ako ang editor. Dahil sa mga merit na nakamit ko, lalong dumami ang mga kaaway ko, insecure kasi. Pero, yung mga kaibigan ko, consistent sa pagsuporta sa akin, alam kasi nila na hindi ako mayabang. Nakaschedule na rin ang pagpunta namin sa Surigao City para sa National Press Conference, at tiniyak sa akin ng adviser ko na gagawin daw niya ang lahat para mapasali kami sa contest.

Habang pinaghahandaan ko ang mga academics ko at ang pagsali ko sa National Schools Press Conference, binabalak na pala ni Madel ang hindi kanais-nais na gawain para lumagpak ako. Final Exams namin para sa third grading ng hiramin niya ang notes ko sa Chemistry. Hindi available ang photocopy machine sa office kaya napagpasyahan na lang niyang ipasulat sa akin ang ilang formula sa isang maliit na index card.

Araw ng examinations, hindi ko alam na may masama palang mangyayari sa akin sa araw na ito. Nang matapos kong kunin ang exams namin sa Chemistry ay nagpaalam ako sa proctor namin para mag-CR, may dalawa pa kasi akong natitirang exams, World History at Trigonometry. Sumunod sa akin si Amorsolo. Nang bumalik na kami sa classroom, sinabi ng proctor na kailangan daw naming pumunta sa Principal's Office. Hindi ako nakaramdam ng takot, dahil sa pagkakaalam ko ay pag-uusapan lang namin ang pagpunta ko Dagupan, na-move kasi yung competition from Surigao, dahil hindi ata nakapagprepare ang Region.

Sa Principal's Office:

Principal: Im so disappointed on you Aldrinn.

Ako: Bakit po???

Principal: Kaya pala matataas ang grades mo dahil isa kang cheater

Ako: Hindi ko po kayo maintindihan, Ma'am

Principal: This index card was found in your desk. Sinabi sa akin ni Mrs. delos Santos na katatapos mo lang daw kunin ang examinations sa Chemistry nang makita yan sa desk mo. Nakita daw ng classmate mo na may tinitingnan kang formula.

Bigla akong nanlumo ng makita ko ang index card na pinasulatan sa akin ni Madel. At dahil nga sulat kamay ko yun, hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag na hindi ko ginamit yun. Pinauwi na ako ng principal at sinabing suspended daw ako for one week, at hindi na raw ako allowed na kunin pa ang natitira kong exams, zero na raw ang scores ko sa lahat ng examinations ko for the third grading. Pinunasan ko muna ang luha ko bago ako lumabas ng office of the Principal.

Tinanong sa akin ni Amorsolo kung ano daw ba ang nangyari pero hindi ko na siya sinagot. Kinuha ko na lang ang bag ko at lumabas na ng classroom. Nakita ko pa ang mukha ni Madel na para bang nagbubunyi dahil sa paglagapak ko na alam kong siya naman ang may kagagawan. Gusto ko siyang suntukin ng mga oras na yun pero mabuti na lang at nakontrol ko ang sarili ko.

Diretso ako sa kwarto ko. Walang tao sa bahay dahil ang mga magulang ko ay lumuwas ng Maynila. Hindi ko na matandaan kung ano ang ginawa nila doon, basta ang alam ko mag-isa lang ako sa bahay. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Nagising na lang ako ng isang pamilyar na boses, si Amorsolo. Binuksan ko ang pintuan namin, at tinanong ko siya kung kanina pa siya. Sinabi naman niyang halos kadarating lang daw niya. Tinanong din niya kung sino ang kasama ko sa bahay namin, sinabi kong mag-isa lang ako doon. Tumuloy siya, and as expected naikwento ko sa kaniya ang lahat ng nangyari. Hindi ko alam kung ano ang reaction niya. HIndi ko maipinta kung galit ba siya o hindi.

Hindi namin namalayan na masyado na palang gabi. Alas otso na ng matapos ang kwentuhan namin. Marami din kasi siyang tinanong bukod sa nangyari sa akin. At dahil nga wala namang tao sa bahay namin, sinabi ko sa kaniyang dun na lang magpalipas ng gabi total hindi naman siya hinahanap sa bahay nila dahil wala namang pakialam mga parents niya sa kaniya. Agad naman siyang umuo at humiram ng twalya at damit na pampalit. Maliligo daw muna siya. Pinahiram ko sa kaniya ang jersey shorts ko, at isang pawad na puti. Agad siyang tumungo ng banyo para maligo, naghanda naman ako ng tinapay na pwede naming kainin. Hindi kasi ako marunong magluto noon eh.

Lumabas na ng banyo si Amorsolo, at hindi ko maipaliwanag kung anong espiritu ang nararamdaman ko ng mga oras na yun. Hindi ko alam kung humahanga lang ako sa kaniya. Napaganda niya kasing tingnan lalo na ngayong nakapawad lang siya ng suot. Naputol ang pagmumuni-muning ginawa ko ng magsalita siya at magtanong ng "Bakit?". Agad naman akong nakasagot at sinabing nababakla ata ako sa yo Insan, "gwapo...", sabay kurot sa niya na bumabakat sa kaniyang suot na pawad. Alam siguro niyang nagbibiro lang ako kaya sumagot lang siya ng "Gago".

Kinain na namin ni Amorsolo ang hinanda kong tinapay na sinamahan ko na lang ng Instant pancit canton, para kahit papano'y magkaroon ng laman tiyan namin. Nagpaumanhin din ako sa kaniya sa mga naihanda ko. Hindi kasi maikukumpara ang mga pinakain ko sa kaniya sa mga pagkain na hinahanda ng katulong nila pag nasa bahay nila ako. Sinabi naman niyang, okey lang daw siya. At least daw, napapasaya niya ako. Bigla ko namang naalala ang nangyari sa akin. Sinabi kong hindi ko na nga naaalala eh... Nagsorry naman siya at tinanong sa akin kung pwede na ba daw siyang matulog, hinatid ko siya sa kama ko. Kahit alam na ni Amorsolo kung saan dapat matulog eh, nagpapaalam pa rin siya. Hindi kasi ang first day na matutulog siya sa bahay. Kapag bad trip siya sa kanila eh sa bahay siya dumederetso para magpalipas ng sama ng loob. Kilala na rin siya ng mga magulang ko. Kinuha ko ang twalya na nakatago sa cabinet ko, at tumuloy na rin ako ng banyo.

Pag pasok ko sa kwarto, tulog na tulog na si Insan. Malakas na kasi ang mga hilik niya. Nang pumupuntahan ko na siya, napansin kong nakabukaka siya at bumakat ang ari niyang ilang beses ko na ring nakita. Biglang nag-init ang pakiramdam ko,sa pagkakataong ito, hindi ko na nakontrol ang sarili ko. Linapitan ko si Insan, at hinawakan ang short niyang binubukulan ng kaniyang armas. Hindi pa ako nakuntento, at tinanggal ko ang bumabalot sa sawang kanina pa gustong manuklaw. Inalis ko ang shorts na suot niya kasama ang kaniyang brief. Tumambad sa akin ang pag-aari ni Amorsolo, hindi pa ganon katigas pero malaki na... Lalong humaba at tumigas ito ng simulan kong hagurin gamit ang aking hintuturo, at sa hindi maipaliwanag na dahilan, sinubo ko ang pag-aari ni Insan. Halos limang minuto ring lumalabas ang pagkalalaki ng aking pInsan sa aking bibig. Natigil lang ito nang magsalita siya... "Ano ang ginagawa mo?"... Para akong binuhusan ng mainit na tubig, at hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa kaniya. Tinaas ni Amorsolo ang kaniyang shorts at brief, tumagilid din siya ng tulog. Kahit nahihiya ako sa ginawa ko'y, nakuha ko pa ring tumabi sa kaibigan kong itinuring akong pInsan, at higit pa sa tunay na kapatid. Pero matapos ang mga nangyari, ituring pa kaya niya akong pinsan??? Bumalik pa kaya sa dati ang pagtuturingan namin. Nagising akong wala na si Amorsolo sa tabi ko. Lumabas ako ng sala at nadatnan ko doon sila nanay at tatay. Kadarating lang daw nila, at naabutan pa daw nila si Amorsolo. Paalis na raw ito ng dumating sila. Pinasabi na lang daw niya na umuwi na siya sa kanila. Hindi ko na itinanong kung galit ba ang mukha niya nang makasalu nila, baka kasi magtanong pa ang mga magulang ko.

Pumunta pa rin ako ng Dagupan City kahit na suspended ako. Sinabi ng principal namin na hindi daw kasali ang non-academics sa parusa ko. Dapat pa rin daw ako sumali sa Press Conference, dahil hindi lang daw ang pangalan ko ang nakataya, pati na raw ang pangalan ng eskwela. Sa kasamaang palad, school paper lang namin ang nanalo, 6th place overall ang dyaryo namin... Pero kahit ganun, masaya pa rin ang adviser ko kasi nga ako ang editor na nagpanalo ng paper namin.

Bumalik na din ako sa school. Ngunit, ang hindi ko maintindihan ay ang pag-iwas na ginagawa sa akin ni Insan. Kahit na nga sa loob ng klassrum, pag may pagkakataon, hindi na siya tumatabi sa akin. Hindi ko alam kung ang dahilan ba nito ay ang nangyari sa amin noong gabing desperado ako, o ang kumakalat na balitang ako ay isang cheater. Bukod kasi sa pag-iwas niya sa akin, sumasama na din siya kay Madel. Ngunit, imbes na maging dahilan ito para lalo akong bumagsak, ginawa ko na lang itong challenge. Pinagpursigihan ko ang pag-aaral, pero dahil na nga sa insidenteng nangyari, top9 na lang ako sa pagsasara ng klase. Napasama pa rin ako sa honor roll kahit papano dahil noong 4th grading final examinations ay ako na mismo ang nagsuggest na sa principal's office na lang mag-exams. Huminto na rin ako sa paggygym dahil sa takot na baka sumbatan ako ng taong itinuring akong kapatid at kaibigan.

Hindi ko nakita ang anino ni Amorsolo noong magbakasyon. Sumali ako sa training ng Cadet Officer Citizen Corps (COCC). Ito ang naging kapalit ng pag-gygym namin araw-araw ni Amorsolo noong nakaraang bakasyon. Nakatanggap din ako ng balitang kumurot sa puso ko, si Madel na raw ang kasa-kasama ngayon ni Amorsolo sa paggygym at pag-sstroll. Hindi ko alam kung galit o selos ba ang nararamdaman ko ng mga oras na yun, basta ang alam ko lang ay masakit o masama ang saloobin ko dahil sa nangyayari. Dahil, sa dinami-dami ng mga taong pwede niyang samahan, bakit si Madel pa?????

Last year ko na sa high school. Dating gawi pa din, academics, sports, curricular activities, etc. Kahit anong pagpupursigi ko sa pag-aaral, hindi pa rin ako umangat-angat. Hindi na ako nakakapasok sa top5 ng klase namin. Nireklamo ko din ito sa principal namin, ngunit sinagot niya lang ako ng mabuti daw at nasa school pa din ako, at hindi ako nakick-out, wala na akong nagawa.

Dahil sa mga insidenteng nangyari sa akin noong third year, siniguro ng principal namin na hindi ako ang representative ng aming paaralan sa mga quiz bees, baka daw kasi sabihin ng mga competing schools na mandaraya ang contestant nila sa quiz bees. Deadma pa rin ako. Pero nang sabihin nilang hindi ako pwedeng sumali sa Press Conference, doon na ako nakipag-usap ng masinsinan sa principal namin. Unfair kasi yun, ako ang editor-in-chief, tapos hindi ako pwedeng sumali. Mabuti na lamang at napakiusapan ko siya. Nanalo naman ulit ang school paper naming sa division level. Walo kaming nakapag-qualify sa regional schools press conference.

Isang umaga during flag ceremony, sinabi ng principal namin na manatili daw kami sa aming linya for a very important announcement. Binati niya kami lalong-lalo na ako, sinabi niya na I'm a good leader at bumalik na daw ang pagtitiwala niya sa akin. Balot ako ng pagtataka noon, hindi ko alam kung bakit? Imposibleng dahil naipanalo ko ang school paper namin kaya biglang bumait si Madam Principal. Kasi kung ganun nga ang nangyari, sana noon pang nagwagi ang school paper namin noong last year. Tinawag niya si Vincent, isa sa mga kabarkada ni Frederick, yung topnotcher namin sa klase. Sinabi ni Madam na may ipapaliwanag daw si Vincent. Sinabi niya na hindi raw ako mandaraya. Siya raw ang napag-utusan ng isa sa mga klasmeyt namin na malaki ang galit sa akin. Ngunit, hindi niya sinabi kung sino. Pero, malamang si Frederick yun, o si Madel dahil sa kanya nanggaling yung index card na ginamit para i-frame up ako. In-announce din ni Madam Principal na nirecompute na raw nila ang mga grades noong last year, at magfifile na rin daw sila ng report sa DECS (old name ng DepEd). Ako daw ang totoong topnotcher last year. Binati naman ako ng mga kaibigan kong hindi nawala sa aking likuran. Napatingin din ako sa kinalalagyan ni Amorsolo, at nginitian niya ako. Pero, hindi ko siya pinansin. Nais kong ipahiwatig na mali ang pagsama niya kay Madel.

Kung gaanon kabilis ang pagbagsak ko last year, ay siya namang bilis ng pag-angat ko ngayong taon na ito. Ako na ulit ang nangunguna sa klase, sila Frederick at iba pang nag-aaspire na maging Valedictorian, ay malayo ang agwat sa akin. Pumapalo na sa 96-97% ang average ko, samantalang 92-94% lamang sila. Si Madel naman ay patuloy pa rin ang pakikipagkaibigan kay Insan. Wala na akong naging pakialam sa kanila. Basta ang importante, wala akong masamang ginagawa sa kanila, at masaya ako para sa sarili ko.

Since senior and last year na namin sa school, binigyan kami ng retreat ng school guidance counselor. Hindi na kami lumayo ng lugar, bagkos, sa school chapel na lamang namin ito ginawa. Kasi daw baka merong hindi grumaduate kung lalayo pa kami (baka may mabuntis???). Naging open ang lahat sa nasabing retreat. Habang isa-isang nagkwekwento ang mga kaklase ko, doon ko napag-isipan na masama pala ang magtanim ng sama ng loob. Mas mabuting maghintay na lang na humingi ng kapatawaran ang taong nanakit sa yo, at kung hindi man niya ito gawin, ipagpasa Diyos na lang. Doon ko napansin na hindi umatend si Amorsolo sa retreat. Hindi ko alam kung ano ang naging dahilan niya. Basta ang alam ko, handa ko na siyang patawarin sa mga nagawa niya, at higit sa lahat, handa na akong humingi ng tawad sa kasalanang nagawa niya.

Biglang nawala ang pagmumuni ko nang magsalita na si Madel. Inumpisahan niya ang kaniyang speech sa paghingi ng tawad sa mga taong nasagasaan niya. Sinabi niya na nabalutan daw siya ng insecurities kaya niya nagawa ang mga bagay na yun. Bigla niyang binanggit ang pangalan ko. "Aldrinn, bro, sorry sa mga kasalanang nagawa ko sa yo, mula pa noong elementary tayo, alam ko marami na akong nagawang hindi mabuti sa yo. Ako ang nag-utos kay Vincent na ilagay ang index card sa desk mo para mapagbintangan ka. Ngunit, pinagsisihan ko na yun. Siguro, kung hindi pa ako blinakmail ni Amorsolo, hindi ko uutusan si Vincent na humingi ng paumanhin sa yo……." Bigla na naman akong natulala nang malaman kong si Amorsolo pala ang gumawa ng paraan para maibalik sa akin ang tiwala ng mga teachers, schoolmates, at iba pang tao. Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari. Hindi ko alam kung bahagi ba ng plano ng Insan ko ang bigla niyang pagiging malamig sa akin. O sadyang iniwasan lang niya ako dahil sa nangyari sa amin. Ewan, basta ang alam ko pag katapos ng retreat namin, lalabas ako para hanapin si Amorsolo, hindi lang para magsorry kundi para magpasalamat na rin. Ngunit, gabi na nang matapos ang retreat namin, at siguradong wala ng tao sa eskwelahan, kaya minabuti ko na lang na umuwi na ng bahay namin. Hihintayin ko na lang ang panibagong linggo para maayos ang dapat kong ayusin.

Last two weeks na namin bilang mga high school students, katatapos lang ng retreat namin, final exams na lang ang haharapin namin sa linggong ito. Hindi ko na nakita pa ang anino ni Amorsolo. Tinanong ko ang adviser namin kung alam ba niya kung ano ang nangyari sa kaibigan ko,dahil hindi siya umatend ng retreat at hindi na rin siya pumapasok gayong finals na at kailangan naming magsubmit ng mga requirements sa iba't-ibang subjects namin, pero sinabihan niya akong mas mabuti daw kung sa registrar o sa principal's office na lang ako magtanong. Dahil nga final exams na namin, hindi ko na naharap pa ang magtanong dahil marami pa akong requirements na hindi nagagawa. Binalak ko ring puntahan sa bahay nila si Amorsolo, ngunit pinangunahan ako ng hiya. Naisip ko din na ako na lang ang gumawa ng mga projects niya na hindi pa niya naisusubmit, ngunit naisip ko na baka i-reject niya ako, at masayang lang ang pagod ko. Tinuon ko na lang ang sarili ko sa pag-aaral. Pero, final exams na, wala pa ring Amorsolo na nagpapakita. Nang matapos ko ng kunin ang huling exams ko, minabuti ko nang puntahan si Mrs. Ferrer, ang Registrar namin. Sinabi niya sa akin na nakapag-exam na raw si Amorsolo. Kinuha daw niya lahat ng exams noong retreat namin dahil kailangan na niyang pumunta ng Amerika. Doon na raw kasi siya pag-aaralin ng mga magulang niya. Sa muling pagkakataon, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Para akong nanghihinayang na hindi ko maipaliwanag kung ano nga ang nararamdaman ko (explanation pa lang magulo na di ba?). Gusto kong umiyak, kasi hindi man lang ako nakapagpasalamat sa kaniya, na naging mabuting kaibigan pala siya sa akin all through out, higit sa lahat, hindi man lang ako nakahingi ng paumanhin sa best friend ko.

Lumabas na ang result ng final examinations, pati na rin ang listahan ng mga graduates. As expected, ako ang naging Valedictorian ng klase namin. Binati ko din sila Frederick at Madel na siyang nagging Salutatorian at 4th Honorable Mention namin. At para daw mapatunayan nila na wala na silang sama ng loob sa akin, niyaya nila akong makipag-inuman sa kanila. Wala raw kasi kaming graduation ball ngayon, dahil nagkagulo noong last year, ayaw daw ng administration na maulit yung nangyari. Napansin siguro nilang nag-aalangan ako, kaya sila na rin ang nag-assure na wala silang gagawing masama sa akin, at para daw makasiguro ako, ipagpapaalam nila ako sa mga magulang ko. Napapayag naman nila ako at hindi na nila kailangan pang magpaalam kila nanay at tatay, ako na lang ang nagsabi sa kanila.

Sa inuman, nagkwento si Frederick at Madel ng mga regrets nila sa buhay. Doon ko din napag-alaman na si Madel pala ay isang silahis, at higit pa raw sa kaibigan ang nagging turingan nila ni Amorsolo. Humantong daw sa pagtatalik ang pagsasamahan nila. Halos linggo-linggo daw silang pumupunta ng ibang lugar para magawa nila ang gusto nilang gawin. Pero, hindi daw niya alam na frame-up lang pala ang ginagawa sa kaniya ni Insan. Binigyan daw siya ni Amorsolo ng kopya ng VHS kung saan makikita ang mga kababuyang ginawa nila. Handa daw si Amorsolo na masira ang pangalan niya, dahil talaga namang sira na raw ito. Ang importante daw maibalik ang mabuting pangalan ko dahil napakabuti ko raw na tao. Napatunayan daw ito ni Madel dahil natutunan ko raw siyang patawarin. For the nth time, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko, pero sa pagkakataong ito, ang kasiyahang bumabalot sa puso ko ang hindi ko maipaliwanag. Naintindihan naman namin ni Frederick ang kwento ni Madel, at imbes na mandiri sa kaniya ay naunawaan namin siya. Nang maubos na ang aming iniinom, napag-kasunduan naming umuwi na ng bahay. Pero, bago ako umalis ay may inabot na sulat sa akin si Madel, galing daw yun kay Amorsolo, pinagkatiwala daw sa kaniya bago lumipad ng Amerika ang Insan ko. Wala raw sana siyang balak na ibigay pa sa akin yun, ngunit wala naman daw siyang mapapala sa sulat na yun.

Agad kong binasa ang sulat ng makarating ako sa bahay namin:

Dearest Insan,

Kumusta ka na??? Namimiss na kita, sana hindi ka galit sa akin. Sana maintindihan mo kung bakit ko nagawa ang mga bagay na to. Marahil wala na ako sa bansang ito sa oras na mabasa mo ang sulat kong ito sa yo. Ikaw ang nakapagpasaya sa akin. Ikaw ang naging inspirasyon ko. Nang gabing nakawan mo ako ng ligaya, naisip kong suklian ka, dahil nararamdaman kong mahal na kita, pero, naunahan ako ng takot kaya hindi ko na naituloy. Inisip ko na libog lang ang nararamdaman mo, at hindi tulad ng sa akin na pagmamahal na. Ngayon, handa na akong harapin ang mga magiging epekto ng pagmamahal ko, pero? Paano ko pa maipaparamdam na mahal kita? Nilalayuan mo na ako, sana maipadama ko sa yo….. ang pagmamahal ko.

Pupunta ako ng Amerika, hindi upang tuluyang iwasan ka, kundi upang mag-aral doon, at para makasama ko na din ang mga magulang ko. Sana, pagbalik ko, matutunan mo akong mahalin.

Amorsolo

Tiniklop ko ang sulat, at inipit ko sa unan ko. Doon ko naisip na ang lahat ng mga bagay na nangyari sa akin ay may dahilan, ang mga paghangang nararamdaman ko sa pInsan ko, ay may kasama na palang pagmamahal. Ang pagmamahal na ito ang nagmulat sa akin kung ano ako.

Inspirado sa sulat at mga palaisipang nasagot na ng puso ko, ginawa ko ang Valedictory Address ko para sa Commencement exercises namin. At nang dumating na ang araw kung saan nasuklian ang mga paghihirap ko ngayong high school, hindi ako nag-atubiling basahin ang speech ko sa harap ng maraming tao, pinasalamatan ko lahat ang mga taong nagging dahilan ng pagtatagumpay ko, tinapos ko ang aking speech sa linyang ito…

"To my special friend, you know who you are, I may not express my true feelings for you, but, in my heart, you will always remain my one and only true best friend, my one and only true love…. I can't wait to see you again. I love you and I miss you….. To all, thank you and GOD BLESS!!!"

-wakas-

 

Best Friend Chris

Best Friend Chris

 

by: Jay Ruiz   CAT: M2M (Best Friend/One Night Stand/Rel/Hidden Desire)   Format: FIL Ang sarap mangarap minsan yun bang iisipin mo na isang araw, darating ang iyong Prince Charming and he will sweep you off your feet. Syempre, pangarap lang yun.  Kumbaga, daydreaming. Minsan, ang sarap din magbasa ng mga kwentong, kahit alam mo na hindi totoo, babasahin mo pa rin kasi kikiligin ka, matatawa, matutuwa na kahit sa kwento lang, pwede palang maging masaya ang mga tulad natin. Na sa isang lalaki nagkakagusto sa kapwa lalaki, may katapat na Prince Charming. Sana maramdaman nyo ito sa kwento ko. Ang kwento kong ito, ay hango sa totoong buhay, dahil naniniwala ako na sa mundong ating ginagalawan ngayon, mas masarap isipin na kahit papaano, may fairy tale pa rin.  Maraming maganda pa rin ang pwedeng mangyari, dreams can still come true.  Although syempre hindi katulad ng mga kwentong Cinderella, Snow White or Sleeping Beauty.  Malamang sa hindi, parang buhay ni Shrek, hindi man perpekto, masaya pa rin. *** Ako si Jay, 27 years old, lumaki at nagkaisip dito sa Maynila.  Maniwala kayo sa hindi, bata pa lang ako, alam ko na iba ako. May kung anong init akong nararamdaman sa mga kuya ng mga kaklase ko, sa mga pinsang kong lalake, sa mga titser kong lalake, mga tiyuhin kong lalake, mga kalaro kong lalake.  At nang lumaon at medyo nagbibinata na, nabaling ang init na nararamdaman ko sa mga kaklase kong may kakisigan, yun mga kasing-edad ko na.  Pero dahil sa lumaki ako sa tradisyonal na pamilya (anim ang kapatid kong puro lalaki at ang ama ko ay istrikto), hindi pwedeng kekendeng-kendeng. Kung gaano kaaga ko nalaman na iba ako, ganoon kaaga ko rin natutunang magtago. Umusad ang panahon, lumaki akong makisig at matalino dahil sinubsob ko ang sarili ko sa pag-aaral.  Di pwedeng makipagkilala sa mga katulad ko, baka malaman sa bahay at mabugbog ako ng tatay ko at mga kuya.  Dahil na rin siguro sa pagtanaw ng utang ng loob sa aking pamilya, ayaw kong gumawa ng bagay na ikahihiya or ikagagalit nila.  Kaya hayan, napaka-boring ng buhay ko hanggang sa ako ay magkatrabaho. *** 2004 Nakabukas ang yahoo messenger ko sa computer ng isang araw ay may nag-private message sa akin.  Kadalasan, sa yahoo messenger kami nag-uusap ng mga kaklase ko nung college na nasa states na ngayon. Dahil may ineexpect din naman talaga akong message, kahit busy sa ginagawang report, tiningnan ko kung sino at ano yung message: Hi Jay! Kamusta ka na! sabi ng message.  Tiningnan ko kung kanino nanggaling pero hindi ko kilala. Unlike me na ang yahoo id eh ang buong pangalan (removed), ang nag-private sa akin ay nakatago sa pangalang di pamilyar sa akin, [removed]. Mabuti naman ako, who are you? sagot ko. Kilala mo ko pero mas kilala kita. Hala, may kabarkada na naman ako na nanloloko sa akin. Kahit busy ako, pinatulan ko na rin. Talaga? Sige nga, sino ako. Nakakabigla ang sinagot nya dahil detalyado. Ikaw si Jay Ruiz, 27 years old, taga-Malate. Ang height mo, 56, moreno ka, nakasalamin, malinis kang tingnan kasi hindi ka nagkakapimples, slim, maganda ang kilay mo parang inahit, medyo kulot ang buhok mo. Hindi ko alam kung matatawa ako o maiinis. Ano ba to, lokohan? Mmmm, may mali na sa impormasyon mo sagot ko, Hindi na ko nagsasalamin, naka-contact lens na ko tsaka hindi na rin ako payat, medyo tumaba na ko. Di na rin ako taga-Malate, sa Pasig na ko nakatira. Hayan, loko ka, kala mo kilala mo ko ha. I give up, marami na pala akong hindi alam sa yo. Mahilig ka pa rin bang magbasa ng libro? Kumain ng pasta? Manood ng sine? Mamasyal sa park? Magmuni-muni sa beach? Magbilang ng bituin sa langit? Manood ng paglubog ng araw? Matulog kapag umuulan? Kumain ng lugaw, chocolates or black forest cake pag nalulungkot? Magsulat ng mga poems at kwento? Nagulat talaga ako, sino ba itong kausap ko? Imposibleng kabarkada ko kasi nga mali yung description nya sa akin kanina, pero yung mga personal ng gusto kong gawin, tama siya. Pwedeng kakilala ko ito noon pero hindi na ngayon. Sino ka ba talaga? Wala akong panahong makipaglokohan, busy ako. Ikaw naman Jay, pikon pa rin katulad ng dati. Si Chris to, remember, bestfriend mo noong high school. Grabe ka kasi eh, ang dali mo palang matrace, napaka-straightforward kasi ng yahoo ID mo kaya alam ko na ikaw yan. Si Chris. Putcha ka! After ten years, saka ka uli magpaparamdam! Si Chris na best friend ko noong high school, na after graduation eh biglang naglahong parang bula. Si Chris na pinagpantasyahan ko noong high school pero dahil sa magkaibigan kami at ayaw kong masira ang pagkakaibigan namin eh wala akong ginawa. Si Chris na iniyakan ko ng sabihin sa akin noong 2nd year kami na may girlfriend na. Si Chris na noong una kong nakita eh tmibok for the first time ang puso ko. Si Chris na basketball player na tuwing may laro, ako ang taga-punas ng pawis. Si Chris na CAT officer, na ni minsan hindi ako pinahirapan sa CAT. Si Chris na binotong JS Prom King dahil sa angking kagwapuhan at kakisigan. Si Chris. Si Chris na una at tangi kong minahal. Si best friend Chris. Putsa naman oh! Ngayon na nakalimutan na kita, bakit para kang kabuti na nagbalik? Hello bespren? Natahimik ka? Huy, sumagot ka naman. Naka-online ka pa alam ko kaya huy, pansinin mo naman ako. Nanginginig ang kamay ko. Halos hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Kahit bestfriend ang turingan namin noong high school, pinagkaingat-ingatan kong malaman nya na minahal ko siya. Ah eh andito pa ko. Alis muna ko ha, tawag ako ng boss ko taranta kong sagot. Hindi ko na hinintay ang reply nya. Naglog-off na ko. Geeesh, bakit ganito ang epekto ng mokong na ito sa akin? After ten years, ngayon lang ulit nagparamdam at sa internet pa! Namputsa namang puso ito, parang thirteen years old ulit at ang bilis ng tibok. *** 1989 First year high school. Hay, excited ako pumasok noon kasi nga high school na. Hindi na ko totoy at bagong tuli na ko noong summer. Binata na. Tsaka bagong mukha ang makakasalamuha ko. Dasal ako ng dasal, please Lord, sana may maging kaklase akong gwapo para mainspired ako mag-aral. Galing sa public school at ngayon, nasa private school na. Siguro naman maraming gwapo dito dahil private school na ito.  Sa pila ko unang nakita si Chris. Siguro hindi lang ako ang unang nakapansin sa kanya, maraming girls ang nakatingin. Matangkad si Chris, medyo maputi at makisig. Kahit naka-uniporme kami, iba ang dating nya. Haaaaaaaay, buo na ang araw at ang taon ko, may inspirasyo na ako.  Wish-wish ulit ako na sana, magkatabi kami at dininig naman ang wish-wish ko. Magkasunod kasi ang apelyido namin. Raymundo siya, Ruiz ako. Bongga! Kahit tagong-tago ang feelings ko, ang tindi ng tibok ng puso ko. Kilig na kilig ako. Magkasunod kami sa pila at pagpasok sa classroom, magkatabi kami kasi alp! habetical ang seating arrangement. Ang ganda-ganda ng ngiti nya, nakakatunaw. At ang bang- bango nya, kulang na lang amuy-amuyin ko siya. Mabait si Chris, makwento kaya nakahulugan ko siya ng loob at naging magkaibigan kami. Sa mga school projects at activities, lagi kaming magkasama. Hindi pwedeng kasama ako at hindi kasama si Chris or vice versa. Given na pag ininvite si Chris, invited din ako. Kaya nga kahit binago na ang seating arrangement at free seating na, tabi pa rin kami. Malambing si Chris, maasikaso at hindi nya papayagang may manloko sa akin. Kahit medyo nahahalata na ako dahil tinutukso na kami ng mga kaklase namin at ako daw si Mrs. Chris Raymundo (na okay lang naman sa akin), sya pa rin ang unang nagtatanggol. Pinagtibay ng apat na taon sa high school ang pagkakaibigan namin. At habang lumalaon, mas lalong nabubuhos ang loob ko kay bespren Chris. 1993 Graduation ball. Magkasabay kaming dumating ni Chris sa party kasama ang ibang mga kaibigan. Masaya na malungkot ang graduation dahil magcocollege na kami at the same time, magkakahiwalay-hiwalay na. Magmemedicine si Chris at ako naman ay journalism.  Masaya ang grad ball, marahil siguro dahil ito na ang last day na magkakasama ang lahat. Naisip ko na by hook or by crook, masabi ko kay Chris ang nararamdaman ko. Di bale ng mareject, basta masabi ko lang ang nararamdaman ko. Ang hirap. Apat na taon kong itinago at talagang hindi ko na kaya.  Kapag minsan naglolokohan kami at sinasabihan ako ni Chris na love you pare o di kaya pare pa-kiss, gusto kong totohanin pero alam ko na biro lang yun. Kapag inaakbayan nya ako tuwing naglalakad kami o di kaya ay ang paghahatid nya sa kin sa sakayan bago sya tumawid para sumakay sa sakayan nya. Feeling ko, girl na girl ako. Medyo nabawasan lang ang closeness namin ng magka-girlfriend siya pero hindi rin sila nagtagal. Masyado daw selosa yung girl at pati ako pinagseselosan. Sus, kung alam lang ni Chris na dapat lang magduda yung girl no! Sa grad ball, sige ang sayawan, kainan pero bitin kaya nagkayayaan pa ang barkada na pumunta sa singalong bar na malapit lang sa school. Mag-aalas-dos pasado na ng magkaayaang umuwi.  Dahil madaling araw na, sa bahay ko na lang niyayang matulog si Chris, tutal kilala na naman siya sa bahay at ganun din naman ako sa kanila.  Malakas ang tama ng alak kay Chris kaya pagdating sa bahay, diretso agad sa kama ko at plakdang natulog. Hindi man lang nakuhang maghubad ng sapatos. Buong giliw kong tinitigan si Chris. Ang maamo nyang mukha, ang manipis at mapula nyang labi, ang matangos na ilong. Haaay, sarap halikan.  Buong pagsuyo kong hinaplos ang kanyang psngi at medyo gumalaw siya ngunit hindi nagising.  Gusto kong maging komportable ang kanyang pagtulog kaya nagpalit na ako ng damit at para siya naman ang maasikaso ko. Hinubad ko ang sapatos nya at medyas. Tiningnan ko siya ng matiim bago ko binuksan isa-isa ang butones ng kanyang polo. Madalas ko ng nakikita si Chris na nakahubad baro at minsan naka-brief pero ngayon ko lang siya pwedeng pagsawaang tingnan. Noon, pero panakaw lang pero ngayon, solong-solo ko siya.  Ang ganda ng katawan ng mahal ko.  Matipuno ang dibdib, halatang banast sa trabaho. Ang tigas ng mga bisig. Makinis. May kaunting balahibo sa bandang pusod pababa sa kung ano man ang natatakpan ng pantalon.  Napalunok ako. Nag-iinit ako sa tanawin na aking nakikita. Ang mahal ko, mahimbing na natutulog. Parang baby.  Kinuha ko ang basang bimpo at dahan-dahan ko siyang pinunasan. Sa mukha, sa leeg, sa balikat, sa kili-kili nya na pinamumugaran ng magandang tubo ng buhok, sa dibdib, pababa sa pusod. Hindi ko alam kung narararamdaman ni Chris ang ginagawa ko. Siguro ay nasasarapan siya dahil medyo umungol siya.  Hindi na ako nakatitiis at binaba ko na rin ang kanyang pantalon. Tanging puting brief na lang ang tumatakip sa kahubdan ng aking minamahal. Pinunasan ko na rin ang kanyang paa, pataas sa binti at hita. Dahan-dahan kong hinaplos ang kanyang singit at kung may parang kung-anong pwersa ang nag-uudyok sa akin na hawakan ko rin ang nakahimlay nyang alaga. Excited, takot, nerbyos, umayos ako ng pwesto para hindi magising si Chris. At habang tulog siya, sinabi kong Mahal na mahal kita bespren. Gagawin ko ito dahil gusto kong maramdaman ang sarap mo. Wala akong lakas na sabihin ito o gawin ito kung ikaw ay gising at yun na, unti-unti kong hinaikan and medyo nakabukas nyang labi. First kiss ko siya. Matamis kahit medyo amoy-alak. Malambot ang kanyang mga labi. Hindi siya nagrereact kaya ninamnam ko ang paghalik sa kanya. Feeling ko, halik pa lang, nasa langit na ako. Biruin mo, nahalikan ko na ang taong pinakamamahal ko. Nang magsawa na ako sa paghalik sa kanya ay gumapang na ako pababa. Hinalikan ko ang kanyang leeg papunta sa kanyang dibdib. Mamula-mula ang mga utong ni Chris at itoy hinalikan ko rin. Sinuso ko ang kanang utong nya hanggang sa tumigas ito. Umungol si Chris at akala ko ay nagising ngunit hindi naman siya nagmulat ng mata. Sinuso ko ang kaliwang utong niya habang ang aking kamay ay dumadako sa kanyang harap. Hindi na ko nakatitiis. Hinimas-himas ko ang kanyang alaga na nooy malambot pa. Kahit malambot, malaki na ito at mataba. Sige pa rin ako sa pagsupsop sa kanyang utong at paghimas sa unti-unti nyang tumitigas na alaga.  Padausdos akong humalik papunta sa kanyang pusod, pababa sa itinatago ng kanyang brief.  Inamoy-amoy ko muna ito. Mabango. Waring gusto kong tumatak sa isip ko ang amoy at hugis niyon bago ko dahan-dahanh ibinaba ang kanyang brief. Napatitig ako sa kanyang alaga. Matigas na ito. Maganda ang hugis at hubog nito. Halos walang ugat na makikita at manipis lang ang mga bulbol na nakapalgid dito.  Hinawakan ko ito at akoy nanginig dahil sa init na naramdaman ko. Unti-unti kong nilapit ang aking mukha upang amuyin ito. Mabango ito, lalaking-lalaki. Dahan dahan kong pinagtaas baba ang kamay ko sa naghuhumindig nyang kargada. Maingat ako at ayokong magising siya dahil di ko alam ang gagawin ko pag nahuli nya ako na pinagsasamantalahan ko siya. Hinagod-hagod ko ang kanyang ari hanggang sa makita ko na parang nangingintab ang ulo ng kanyng mamula-mulang sandata. Nacurious ako at sinilip kong mabuti habang tuloy pa rin ang hmas ko. May likidong lumalabas sa butas ng kanyang ulo. Nilabas ko ang dila ko upang tikman ito. Maalat-alat pero okay lang. Hindi na ko makatiis, dahan-dahan kong isinubo ang ulo ng kanyang tarugo. Ang saraaaaaaaaaap. Hindi ko maexplain ang pakiramdam. May kung anong kuryente akong nararamdaman habang dinidiladilaan ko ang ulo ng bespren ko. Dinilaan ko ang maliit na butas, ang ilalim ng ulo ang lambi sa pagitan ng ulo at katawan. Hindi ako nagsawang dilaan ang katawan bago ko isubong uli ang kanyang ulo.  Marahil sa sarap o sa matinding libog, hindi ko naririnig ang mga impit nyang ungol. Sige lang ako sa pagsuso. Parang naglololipop. Habang nasa loob ng bibig ko ang ulo nya, pinapagana ko ang dila sa paghagod sa kanyang ulo at katawan. Sinubukan kong isagad sa lalamunan pero para akong mabibilaukan kaya hindi ko na itunuloy. Hinigpitan ko ang pagsuso sa kanyang burat. Naramdaman ko na lang na tumaas ang kanyang balakang at gumigiling-giling. Andito na ito, hindi ko alam kung gising na siya o tulog pa kaya sige pa rin ako sa pagsuso. Hinawakan ko ang kanyang mga bayag at hinimas-himas ang pagitan nito at ng kangyang pwet. Lumalakas na ang paghingal ni Chris at nararamdaman ko na lalog tumitigas at tila lumalaki ang ulo ng kanyang burat ng walang anu-ano ay tumuwid ang kanyang binti at isang ungol ang kaniyang pinawalan. Oooooooooooohhhhhh. Pumulandit ang masagana nyang katas sa aking bibig. Parang babuksan ang gripo dahil sunod sunod ang paglabas ng kanyang manamis-namis na tamod. Tuloy lang ako sa pagsuso at paglunok hanggang sa unti-unti kong naramdaman ang paglambot ng kanyang ari. Ayoko pa sanang ilabas sa bibig ko pero kailangan kong tantyahin kung paano ko ieexplain kay Chris ang aking ginawa. Pagtayo ko ay nakita ko si Chris na mahimbing na natutulog na may ngiti sa kanyang mga labi. Itinuloy ko ang pagbabanyos ng basang bimpo at binihisan ko siya saka ako tumabi.  Pagkahiga ko ay dumantay ang isa nyang paa at niyakap nya ako. Hindi ako makatulog, hindi ko alam kung gising ba siya o tulog ng may nangyari sa amin. Kinabukasan, pagkagising ko, isang note na lang ang nakita ko sa tabi ng kama. Si Chris, hindi na ako ginising at kailangan na daw nyang umuwi ng maaga dahil may aasikasuhin siya ng araw ding iyon. Iyon ang huli naming pagkikita ni Chris.  Ng puntahan ko siya sa bahay nila ay nagulat na lang ako ng sabihin na lumipat na ng bahay sila Chris ng araw matapos ng graduation ball. Hindi alam ng kasera ng apartment kung saan lumipat. Hindi pa uso noon ang pager or text kaya I have no way of knowing kung nasasaan si Chris. Naging palaisipan sa akin yun. Bakit umalis si Chris ng hindi man lang ako kinausap. Alam ba nyang may nangyari sa amin? Bakit hindi siya nakipag-communicate sa akin all these years?  In a way, medyo nabawasan ang igat na nararamdaman ko dahil kahit tulog siya, nasabi ko sa pinakamamahal ko na mahal ko siya at naangkin ko siya, kahit sandali lang. AFTER 10 YEARS Naging malaking palaisipan sa akin ang hindi pagcocommunicate ni Chris for the last 10 years. Aaminin ko, sumama ang loob ko, nangulila ako. Lalo na noong bakasyon bago mag-college. Nakagawian na kasi namin noon na tuwing bakasyon ay maglakwatsa, mag-beach o magpunta sa Baguio.  Sa aking pagbabalik-tanaw, hindi nga kami gumawa ng plano noong 4th year kami.  Marahil busy kami sa exams, sa pagpreprepare for college kaya I took it for granted na ang gagawin namin sa summer vacation namin ay katulad na ng nakagawian. Matapos ang graduation ball at ang pagtulog ni Chris sa bahay ay hindi ko na siya nakita. Maging ang mga kaklase at kaibigan namin ay nagtataka sa biglaang pagkawala ni Chris. Tanungin man nila ako, wala akong masagot dahil sa akin, na naturingan nyang bestfriend, hindi ko rin alam. Lumipas ang sampung taon, heto ako at nakatanga sa computer. Excited ako. Hinihintay ko ang muling pag-private sa akin ni Chris. Matapos manumbalik sa aking alaala ang lahat, wala na ang takot. Twenty-seven na ako, hindi na ako thirteen. Mature na ko para harapin kung ano man ang sasabihin ni Chris. Kung kukutyain ba niya ako dahil doon sa nangyari sa amin. Ang depensa ko lang naman eh, mahal ko siya kaya ko nagawa yun. Di ba bongga? Parang excuse no? Pero hindi ko excuse yun. Minahal ko talaga si Chris. Hanggang ngayon naman, espesyal pa rin siya sa akin. Narito pa rin siya sa puso ko. Sabi nga ng isang kaibigan ko, na napanood nya yata sa Sex and the City, in life daw, there comes two great loves. Para sa akin, si Chris yung first true and great love ko. Maaga akong pumasok, nag-log-in agad ako sa yahoo messenger. Isang oras, dalawang oras. Ano na kaya ang hitsura ni Chris? Gwapo pa rin ba? Makisig? Ano ang binago kaya sa kanya ng sampung taon? Lunch break, wala pa rin. Pinagsisisihan ko tuloy ang paglo-log-off kahapon. Baka that was my second chance, pinaglagpas ko pa.  Hindi ako makapagconcentrate sa trabaho. Ano ba yan, four oclock na, wala pa rin. Sa buong mag-hapon, wala akong nagawang maayos na trabaho. Lumilipad ang utak ko. Hintay ako ng hintay. Sabi ko sa sarili ko, this is it. Wala na talaga. Kasalanan ko eh. Binigyan na ako ng pagkakataon kahapon, pinalagpas ko lang.  5pm na, nagliligpit na ako ng gamit dahil uuwi na akong mabigat ang loob. Umaasa pa rin ako na sana, mag-online si Chris. Sinarado ko na ang lahat ng mga programs na naka-on sa pc ko. Maglolog-off na sana ako ng biglang umilaw ang yahoo id ni Chris. Nag-online na siya! Tunalon-talon ang puso ko. Ako na ang ma-uuna. Nagsend na ako ng message. Chris, kamusta? syempre hindi ako nagpahalata na mamatay-matay ako sa paghihintay sa kanya. Na kung-ano ano ang pinagdaan ng damdamin ko. Uy, naunahan mo ako. Sandali lang ako online just to see if you are online. I need to talk to you. Text mo ko, heres my number 0917-******, meet tayo today. I need to see you. OK yun lang ang nasabi ko. Geeeesh, nautal na naman ako. Nasa chat na nga, utal pa. Ano ba yan. Sige, hintay ko text mo. Kita tayo Greenbelt. Paalam ni Chris. Greenbelt? Eh nasa Monumento ako. Hay naman, pag mahal mo talaga ang isang tao, kahit nasaan pa siya, pupuntahan ko. Kahit siguro sinabi nyang magmeet kami sa Laguna, pupuntahan ko siya. Dali-dal akong nagayos at sumakay ng taxi papuntang Makati. Habang nasa taxi, isip ako ng isip. Ano na kaya ang itsura ni Chris? Awayin kaya ako noon? Tense na tense ako. Aaminin ko, excited ako na makita ulit ang pinakamamahal ko. After forty-five minutes, nasa Greenbelt na ako. Tinawagan ko si Chris at sinabing nandoon na ako.  Umupo muna ako sa isang mesa sa labas ng coffee shop na pagkikitaan namin. Linga ako ng linga, asan na kaya si Chris ng may makita akong mama na papalapit. Matangkad ang mama, nakaputing damit. Pang-doktor ang dating. Makisig ang mama at maamo ang mukha. Putsa, si Chris ito. Halos himatayin ako. Naging mabuti ang sampung taon kay Chris. Hindi na siya totoy ngayon at mas lalong gumwapo ang bestfriend ko. Nakadag-dag pa dito ang kulay puti nyang damit na lalong nagpatingkad sa kanyang maputing balat. Oh my God! Delicious ang mahal ko.  Ngingiti-ngiti siyang lumapit sa akin. Tumayo ako upang kamayan siya pero sa halip na kunin ang kamay ko, isang mahigpit na yakap ang binigay sa akin ni Chris. Ang iniiiiiiiiiiiit nya, ang bango-bango. Ang higpit-higpit ng yakap nya, ramdam na ramdam ko ang tigas ng kanyang dibdib at bisig. Pwede na akong matunaw! Heaven. Tumibok ang puso ko. Mahal ko pa rin ang best friend ko. Bespen! Kamusta? bati nya matapos akong pawalan sa kanyang yakap.  Mabuti, simpleng tugon ko. Jay, ang taba-taba mo na! nakakainis. Kasalanan ko bang tumaba ako sa loob ng sampung taon? Pero okay lang yun, labs pa rin kita pare! Tumalon ang puso ko doon. Kamustahan, kwentuhan kung ano nangyari sa loob ng sampung taon. Parang walang nangyari. Parang kung ano ang iniwan namin 10 years ago, pinik-up lang namin ng muli kaming magkita.  Pero aligaga pa rin akong tanungin siya kung bakit hindi man lang siya nagpaalam sa akin noon. Sssssh, sabihin ko sa yo lahat mamaya. Kain muna tayo. Pinagbigyan ko siya. Kumain muna kami.  Matapos naming kumain sa isang Italian restaurant (alam kasi niyang paborito ko ang seafood pasta). Nagyaya siyang umalis na.  Tinanong ko siya kung saan kami pupunta. Kailangan daw naming mag-usap ng masinsinan sa isang tahimik at pribadong lugar.  Binaybay namin ang EDSA. Maya-maya pa ay nasa Pasig na kami ng ikanan nya ang sasakyang kanyang dinadrive papuntang ULTRA. Alam ko ang lugar na ito. Dito ako madalas magpunta kasama ng mga nakaka-eyeball ko. Ano ito? Pupunta kaming motel???? Bakit???? Binasag ko ang katahimikan.  Bakit ditto tayo papunta? nangangatal kong tanong. Hello, si Chris ito, best friend ko. Straight. Sakay ako ng kotse nya papuntang motel! Pasensya ka na ha, mahal kasi sa hotel eh. Wala akong alam na ibang place na pwede tayong mag-usap ng masinsinan, ng walang ibang tao, ng walang ibang makakarinig. Bakit nga? Ano ba ang sasabihin mo? Magwawala ba ako kapag sinabi mo at narinig ko? Basta, pagpasok natin sasabihin ko sa yo lahat. Favor naman, yuko ka ng kaunti. Nakakahiya kasi kung makita nila na dalawa tayong lalaki papasok dito. Putsa naman. Ano ba ito? Ipapasok ako sa motel pero itatago naman ako. Sabagay, sanay na ako sa ganito. Kasi naman pag bi or pa-men ang kasama kong pumapasok sa motel, ganito ang drama eh. Nakapasok din kami sa motel. Dirediretso ako sa kwarto at umupo ako sa kami. Mataman kong tinititigan ang bestfriend ko si Chris. Excited ako, kasi motel to. Baka may mangyari. Baka sa loob ng sampung taon eh silahista na rin itong si Chris at gusto rin pala ako. Masarap! Hindi umiimik si Chris, parang hindi nya alam kung paano magsisimula sa kanyang sasabihin. Inalok muna nya akong umorder sa room service. Tumanggi ako kasi nga kakakaininlang naman.  Hinubad na ni Chris ang coat nyang puti.  Niluwagan ang necktie.  Tiningnan ko siya ng mabuti. Iba na nga ang Chris na kaharap ko ngayon sa Chris dati.  Medyo mas malaman at lumaki ang katawan, mas nagmature ang mukha pero maamo pa rin tingnan.  Mapula pa rin ang mga labi. Matangos ang ilong. Hindi ko alam kung paano ko uumpisahan basag ni Chris sa katahimikan.  Ako man, hindi ko alam kung bakit kami nasa motel.  Pwede namang sa bahay kami magpunta o sa bahay niya. Magsimula ka na lang sa simula bakit sa loob ng sampung taon ay hindi ka man lang nagparamdam sa akin.  May kasalanan ba ako sa yo? Wala, wala kang kasalanan sagot nya. Ako ang may pagkukulang. Oh my gosh, anong drama ito? Ikakasal na ako nex month, gusto ko ikaw ang tumayong best man ko. WHAT???? Sigaw ng isip ko. Tumigil ang inog ng mundo, feeling ko hihimatayin ako. Tulala lang ako. Nagflashback lahat sa utak ko. Ang friendship namin, ang mga lambingan, ang last night namin together. Ano daw? Ikakasal siya at ako ang best man? Tama nga siya at dito kami sa pribadong silid.  Malamang kung nasa public place kami eh naeskandalo siya dahil iiyak ako o di kaya ay maglulupasay. All the while, akala ko bumugay na rin ang best friend ko, yun pala magpapaalam na ikakasal na. Sorry ha, ngayon nga lang tayo nagkita, binigla pa kita. Gago ka talaga, okay lang yun. Sabi ko. Wala akong magawa. Bestfriend ko siya. I have to support him. Mahal ko siya kaya kung saan siya masaya, doon din ako. Hindi okay yun dahil may kailangan pa ako sa yo. Ano yun? Gusto mo ako mag-ayos ng kasal nyo? Sure, sige tutulungan ko kayo. Sino ba mapapangasawa mo? Saan mo siya nakilala? Gaano kayo katagal mag-on? Saang simbahan kayo ikakasal? Buntis na ba yan kaya mo papakasalan? Mabait ba yan? Ok ba ang mga byebyenanin mo? Sunod sunod kong tanong. Wait, wait lang. Lets not talk about it. Iba ang gusto kong pag-usapan natin. Labo naman nitong si bestfriend Chris. Ioopen-up yung kasal, di naman pala yun ang pag-uusapan. Eh ano pag-uusapan natin? tanong ko. Tayo. Simple nyang sagot. Tayo? Kami? What about us? Eh di ba after ten years, wala ng us? I mean, us bilang bestfriend? Eh ngayon nga, best man na ko di ba? Yun, yun ang gusto kong isigaw sa kanya, what about us? Pero syempre, dahil mahal ko siya, malumanay pa rin ako. What about us? tanong ko? Umupo siya sa tabi ko. Hinwakan ang kamay ko at sinabing Us, alam mo bestfriend, malaki ang kasalanan ko sa yo. Sa loob ng sampung taon, nawala ako. Aaminin ko sa yo, tinangka kong kontakin kita kaso nahiya na ako kasi baka galit ka or sumbatan mo ako. Wow, sya pa ngayon ang aplogetic. Grabe na to. Kung alam lang nya, ako nga ang kinain ng guilt sa loob ng sampung taon. Alam kong may nangyari sa atin after the graduation ball. Remember, yung natulog ako sa house nyo. Anong remember? As if naman makakalimutan ko yon. Nanlamig ang kamay ko at gusto kong alisin sa pagkakahawak nya. Hinigpitan nyang lalo ang hawak nya saka pnisil. Narinig kita ng sinabi mong mahal mo ako at kaya mo lang ginawa yon dahil mahal mo ako. Mahal din kita kaya nagpaubaya ako. First time lang sa akin yun kaya hindi ko alam kung paano magrereact kaya hinayaan kita.  Mahal kita dahil ikaw ang bestfriend ko. Ikaw lang ang nahihingahan ko ng sama ng loob, ikaw lang ang kasakasama ko  sa kalokohan man o kasayahan.  Noong grumaduate nga ako sa pagkadoktor, malungkot ako kasi wala ka sa tabi ko. Pero para sa yo yun. Dinedicate ko sa yo ang diploma ko. Tahimik lang ako, nakikinig. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko. Hindi ko mawari ang aking damdamin. Alam mo, lagi kitang naiisip, saka yung huling gabi natin, patuloy nya. Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Tsaka biglaan ang paglipat namin ng probinsya.  Ni hindi kita nasulatan o nakausap man lang. Ng bumalik na ko sa Maynila para mag-aral, nalilito ako. Hindi ko alam kung tatawagan kita, hanggang sa nahiya na ako. Binuhos ko na lang ang sarili ko sa pag-aaral. Believe me, lagi ka pa ring nasa isip ko. Ngayon? tahimik kong tanong. Mag-aasawa ka na di ba? Oo, mahal ko si Marianne.  Mahal din kita. Kaya nga sana pagbigyan mo ako. Hindi kita maintindihan Gising ako ngayon. Pwede ko bang maramdaman ang iyong pagmamahal bago ako ikasal? Hindi ko na inisip kung tama ba ito o mali basta ang alam ko, tumango ako.  Naramdaman ko na lang ang paglapat ng labi nya sa labi ko. Napapikit ako. Sampung taon kaming hindi nagkita, ilang oras pa lang kami uli nagkikita at heto, kahalikan ko ulit si bestfriend Chris, ang pinakamamahal ko. Ang kaibahan nga lang gayon, gising siya at kusang nagpapaubaya. Masarap siyang humalik. Banayad sa umpisa hanggang sa nagiging mapusok. Pinasok nya ang kanyang dila sa bibig ko. Pasundot-sundot hanggang sa sispsipin din nya ang dila ko. Sobrang alab ang nararamdaman ko. Tumayo sya sansaglit. Tinitigan ko siya. Unti-unti nyang hinubad ang kanyang necktie.  Tumayo ako at ako na ang nag-alis ng butones ng polo nya. Isa-isa kong tinagggal ang butones hanggang sa malantad sa akin ang kanyang namuutok na dibdib. Muli nya akong siniil ng halik. Halos maubos ang hininga ko, mapugto. Sobra ang init ng kanyang mga halik. Maya-maya pa ay bumaba ang kanyang paghalik sa leeg ko. Sinipsip nya ang leeg ko. Hinubad nya ang suot kong t-shirt.  Dinilaan nya ang leeg ko pabababa sa mga utong ko. Hinali-halikan nya ang mga utong ko at saka sinuso. Ooooohhhhhhhh, impit na ungol ko. Ang sarap. Sinususo ng mahal ko ang kanang utong ko habang hinihmas nya ang kaliwa.  Ako naman, paanas kong salita. Humiga sya sa kama. Tiningnan ko siya. Ang gwapo ng mahal ko. Malamlam ang mata nya, nang-aanyaya.  Hinalikan ko ulit siya sa labi. Hindi-hindi ako mag-sasawa sa paghalik sa kanya.  Hinalikan ko ang mata nya, ilong. Sinupsop ko ang tenga nya. Ungol sya ng ungol. Ahhhhhhhhhh ang sarap. Nasa tenga pala ang libog nya. Dinilaan ko ang leeg nya pababa sa maputi nyang dibdib. Sinimulan kong dilaan ang mamula-mula nyang utong. Sinupsop ko ang kanan. Para akong sanggol na dumedede. Walang tigil ang ungol nya. Maya-maya ay hinwakan ko ang kanyang harapan. Matigas. Hinubad ko ang sinturon habang sinususo ko ang utong nya.  Binaba ko na ang zipper ng pantalon at dinakot ang nakaumbok doon. Siya na ang nag-alis ng pantalon nya. Tiningnan ko ang bukol nya. Naalala ko ang kargada nya ten years ago, ganito pa rin kaya ito?  Hindi na ako nakatiis at ako na ang nag-alis ng kanyang brief. Natulala ako. Parang mas malaki na yata ito kumpara dati. At mas lumago na ang bulbol.  May pre-cum ng nananalatay sa ulo ng kanyang burat. Iba ngayon, hindi ko agad sinuso ang burat nya. Dinilaan ko muna ang kanyang pusod habang hinihimas-himas ko ang kanyang ari.  Dinilaan ko ang kanyang balakang pababa sa hita, pati tuhod at loob ng hita. Alumpihit siya sa sarap na nararamdaman. Tumataas ang kanyang puwet sa bawat hago ng dila ko sa loob ng hita nya. Ng magsawa ay tumaas ako. Dinilaan ko ang singit nya at napa-oooooohhhhhhh siya ng malakas. Sinubo ko ang isa nyang bayag at napasuntok sya sa kama. Ang saraaaaap sigaw nya. Parang minumumog ko ang bayag nya at panay ang giling ng kanyang balakang. Sige lang ang labas ng kanyang paunang katas. Basang-basa na ang kamay ko sa pagsalsal sa titi nya kaya minabuti ko na ring tikman ang kanyang burat.  Diniladilaan ko muna ang ulo. Ninamnam ang sarap ng kanyang nakahain na laman. Ang sarap, maalat-alat pero kaigaigaya ang lasa. Hindi na ako nakatitiis. Sinubo ko ang ulo at naramdaman ko na napasabnot si Chris sa akin. Ang init, ang sarap ng bibig mo Jay. Siya na ang kumanyod kanyod sa bibig ko. Hinigpitan ko na lang ang pagsuso.  Dahil marami na rin akong nakatalik, sinubukan kong isubo ang buong katawan ng burat nya. Saktong papasubo ako ay papakanyod sya kaya direderetso sa lalamunan ko ang mahaba at mataba nyang burat. Pinadaan ko sa ilong ang paghinga para hindi ako mabilaukan. Ooooooooooooh, ahhhhhhh. Jay ang sarap sarap mo. Sige lang ako sa pagtsupa. Jay. Mahal kita Jay. Halinghing nya. Sa isip ko, mahal na mahal din kita Chris.  Habang tsinutsupa ko sya, naramdaman ko ang kamay nya na humihimas sa harap ko. Dinaklot nya ito at dahan-dahang sinalsal.  Habang papabilis ang pagsuso ko sa kanya, sumasabay ang balakang nya sa pagtataas baba at ang kamay nya sa paghimas sa alaga ko.  Sobrang sarap ang nararamdaman ko. Subo ko ang ari ng mahal ko habang sinasalsal nya ako.  Siguro nga ay silahis lang si Chris at hindi nya kayang isubo ang ari ko. Okay lang dahil sarap na sarap na ako sa ginagawa namin. Jay, uuuuuuuuuhhhhhhnng, malapit na ko Jay. Ahhhhhhhh Jay, ang sarap Uuuuuuuuuuuhhhhhhhggg. Sige lang ako sa pagsuso. Hindi ako makasagot dahil punong puno ng titi nya ang bibig ko at unngol lang ang tangi kong sagot. UUUuuuunggggghhhhh. Ilang taas-baba ko pa ay naramdaman kong lumaki ang ulo nya at nanuwid ang kanyang mga binti. Sunod-sunod na pumulandit ang kanyang masaganang katas sa aking ibig. Tulo-tuloy din ang lunok ko sa tamod nya at maya-maya pa ay bumulwak na rin ang katas ko sa kamay nya. Aaaaaaaaaaaaaaaaah.  Hindi ko tinigilan ang pagsuso sa titi nya hanggang sa ito ay lumambot. Nagulat na lang ako ng hilahin nya ako padagan sa kanya sabay halik sa labi ko. Naghalo ang laway nya at ang kanyang tamod. Bestfriend, I love you sabi ni Chris. Mahal din kita noon pa. *** Doon na kami sa motel natulog. Actually, halos hindi na kami natulog dahil paulit-ulit naming pinagsaluhan ang aming pagmamahal. Kinaumagahan, nag-usap kami ng masinsinan.  Mas mahal ni Chris ang papakasalan nya. Alam ko yun. Kaya lang nya ginawa ito ay para maiparamdam sa akin at maramdaman nya kung gaano kami kaimportante sa isat-isa. Yun ang huli naming pagtatalik ni Chris dahil nirerespeto namin ang mga naging dsisyon namin. Malapit nang maging pormal ang pagiging magkumpare namin dahil malapit ng manganak ang misis nya. Wala akong regrets dahil sabi ko nga, mahal ko siya at ang pagmamahal ay mapagparaya. Sana ay nagustuhan nyo ang kwento ko. For your comments and feedback, e-mail me at [removed] or CALL [removed].