The Greatest Fear Of My Life

The Greatest Fear Of My Life - Part 1

by: milkyhotdog

To the Moderator, paki-edit nalang bago nyo aprubahan i-publish sa site, its up to you also kong bagay ito i-publish. Gusto ko lang ibahagi sa inyo yong di ko makakalimutan na karanasan na magpa-hanggang sa ngayon, dala-dala ko pa sa pagtulog ko ang mga bangungot ng tadhana.

Charismatic member ako sa amin noon at member din ako ng Music Ministry at VIPS (Volunteer in Prison Service) sa aming parish. Bawat araw ko noon umiikot lang sa church sa community service namin. May trabaho din ako kaya medyo busy din. Pumasok ako sa ganun vocation dahil sa nagsawa rin ako sa buhay ko na lagi nalang barkada-inuman-bahala-na- bukas-kung-may-bukas-pang-darating.

Nang sa charismatic renewal movement na ako, medyo may konting transition sa buhay ko. Pero ang pag inom at barkada nandoon pa rin kaso medyo nabawasan lang ng konti. Nabawasan din ang ibang bisyo ko tulad ng pa-mimick up ng pokpok pag taglibog. Marami- rami na rin sigurong bayarang babae ang natikman namin magbarkada, kaya nagsawa na. Kaya gusto na mgabago daw...

Iyong pangalawang taon ko na sa charismatic, naging active member ako, pero tuwing may inuman, ang mga kasama ko matitino na. Mga ka-brother ko nalang sa music minsitry. Nawala na yong mga kupal ko na barkada iniwasan ko na kasi medyo lulong na sila sa drugs at bisyo. Ako naman medyo committed na sa pag service sa church Monday hanggang Sunday. may service kami minsan umaga minsan hapon naman. Masaya, nakakagaan ng loob, hanggang umabot na sa puntong kumuha me ng exam para sa pagpapari. Pumasa naman ako kaya nag- ayos na rin ako ng papers ko para sa seminary. Nang malapit na matapos yong mga papers ko, dumating din ang pagsubok sa akin na di ko nakayanan at bumigay ako.

I have a bestfriend sa Music Ministry. Seaman siya pero di pa naka sampa ng barko kaya todo service din baka pakinggan din ang panalangin at palarin makapagtrabaho abroad. May nakilala ang bestfriend ko na seaman din, niyaya nya itnog sumali sa amin choir group at pumayag naman yong lalaki tawagin natin siyang Ralf.

Si Ralf ay maputi at mamula mula ang pisngi may angkin kakisigan at pwede narin i-hilera sa greenbelt boys ika nga... Dahil sa gwapo at mabait, maraming nakakapansin sa kanya lalo na ang mga naiwanan na ng biyahe na mga kasamahan namin sa church. Palipad-lipad hangin pag dumadaan ang taong ito... Bale naging active naman siya sa group kaya nagkakilala kami. Pero di kami palagi nagkakasama kasi marami akong mga ginagawa. 'Yong kasa-kasama nya lagi ay 'yong bestfriend ko kaya sila yong close sa isa't-isa... Tuwing monday evening, prayer meeting namin at inaabot kami minsan ng 11pm sa dami ng mga ginagawa sa church.

Araw ng wednesday noon ng nagka-yayaan kaming mag inuman ng bestfriend ko at ng lead guitarist namin doon sa bahay ng kasama din namin na tatay-tatayan na rin namin sa group na lasengero din (pero kontrolado na ang pag inom). Siya lang kasi ang tao sa bahay nila kasi ang asawa niyang nurse ay nasa abroad. Inuman na hataw na sa tungaan ng beer... Medyo nakainom na ng konti, usapan church at kung anu-ano pa.

Maya-maya, dumating si Ralf. May dalang imported na alak dala daw nya ng bumaba sya ng barko. Masaya ang barkada simpre makakatikim na naman kami ng imported na alak. hehehe. Hataw din sa pulutan, syempre galing barko, maraming pera. Kinalimutan muna sandali ang gawaing simbahan.

Nang medyo uminit na ang tenga ko (namula na ako sabi daw may lahing spanish ako hehehe kasi pag naka inom na namumula agad ako...) nahalata ko na panay itong si Ralf patingin- tingin sa akin at pakindat kindat medyo lasing na rin... Di ko naman pinansin kasi malay ko ba sa mga gawaing kabaklaan noon wala me alam tungkol sa mga bagay na ganyan. Sige inuman hanggang nalasing kami. Pagkatapos nagpasya ng umuwi ang lead guitarist namin na si Mon, at kami nalang ang naiwan. Medyo di ko na kaya umuwi kaya sabi ko sa bestfriend hatid nya ako sa bahay namin, pero itong si Ralf ang pumigil doon nalang daw sa bahay nila kami matulog ng bestfriend ko. Di ko alam kung papano nya nakumbinsi itong bestfriend ko na doon kami matulog. Di ko na rin alam kong papaano kami nakauwi sa bahay nila.

Madaling araw medyo inabot ako ng tawag ng personal necessity, gusto ko mag bawas kasi puno na, kailangan na umihi kaso di ko alam kong saan yong comfort room at tulog itong si Ralf at ang best friend ko. Talagang di ko kaya pigilin kaya patay malisya na ginising ko si Ralf para itanong yong CR nila. Buti naman at nagising agad at sinamahan ako umihi. Nakakatawa pa kasi sumabay ba sa akin sa CR. Medyo groggy pa ako, di ko naman pinansin sya basta ako maka-ihi lang ayos na ako. Madaling araw na kaya noon at pigil na pigil ako sa pag ihi kaya ng umihi ako matigas na si totoy ko at ang kay Ralf di ko naman pinansin normal na kasi akin noon pag mga kupal ko na barkada na mag pakitaan ng titi. Minsan nga palitan pa kami ng partner sa mga pokpok na babae 'pag napag tripan namin kaya walang malisya sa oras na 'yon lingid sa kaalaman ko sa iniisip ni Ralf...

Bumalik kami sa room nya at tulog pa rin si bestfriend ko humiga ulit ako pero naghubad na ako ng damit kasi medyo naiinitan ako. Bale, nasa gitna ako ng dalawa. Dahil nawala na ang antok ko di na ako makatulog lalo pag may katabi ako kasi di ako sanay matulog na may katabi kaya balisa ako. Di ko alam pinapakiramdaman pala ako ni Ralf nang medyo sleepy na ulit ako naramdaman ko ang paa ni Ralf na pumatong sa hita ko. Nahiya naman akong kumilos kaya ok lang patong lang naman eh... Maya-maya, kumilos yong paa kiniskis na sa totoy ko. Medyo nainis na ko noon at gusto ko na sipain, kaso nahiya ako baka mag-away kami at magising itong bestfriend ko kaya pinabayaan ko muna. Bandang huli kamay na ni Ralf ang kumilos.

Parang bato na ako di na makakilos ng ipinasok nya ang kamay nya sa pantalon ko. Akala nya tulog ako kaya sige lang sya ng sige hanggang nabuksan nya ang button-fly na pantalon ko. Doon, nag-umpisa siyang dumikit sa akin. Pinakiramdaman ako kung gising ako. Ang pagka-inis ko sa kanya napalitan ng kiliti. Ang mainit na kamay ni Ralf sa labas ng brief ko na humahagod, malakas ang kuryente ng kamay niya kaya medyo nasarapan ako... Sabi ko sa sarili ko putang ina ano ba itong gago na 'to bakla ???

Dahan dahan nya ipinasok sa loob ng brief ko ang kamay nya. Gusto ko na umiwas kaso alam niya na gising ako. Binulungan nya ako na wag kumilos kasi baka daw magising ang bestfriend ko. Nakalimutan ko na na katabi ko pala ang best friend ko kaya natakot ako at nahiya baka makita kami sa ganoong ayos kaya pinipigilan ko yong kamay nya kasi nga hinahawakan nya si totoy eh para lang yon sa original na pukemon. hehehe.

Itong gagong totoy ko tumigas ng tumigas. Pilit kong binabalik sa dating anyo ayaw talaga kasi mag-uumaga na. Ganyan talaga gising yang totoy ko morning glory pag nag-uumaga na... Bandang huli, kinuha ni Ralf ang kamay nya kaya panatag na ang loob ko. Kaso bumalik na naman ulit di ko pa nasara ang pants ko andoon na naman ang kamay nya at bumulong siya akin na pabayaan ko lang daw sya at masasarapan daw ako...

Nanginig ako sa narinig ko kinabahan ako sa sinabi nya pero sa takot ko na magising yong bestfriend ko nag paubaya ako. Sabi ko sa sarili ko, bahala ka dyan tutal ito na lang yong last na pakikisama ko sa iyo bakla ka, tarantado ka, tang ina mo, sabi ko sa sarili ko.

Maya-maya, nagbaba-taas na ang kamay nya sa totoy ko. Grabe naman ang hawak nya parang ayaw maagawan ng totoy. Ang inis at galit ko nawala ng maramdaman kong nasasarapan ako sa ginagawa nya sumasabay na rin ang beywang ko tuwing bumababa at tumataas ang kamay nya. Pilit nya akong pinatagilid paharap sa kanya. Medyo kinabahan na ako noon pero sa tawag ng libog di ako maka-hindi. Ang ginawa ko, tumagilid nga ako paharap sa kanya pero yong ulo ko nakapihit sa gawing tulugan ng bestfriend ko... baka magising.

Naramdaman ko nalang na parang may mainit na bagay sa ulo ng titi ko. Napakislot ako dahil nakiliti ako. Dinidilaan na pala nya ang ulo ni totoy ko. Kakaibang sensasyon 'yon at nun ko lang naranasan sa buong pakikipagtalik ko sa dating girlfriend ko at sa mga pokpok. Di ko naramdaman yon, sa kanya lang. Iba talaga yong rush sa oras na iyon, hanggang nagsimula siya na dilaan pati bayag ko; at halos huminto ako sa paghinga dahil sa sobrang sarap na nararamdaman ko. Hanggang isinubo nya ng dahan dahan ang aking totoy. Nakiliti ako sa sobrang init ng bibig nya hanggang bumilis ng bumilis ang pag chupa niya sa akin. Bawat baon nya sumasabay ang pwet ko sa alon ng pag suso nya. Sa sobrang kiliti naman, nangingilo talaga pala sa una parang di mo ma explain ang sarap sarap naman talaga ehhh shittt... Sabi ko ano ba tooooo... Ibang sarap ito... Tang inaaaa naman ahhhhh...

Medyo umungol ako sa sobrang sarap, di ko napigilan umungol. Aahhhhh shit mo talaga... biglang tinakpan nya ng kamay nya ang bibig ko, baka daw magising ang bestfriend ko. Naalimpungatan ako pero medyo malapit na kaya sabi ko tapusin nya na nabibitin ako sa ginawa nya. Hanggang talagang deep throat ang ginawa nya. Medyo ok naman ang haba at laki ni totoy kahit mahirap, pero talagang sinagad nya. Ramdam na ramdam ko ang ulo ni totoy na bumubundol sa tonsil nya. Grabe, di ko na napigilan ang sobrang sarap kaya isang malakas na ayuda sabay ungol na tang ina mooooo... ahhhh yannnn ko shittttt... ahhhhh...

Talagang sinagad nya ang pag supsop sa totoy ko. Tang ina, siguro nagtagal pa ng 3 minutes sa bibig nya si totoy bago nya pinakawalan. Wala man lang siyang iniluwa, lahat nilunok nya. Pawis na pawis ako ng binitawan nya ito. Itong gago kong bestfriend, hilik pa rin ng hilik. Di nya alam nakarating na ako sa impierno este sa langit ng kamunduhan... Nakatulog ako na di nasara ang pants ko sa sobrang pagod...

8:40 am na nang magising ako... Ako nalang mag-isa sa room. Wala na ang bestfriend ko. Akala ko iniwan ako kaya bigla akong bumangon at nag ayos. Bago lumabas, tiningnan ko muna ang ayos ni totoy ko baka kako anong nagyari sa kanya. hehehe. Pero ok naman. Medyo half-erect pa rin, kasi nga umaga pa at ganyan ang oras ko para laruin si totoy. hehehe. Kaya sabi wag kami maglaro ni totoy kasi pagod ka na totoy ko. hehehe.

Pag-labas ko ng pinto, nasa sala yong bestfriend ko at kinakausap ang nanay ni Ralf. Si Ralf naman, naliligo pa sa CR nila kaya ng lumabas ako, tumingin sila sa akin at nagyaya na mag almusal na kmi pag katapos maligo ni Ralf... Kumakain akong wala sa aking sarili. Nahiya ako sa nangyari at di ako makatingin ng deretso sa mga kaharap ko lalo na kay Ralf... Bago umuwi, inabutan ako ni Ralf ng 700 hundred. Palihim nya ibinigay sa akin pero di ko tinanggap dahil baka maulit pa ulit at masilaw ako sa pera niya. 'Wag na sa isip ko, tama na ang isang pagkakamali. Ang iniisip ko magkumpisal agad sa pari kasi parang ang dumi-dumi ko na.

Kinabukasan sa church iniiwasan ko na si Ralf, at nahalata niya na umiwas ako at doon na ako nakipag usap sa mga kasmahan ko na mga babae na naiiwanan na ng kalendaryo pero di pa nakapag asawa sa sobrang mapili... Di ko inaasahan na ang isang kasamahan namin sa choir na ka-close ko rin, siguro nasa late 30's na siya (last 5 years ago pa yon nangyari ha nangyari itong story ko) her name is Jean.

Si Jean, stable na ang work sa Regional command. Siya sa amin sa treasury department at ang kapatid nya na babae din na close ko rin dahil siguro sa ipinakita ko sa kanila naging friend ko rin. Kaso may sakit itong kapatid ni Jean na cancer sa breast. Bukang bibig lagi nitong may sakit na kapatid niya. Tuwing prayer meeting namin mag volunter yan at mag share sa harap ng member namin in a big community. Sinasabi nya lagi pag joyful songs daw at ako yong nag lead sa harap ng mga action sa sayaw lalo siya gumagaling sa sakit niya.

Di naman sa pag bubuhat ng upuan ko marami talaga akong supporters at kaibigan. Pati ang asawa nitong may sakit na cancer gusto ako makilala kasi daw malaki ang ipinagbago ng asawa niya simula ng minsan nag LSS (life in the spririt siminar) kami. Nakilala ko itong asawa ng kapatid ni Jean na may sakit na cancer, isang kapitan din sa military sa amin, tulad ni Jean sa regional command din nag work ang kapatid nya. Sa logistics naman ito at yong dalawang kapatid pa nilang lalaki military din isang 2nd Lt. at isang private army bale apat sila puro sa military lahat nag work naging matalik ko silang kaibigan kasi simpre brother nila ako sa church.

Going back tayo kay Jean, sa edad na 34 wala pang asawa dahil pihikan sa lalake at nang makilala at makasama namin si Ralf aba lumandi rin ang gaga... Ako ngayon yong kinausap niya tungkol kay Ralf kong pwede daw si Ralf nalang ang sa kanya. Sabi di ko naman close yon eh. Di niya alam iba ang buhay ni Ralf at ayaw ko rin makigulo pa at umiiwas nga ako kay Ralf. Kaso mapilit itong si Jean, alang-alang daw sa pagkakaibigan namin tulungan ko daw siya na mag kausap sila ni Ralf. Ang ginawa ko, sinabi ko sa best friend ko ang pakay ni Jean. Itong gagong bestfriend, sumang ayon naman kasi di nya naman alam kong ano si Ralf eh... Sa madaling salita nakapag-usap nga dalawa at ang problema lang, di marunong manligaw itong kupal... Sa kagustuhan nitong si Jean na ligawan siya ni Ralf, ako naman ang naging tulay-tulayan sa kanilang dalawa. Labag man sa loob ko na lumapit kay Ralf, ginawa ko pero ang kondisyon ni Ralf naman sa akin, manliligaw siya kay Jean pero dapat kasama ako dahil ako naman talaga ang gusto niya at hindi naman si Jean...

Nag-usap kami ni Ralf ng masinsinan. Sabi ko, buong buhay ko di ko naiisip na pumatol sa bakla at galit ako sa bakla kaya sabi ko brother may oras ka pa para baguhin mo ang sarili mo. Itong si Jean, patay na patay sa iyo, kaya para matanggal yang pagka-bakla mo, ligawan mo si Jean at siguro magbabago ka na...

Kaso itong mokong, talagang berde ang dugo kaya ako na mismo ang nanligaw kay Jean para sa kanya... In short, naging naging magkasintahan sila dahil sa ako yong may kagagawan ng lahat para silang dalawa ay magkaigihan. Kaso umabot sa punto na gusto ni Jean magpakasal na sila. Nabigla ako kasi one week pa lang naman sila na mag-on di pa nila kilala ang isa't-isa. Itong gagang Jean nanigurado na agad. Akala nya ginto na sa kanya si Ralf di nya alam tanso lang yon. Dito na nag umpisa ang malaking pagsubok sa buhay ko mga tol. Siguro habang buhay ko na dadalhin itong naranasan ko.

Mga tol hanggang dito muna ako ha kasi on duty ako ngayon at napagod ako kaka type nito mahirap pala itong pag gawa ng story akala ko madali lang mahaba pa itong life story ko mga tol kaya sana subaybayan at payuhan nyo ako sa mga ginawa ko pero tapusin ko muna itong kwento ko para maintindinhan nyo marami pang sex encounters na mababasa nyo sa buhay ko.

Maraming aral kayong makukuha dito at siguro maawa pa kayo sa akin sa sinapit ko dito sa kagaguhan ko. Pakisubaybayan po... Medyo sensitibo na itong susunod na chapter. Nakakakilabot at seryoso na itong susunod at syempre lalong nakakalibog pa.

The Greatest Fear Of My Life - Part 2

by: milkyhotdog

Sana subaybayan nyo itong kwento ng buhay ko kapulutan din ng aral to... Medyo mahirap para sa akin na ibalik ang gunita ng kahapon pero para sa kapakanan ng lahat ng gustong magbasa sige kahit masakit ang alala ng kahapon para sa akin gagawin ko para sa inyo...

Sa mga di pa nakabasa sa unang yugto ng buhay ko maari po lamang basahin nila ito para maintindihan nyo mabuti kong bakit ako humantong sa ganitong buhay at kung paano me nawalan ng tiwala sa sarili at sa Diyos.

Namangha ako at nabigla nang malaman kong nag-decision na si Jean na magpakasal kay Ralf. Sa kabila ng lahat na isang linggo lang sila nagka ligawan, medyo complicated kasi nga di pa nila alam ang mga sarili nila... Ako'y nagimbal sa bilis ng pangyayari. Natakot ako na baka sa bandang huli ako ang balikan ng lahat. Ako ang sisihin ako kasi ang may pakana ng lahat. Ako ang naligaw, ako yong nagpursige kay Ralf na manligaw, ako ang nakakaalam na bading si Ralf, kaya sa isip ko medyo delikado ako sa sitwasyon na iyon. Wala akong nagawa sa ofis sa araw na iyon. Nag-isip ako sa dapat kong gagawin. Pagkagaling ko sa ofis ko, dumeretso agad ako sa church kasi may service pa kami. Sa last mass kami pa ang choir kaya nagmamadali ako...

After the mass napansin ng best friend ko na matamlay ako at malayo ang tingin kay nilapitan ako... "'Tol what happened??? May problema ba? Dapat ka pa nga mag saya kasi ikakasal na si Ralf at Jean sa sunod na linggo na at invited tayo. First time lang nangyari na kasamahan natin nagkaligawan sa tulong mo rin tapos ito magkakatuluyan na sila," sabi ng best friend ko...

Parang wala lang akong narinig sa sinasabi ng bestfriend ko. "'Tol what happened? Parang wala ka sa sarili mo? ha?"

"Ah eh wala tol may inisip lang ako... Medyo problema itong napasukan ko kaso di ko pwedeng sabihin sa iyo baka lalong nagkakagulo..."

"'Tol seryoso ka yata ah ano ba yon? 'tol, bestfriend mo ako diba? Dapat ka magtiwala sa akin. Ako nga lahat sa buhay ko alam mo tapos kaw pala may tinatago sa akin," pagtatampo ng bestfriend kong si Julio...

"'Tol napakalaking problema to pag nangyari," sabi ko. "'Tol inuman tayo para may lakas me ng loob magsabi ng problema ko..."

"Sige 'tol doon tayo punta kina Brod Ben (yong tatay tatayan na min sa choir)..." at sugod kami ni bestfriend sa bahay ni Brod Ben.

"Mga brod napasugod yata kayo. Tamang-tama kumakalam na sikmura ko, bili muna ako ng makakain natin at siguradong mapalaban tayo mamaya sa inuman."

"Hehehe. Sige po... Antay kami dito brod," sagot ko. Naka-apat pa lang na bote ng beer ako pero medyo namula na ako at uminit na ako kaya nag lakas loob na akong mag salita at sinabi ko sa kanila ang problema ko. Lahat na nangyari sa amin ni Ralf sinabi ko lahat lahat.. Muntik na akong masuntok ng kaibigan ko sa sobrang pagkabigla...

"Tang ina mo, tol! Gago ka! Ba't ka pumayag? Tang ina mo, talaga alam mo ba ang pinasok mo? Problema yan, tarantado ka? Pumatol ka sa bakla? Ano nalang sasabihin ng mga parishoners natin? Magpapari ka pa naman. Ilang linggo nalang paalis ka na papuntang baguio doon ka na sa seminary tutuloy tapos mag-iiwan ka pa ng problema dito sa amin?"

Di ako nakasagot sa mga sunod sunod na paratang ng bestfriend ko. Buti nalang at napigilan sya ng kasama namin. Sana nasuntok pa ako ng best friend ko sa oras na iyon. Nakayuko nalang ako sa sobrang pagkahiya sa kanila... Mahina ang boses ko na sinabi kong, "'tol di ba sabi mo kanina best friend kita tapos akala ko kaw makatulong sa akin..."

"Gago ka kasi eh bat ngayon mo lang sinabi na may nangyari sa inyo ni Ralf? Di sana di na natin pinayagan na manligaw siya kay Jean... paano ngyon yan? Napakalaking problema ang ipinasok mo 'tol. Handa ka bang harapin yan? Pag pumalpak ang kanilang marriage kaw ang babalikan ng lahat."

"'Tol kaya ko nga sinabi sa inyo kasi di ko alam ang gagawin ko eh... 'Tol di ko ginusto yong pangyayari kaso lang lasing me at pinabayaan ko nalang sa takot na magising ka at magkagulo tayo doon sa bahay nya..."

"Tang inang Ralf na yan. Bakla pala. Napeke tayo... Kaya pala ang lagkit ng tingin sa iyo lagi tuwing nasa simbahan tayo. Palagi ko siyang nahuhuli nakatingin sa iyo," sabi ng bestfriend ko.

"Pabayaan nyo yan. Problema nila yan," sabi ni Brod Ben, "alam na nila ang sarili nila... magpursige silang magpakasal na di nila alam ang sarili nila isang linggo lang silang nagkaligawan. Pano nila makilala ang sarili nila? Labas ka na doon, Brod, hayaan mo sila dyan ..." pagtatapos nang nalasing na Brod Ben di ko alam kung nalasing sa beer o nalasing sa sinabi kong problema...

"'Tol ispin mo nalang lahat ng tao sa church natin may respeto sa iyo ang taas ng respeto nila paano ngayon yan pag nagkaproblema yan walang usok na di lalabas... Pag makita ko ang Ralf na yan bukas humanda siya sa akin..."

"'Tol, wag baka lalong magkakagulo pa..."

"Eh ano gagawin natin? Mag-antay dito sa mga problema sa dulo't ng gago na yon??"

"'Tol hatid mo nalang ako sa bahay bukas na tayo mag-usap medyo di na maganda ang usapin nating ito baka saan pa ito mapunta..."

"Sige 'tol, ihatid na kita kaw kasi eh di muna nag iisip bago gawin ang isang bagay..."

"'Tol, tama na bukas na natin pag usapan pagtatapos ko ng kwento ko."

Kinabukasan sa simbahan ulit, "Brod musta tulog mo? Nakatulog ka ba ng mahimbing?" pangungulit ng best friend ko...

"'Tol hindi eh. 'tol alam mo nagsisi ako kong bakit ko pa pinayagan na magkaligawan silang dalawa at alam naman ng babae na ako naman nangligaw sa kanya para kay Ralf... 'tol ano gagawin ko?"

"'Tol ipanalangin mo nalang na magtangumpay sila sa buhay nila at walang makakaalam ng lahat kasi pag nag ka problema nga, patay kang pari ka! Kaw talaga ang sisihin ng lahat ng ito lalo na puro military ang kapatid ni Jean at bayaw pa niya kapitan ng army... Galit ang mga yan sa bading eh mapangasawa pa ng kapatid nila bading tapos kaw pa ang nag- enganyo patay ka talaga dyan tol...

"Kaya nga tol nabahala na nga ako eh sagot ko..."

Parating itong si Jean ang tamis ng ngiti sa amin upang ibalita na sa tuesday next week na ang kasal nila parang namigat ang buong katawan ko sa sinabi ni Jean. Naibulong ko, "Lord, sana walang problema na mangyayari para makalabas me sa problemang ito... Lord, give the sign for all of this trials di ko kaya ito, Lord, please... Ilayo mo ako sa ganitong problema," panalangin ko sa sarili ko.

"Tara na, medyo hyper ako, andyan na ang bakla parating na," bulong ng best friend ko at nakita ko na papasok na si Ralf sa simbahan. Dali-dali kaming lumabas sa simbahan at umuwi nalang ng best friend ko... Umiwas kami.

Two days bago ang kasalan, nagpasya akong di na mag attend ng kasal. Si Brod Ben alanganin din kaso kinuha siyang ninong ng dalawa kaya medyo nahiya lang pumayag na rin siya... Nakarating sa kaalaman ni Ralf na di ako mag-a-attend ng kasal nila kaya pumunta ito sa bahay namin at ako'y kinausap... Tao siyang pumunta kaya tao ko rin ang pakikitungo ko sa kanya na may halong galit at awa sa kalagayan niya. Doon lahat sa pag-uusap naming dalawa sinabi ni Ralf ang nararamdaman niya sa akin...

Sabi niya, "Alam mo ba na sa unang pagkakita ko pa lang sa iyo eh may gusto na ako sa iyo?" "'Tol, wag ka mag salita ng ganyan pareho tayong lalaki, di pwedeng mangyari yong iniisip mo. 'Wag mong isipin yong nangyari sa atin at wala na iyon. Libog lang siguro yon," sabi ko sa kanya. "Sana baguhin mo na ang buhay mo, andiyan na mag a-asawa ka na 2 days from now, kasal mo na dapat ka magsaya dahil magiging padre de pamilya ka na. Wishing you a lot in your new life... 'Tol sana baguhin mo na ang buhay mo at alam kong kaya mo yan mabait si Jean maging matagumpay ang buhay mo..."

Napansin kong may mga luha sa mata ni Ralf at namula siya ng husto... "Di ko naman sya mahal eh, kaw ang mahal ko eh. Umiyak na siya... Ginawa ko lang na pakasalan si Jean sa kagustuhan ng parents ko at sa gusto mo, pero wala akong naramdaman sa kanya. Kaw lang yong minahal ko," sabi niya. Parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa narinig ko... alam na pala sa kanila na ganoon siya... di ako naka-imik sa oras na iyon pinagmasdan ko lamang si Ralf na umiiyak sa harap ko... Ang galit sa puso ko napalitan ng awa sa kalagayan niya ngayon mas mahirap sa kanya yong sitwasyon...

"'Tol di kita gusto. Ang gusto ko mag serbisyo sa Panginoon at 'yon ang vocation ko sa buhay. Wala tayong dapat pag-usapan pa. Bumalik ka na kay Jean at mahalin mo siya tulad ng pag mamahal mo sa akin... Sige na, umuwi ka na baka makita ka pa ng nanay ko na umiiyak baka ano pa sabihin noon inaway kita..."

Biglang yapos si Ralf sa akin na umiiyak... "Mahal na mahhhal kita brod..." Parang bato ang tuhod ko sa biglang pangyayari biglang napaurong ako ng biglang hinalikan ako sa pisngi ni Ralf. Bago nagpaalam, may sinabi pa siya na.... gagawin niya ang pagpapakasal dahil sa gusto ng magulang niya at sa gusto kong mabago ang sarili niya... "Pag di ka mag-attend ng kasal ko, di ako tutuloy. Di me magpakita sa kasalan..." pagtatapos niya. Dali-daling umalis si Ralf dala ang sama at mabigat na loob... Ako naman nakatunganga lang at di nakakilos sa kinatatayuan ko... "'Tol tawag ka ni nanay... 'tol, hoy tol tawag ka ni nanay..." "Ha? Ano?" "Tawag ka ni nanay kanina ka pa diyan di mo narinig?" kapatid ko pala bunso namin... "Sige tol susunod na ako..."

Kinabukasan, lahat ng sinabi ni Ralf sinabi ko rin sa best friend ko... "'Tol problemang malaki yan. Sige 'tol para matapos na ang lahat ng ito mag-attend nalang tayo ng kasal nya bukas. Pero doon ka sa tabi ko ha para pag-nagka-problema ako ang haharap sa kanila," medyo napanatag ang loob ko sa best friend ko...

"'Tol simula ngayon, lumayo ka na kay Ralf. Umiwas ka na at palagay ko magkaka-problema yong marriage nila... Di bale ilang linggo nalang at aalis ka na rin. Goodluck 'tol sa pupuntahan mo. Sana, 'pag pari ka na ako pa rin best friend mo..."

"Oo naman, di magbabago yon. Ako rin kakasal sa iyo pag nag asawa ka na. hehhe."

"Basta, 'tol, libre ha?"

"'Tol hehehe oo naman walang bayad basta kaw 'tol"

Medyo nagliwanag yong isip ko sa biruan namin. Monday, ipapasa ko na ang resignation ko sa ofis. Alam naman nila na magpapari ako, eh problema ko lamang yong parents ko di pa nila alam. Pero walang problema kasi nanay ko palagi nagsisimba yon. Sa panata nya... papayagan ako noon. Ang tatay naman madali lang ipaliwanag dun... Mag papapirma pa pala ako ng permission sa guardian para ipakita sa nag recruit sa akin pero pag ok na lahat saka ko nalang ayusin...

"Oh tara na hangang di ka pa pari mag inuman muna tayo. Konting panahon nalang at magkakalayo na tayo 'tol di na kita pwedeng sundan sa seminaryo, sa barko kasi bagsak ko eh..."

"Tara kasi, pag sa loob na ako, wala na inuman doon."

Kasalan na mga tol... sa Hall of Justice ang kasalan judge daw muna sila magpapakasal, after a year sa simbahan naman daw ang kasal nila. Nauna akong dumating sa Hall of Justice andoon na lahat ng pamilya ng babae... mga kapatid at mga kasama sa simbahan... Brod ang tawag sa akin ng kapatid ni Jean na 2nd Lt. ang rank.

"Brod, swerte ka talaga sa amin at kaw ang nag bigay ng mapapang-asawa ng kapatid namin. Maseln yan sa mga lalaki. Marami na nag attempt diyan na manligaw kaso puro bagsak lahat sila. Grabe itong kapatid namin pero ok lang kasi kaw naman nag-recommend. Sigurado mabait yan si Ralf na kaibigan mo..." Parang di ako makakilos sa kinatatayuan ko at nangatog ang tuhod ko sa sobrang nerbiyos sa mga sinasabi ng kapatid nito. Kung alam lang nila na bakla ang mapangasawa ng kapatid nila, sigurado dito palang binaril na ako...

Kinabahan ako ang taas ng expectation nila sa dalawang mag asawa... dumating ang kapitan ng army... "Brod, Brod, tawag ng kapatid na babae ni Jean. Ito pala ang asawa ko, kapitan ito sa army..." Kinakabahan ako... "pano ito yong lagi kong kinikwento sa iyo na brother namin na pag nakita ko ito sa prayer meeting parang nawawala ang cancer ko. Papa, mabait si brod, siya yong nagpakilala kay Jean at si Ralf... kaibigan niya... sa wakas makapag-asawa rin si Jean. Napag-iwanan na siya ng panahon sa sobrang mapili sa lalaki."

Kinamayan ako ng kapitan... "Aahh kaw pala ang laging ikinikwento ni misis sa akin. Nag seselos nga ako eh kasi kaw lagi bukang bibig sa akin nito," nakatawa na kapitan ... "Pa, malapit na umalis yan. Magpapari na yan si brod..." "Ba mas maganda yan... brod, ipanalangin mo ako ha na gumaling me sa breast cancer ko. I-pray-over mo ako lagi na..." medyo seryosong salita ng may sakit... "Opo, sige, palagi kitang isasama sa panalangin ko. Ako rin ipanalangin nyo na makatapos ako sa vocation ko at makapagsilbi naman sa inyo. hehehe... Sige po doon muna ako sa labas, wala pa naman yong ikakasal." "Sige brod..." Di nila alam kanina pa ako gustong lumayo para umiwas. Pumunta ako kabilang building na walang tao. Medyo ginagawa na di pa natapos siguro kinulang sa budget kaya pending ang construction. Palakad-lakad ako nag-iisip. Kinakabahan nalilito ang isip ko...

"Psssst... psssst... psssst..." si Ralf nasa gawing kanan ko doon banda sa may room na walang tao tinatawag ako... Tumingin muna ako sa paligid kung may tao. Hinawakan ako ni Ralf sa kamay at dinala sa loob ng room. Akala ko may pag-uusapan lang kami... Isinara ang pinto, "'tol bakit? ano problema?" sabi ko, "kanina ka pa inaantay doon kaw nalang inaantay para umpisahan na ang seremonya..." tinitigan lang ako ni Ralf sabay yapos sa akin ng mahigpit na mahigpit. Di ako nakakilos. Damang-dama ko ang kasabikan nya at pangungulila.

Di pa naman ako nakapagsasalita, biglang hinalikan ako sa lips halik ng pagmamahal ang tagal at di ako nakatanggi. Uminit ako. Biglang sinipsip ni Ralf ang labi ko. Di ako nakakilos pa ng gumapang ang kamay ni Ralf sa baba papuntang zipper ng slacks kong pantalon. Ang bilis ng pangyayari. Natigilan lang ako ng maramdaman kong nahulog na ang pantalon ko. Nabuksan na pala ni Ralf at hawak hawak niya si totoy ko. Biglang kinabahan ako kasi baka may makakita sa amin. "'Tol, 'tol 'wag! 'Di tama yan! Mali! Mali yang gingawa mo! 'Wag 'tol, please ..." walang narinig si Ralf biglang isinubo si totoy.

Nanigas ang tuhod ko ang init ng bibig ni Ralf parang sanggol na gutom na gutom na parang di pinadede ng nanay ng isang linggo... Di ako lasing kaya ramdam na ramdam ko ang kiliti at sarap... Di ako makakatanggi, nadala na ako sa libog at init ng katawan.... Tang ina bakit ganito ka sarap? sa isip... Shit! Tang ina... bulong ko. "Aaaahh sssarapppp... Aaaaahahahahh..."

Biglang tumigil si Ralf sa kaka-subo sa tigas na tigas kong totoy... ibinaba ang brief ko at sinimulan dilaan ang yagbols ko. Tang ina sobrang kiliti pala grabe. Mahirap pala di mo mapigilan ang sarap sarap naman talaga napa-ungol ako sa ginagawa ni Ralf. Di ko na pinansin pa kung may nakakarinig o may nakakakita sa amin. Shit Shit Tang Ina, Lord, ang sarap. Shit Aahhhhhh...

Nangangatog na ang tuhod ko palatandaan na malapit na ako labasan. Talagang sinagad nang sinagad napahawak ako sa ulo niya sa sobrang sarap. Isang napakalakas na ulos ko sa bibig nya ang pinakawalan ko at rumagasa na ang tamod ko sa loob ng bibig ni Ralf. "Aaahhhhhhhhhhhh ahhhhhhhhh hhhhasrappppp ahhhhh yan pa aaahhhhh..."

Nakaramdam ako ng pagka- ngilo ng ulo ng totoy ko kaya pilit kong hugutin sa bibig ni Ralf si totoy. Walang sinayang si Ralf, lahat kinain niya, ako naman biglang naalimpungatan kaya dali dali me nag ayos at lumabas sa building na iyon. Dumaan ako sa likuran, para walang makakakita...

Hapong-hapo ako ng sinalubong ng best friend ko... "Asan ka galing bestfriend??? Ah wala diyan lang sa labas," sabay punas ng panyo sa pawis ko sa noo... "Nag-umpisa na ba ang kasalan?" usisa ko sa kanya. "Wala si Ralf eh..." saka namin nakita si Ralf na paparating galing naman sa bandang harapan ng kabilang building. Nagpalakpakan ang lahat ng dumating siya punas punas ang pawis sa mukha... Nagkatitigan kami at seryoso ang tingin niya sa akin. Binawi ko ang tingin ko sa kanya at yumuko na lamang, doon ako nakapag-isip na mali ang ginawa namin... Wala na ako sa hustong pag iisip... Tuliro na naman ako. Malayo ang iniisip, blanko ang utak ko. Biglang narinig ko na lamang malapit na matapos ang seremonyas...

"Jean, tinatangap mo bang asawa si Ralf? Mamahalin sa hirap at ginhawa?" Napatingin ako sa kanila at masarap na ngiti na sumagot si Jean ng, "Opo, tinatangap ko po bukal sa loob ko..." "Ralf, tinatangap mo bang maging asawa si Jean at mamahalin sa hirap man o ginhawa?"

Natigilin si Ralf. Tumingin sa akin. Makikita ko sa mata nya ang lungkot at sama ng loob... Inulit judge ang tanong. Biglang yumoko nalang ako. Narinig ko ang garalgal na bosses ni Ralf na, "Opo, tinatanggap ko." Palakpakan na ang lahat pagka-sabi ng judge, "Halikan mo na ang asawa mo tanda ng pagmamahalan niyo... Congratutions to both of you," sabi ng judge sabay kinamayan sila. Isang malakas na palakpakan ang sumalubong sa bagong kasal...

Mga 'tol subaybayan nyo ang kwento ko ha... kasi sakit na mga daliri ko kakapindot ng keyboard ng computer... Mahaba-habang kwento ito mga tol. Kapulutan ng aral sana wag kayong magsawa ka babasa nitong true-to-life story ko...

Abangan nyo ang karugtong nito... para malaman nyo kong paano ako nawalan ng tiwala sa sarili ko at kong papano nawala ang tiwala ko sa Diyos sa tindi ng binigay nya trials sa buhay ko...

Masakit at mahapdi sa isipan ko ang sariwain muli ang mga bagay na ibinaon ko na sa limot pero para sa inyo dear readers gagampanan ko ito para sa lahat na gusto pa magbasa ng kwento ko... Hanggang dito muna tayo bigyan muna ninyo ako ng oras para ma control ko sarili ko masakit masyado ang mga susunod na kwento ko masyadong complicated at baka di ko matapos umiiyak na lang ako dito sa harap ng computer ko.... Mga tol subaybayan nyo nalang...

The Greatest Fear Of My Life - Part 3

by: milkyhotdog

Mga 'tol dito naman ako hehehe andiyan pa rin ba kayo? Sige dugtungan ko na yong kwento ng buhay ko...

Kasalan....

Pagkatapos ng seremonya ng judge nag palakpakan yong mga nandoon sa loob nga room medyo naalimpungatan ako dahil sa malayo yong inisip ko sa oras na iyon... Busy na ang lahat sa pictorial, kami ng bestfriend ko nasa bandang likuran lang nagmamasid. May napansin ako na parang may mga matang kanina pa nakatingin sa akin. Nang magtama nga ang aming mga mata, yong mama ni Ralf at ang sakit ng tingin sa akin na parang kakainin yata ako sa galit... Sa isip isip ko lang alam na ng mama ni Ralf ang tungkol sa akin... Medyo nahihiya man, pilit kong niyaya yong bestfriend ko na umuwi na kaya lang tinawag ako ni Jean para sa pictorial naming apat: ako si bestfriend, si Ralf at Jean, remembrance daw yon... After that, kinamayan ko na sila at di na rin ako makatangi ng pilit kaming niyaya sa reception...

Sa Reception Area... Nature's Garden Restaurant...

Medyo naiilang na ako dahil panay na ang tingin ng mama ni Ralf sa aking kinatatayuan. Akala ko nga lalapitan na ako pero di naman lumapit siguro nahiya rin siya... After ng kainan nag- ayos na ako para umalis na kasama ang bestfriend ko. "'Tol CR lang ako tapos alis na tayo. 'Di na tayo magpapaalam pa sabi ko." Sa CR, nang pagkatapos ko umihi, nagpunas muna ako sa harap ng salamin ng biglang pumasok si Ralf. Minamatyagan yata ako at di talaga titigilan ng tarantado gagong ito. Biglang niyapos ako at parang batang humingi ng tawad sa ginawa niya kanina doon sa hall of justice... Sabi ko, "Wala na tayong dapat pag usapan pa. Sige na balik ka na doon baka makita tayo dito... Congrats pala, sana mag bagong buhay ka na..." matamlay ang balikat na lumabas sa CR si Ralf... After a few second lumabas din ako at napansin ko yong mama ni Ralf na galit na galit ang tingin sa akin. Siguro nakita nya kami ni Ralf na magkasunod pumasok sa CR... Niyaya ko na ang bestfriend ko na umuwi kasi umiiwas kaming ma-yaya pa sa bahay ng babae para makipag inuman doon sa mga kapatid nya na military...

Pumunta kami ng bestfriend ko sa mall upang magpalamig muna at doon sinabi ko sa bestfriend ko na may nangyari na naman sa amin ni Ralf doon sa building bago siya kinasal... Medyo nagalit yong bestfriend ko, pero naintindihan niya yong pangungulila ni Ralf, at "Tapos na yon... 'tol, wag ka nang lumapit sa kanya. Umiwas ka na 'tol para di ka na masangkot sa gulo..." "Ok, 'tol susundin ko payo mo..."

Sa Simbahan ...

Kinabukasan sa simbahan, naganap ang di dapat maganap. Nagmamadali akong pumunta sa simbahan dahil sa mass. Kakanta pa kami kaya medyo late na ako sa pagdating. Malayo palang nakatingin na ang lahat sa akin pero yong tingin na may ibig ipahiwatig o tingin na may ibig sabihin kaya ako nagtataka... Lumabas sandali yong bestfriend ko at sumenyas sa akin na sundan ko siya sa likod ng simbahan ako naman walang alam sa nangyayari. Sumunod ako sa bestfriend ko, pero kinakabahan na rin kasi sinundan din ako ng tingin ng mga tao sa paligid...

"'Tol ano nangyayari dito?" "'Tol ito na ang inaantay nating gulo..." "Bakit 'tol, what happened?" "Alam na ng lahat ang tungkol sa inyo ni Ralf... yong tatay-tatayan mo, nalasing kagabi kasama mga kapatid ni Jean. Nadulas ang dila at naikwento yong nangyari sa inyo..." Parang binagsakan ako ng mundo sa oras na iyon. Di ako nakagalaw sa labis na pagkabigla,

"'Tol paano to??" "'Tol galit na galit sa iyo yong mga kapatid ni Jean. Hinahanap ka pati si Jean hinahanap ka rin..." "'Tol uwi nalang ako muna. Di pa ako handa sa ganitong problema." nangangatog ang tuhod sa tindi ng takot at pangamba at syempre sa kahihiyan... Palabas na kami ng simbahan. Di na ako naka-attend ng mass nang makasalubong namin si Jean at galit na galit ang tingin sa akin. Ang mga mata niya namamaga pa sa sobrang pag-iyak... Di ko alam gagawin ko sa oras na iyon, sobrang awa ko kay Jean at nahihiya ako sa kanya. "Pwede ba tayo mag-usap importante lang kong pwede tayong dalawa lang..." "Sige, Jean, saan tayo mag-uusap Jean?" "Doon tayo sa may blessed sacrament..."

Lalo akong kinabahan sa oras na iyon... pag dating namin sa pinaka sagrado na parte ng simbahan, umiyak si Jean na nagtatanong sa akin kong totoong bakla ang asawa nya?? Sunud-sunod na tanong at di ko alam kong papano ko sagutin... "Bakit di mo sinabi na bakla si Ralf?? ba't pinayagan mong makasal kami??? Sinira mo yong buhay ko. Kaw yong sumira sa buhay ko..."

Parang pipi ako sa oras na iyon nang biglang sinampal ako ni Jean saka ako natauhan... "Jean, di totoo yon. Kanino galing ng balitang yan??" "Sinungaling ka talaga, magpapari ka pa naman. Di ka bagay doon masama kang tao.... Kaya pala pagkatapos ng kasal namin hindi man lang ako ginalaw ng gago kong asawa. Akala ko pagod lang siya... Bakla pala siya... Buti ka pa nakasiping mo na asawa ko... Nauna ka pa sa akin... Hayop kayo, demonyo... Sunod- sunod na at naghysterical na si Jean sa oras na iyon..."

"Jean, pakingan mo muna ako. Di totoo yong sinasabi mo. Di ako pumatol kay Ralf at di ko rin alam na bakla siya. Wala akong alam diyan..."

Sa tindi ng galit ni Jean, hinila niya ako papunta sa harap mismo ng blessed sacrament at pinasumpa doon... "Dito, sige, isusumpa mo na wala kayong relasyon ng asawa ko. Taas mo ang kamay mo, sabihin mo sa Kanya na di bakla ang asawa ko. Sumumpa ka dito na di kayo nagsiping ng asawa ko..."

Di ko alam gagawin ko sa oras na iyon... Nasa harap kami ng blessed sacrament, pinaka- blessed yon sa simbahang katoliko. Andito ako ngayon infront of the blessed sacrament... Sa isip ko lang, "Lord, bakit ako pa yong binigyan mo ng ganitong pagsubok? Lord, bakit ako... Di ko kaya ito. Di ko pwedeng sabihin ang totoo. Lalong magugulo lang buhay ko, Lord. Sorry, kailangan ko magsinungaling..." "Jean, isinisumpa ko na dito mismo sa harap ng blessed sacrament na di totoo lahat ng mga alegasyon mo tungkol sa amin ni Ralf... walang katotohanan lahat yan..."

Tumakbo palabas ng prayer room si Jean umiiyak pa rin.... Naiwan akong mag-isa sa loob sa harap ng sacrament... "Lord, ba't ako pa pinili mong bigyan nitong problema? Mahina ako. Di ko kaya. Nagsinungaling ako sa iyo sa harap mo, Lord. Nilaspastangan kita harap-harapan. Umiiyak na rin ako sa sobrang galit sa sarili ko. Ba't ko nagawa iyon? Lord, di ko matanggap na isa rin akong hudas sa iyo. Alam kong kahintulad ako ni Hudas Escaryote. Ibinenta kita... Masahol pa ako sa hayop... huhuhu... Ibinuhos ko lahat ng sama ng loob ko doon sa prayer room. Lord, di ako yong servant mo para pag lingkuran kita siguro ayaw mo sa akin siguro galit ka sa akin bat mo pinayagan mangyari sa akin ang ganito??? Diyos ka ba talaga ??? Ba't di mo ko tinulungan... Di ko matanggap sa sarili ko na nagsinungaling ako sa harap mo mismo. Parang si san pedro ako tatlong beses ka niya pinagkaila na di kanya kilala... Ako sobra pa, kasi si San Pedro, santo yon ako tao di santo, ba't mo ako ginaganito, Lord. Sunud-sunod na tanong ko sa maykapal..."

Nawala na ako sa katinuan sa mga oras na iyon... di ko namalayan na sa tabi ko na ang bestfriend ko... "'Tol tama na, uwi na tayo tapos na. Nagma-mass. Mamaya may taong papasok na dito..." "Umiiyak ako sa sobrang sama ng loob... 'tol ba't sa akin nangyari ito??? Di pa ba sapat yong ginagawa ko sa Diyos at sa akin pa niya ibinigay ang ganitong problema??" "'Tol wag kang magsalita ng ganyan. Wag mo isisi ang lahat sa maykapal. Trials lang yan. Kaya mo yan..." "Tang ina, trial ba yan? ba't sa akin pa? Marami naman diyan ba't sa akin ibinigay? 'Tol paano maniniwala ang tao sa akin? Paano ko dadalhin ito? Paano na ang
vocation kong mag pari? Paano ako haharap sa mga tao??"

Hinatid nalang ako ng bestfriend ko sa bahay namin at doon nagkulong ako sa room ko. Magdamag akong di nakatulog at umiyak. Isang linggo akong di pumasok. Nagtataka lahat sa bahay na di na ako makakausap ng matino at nagagalit bigla... mainitin ang ulo... Sa isip ko nalang wala talagang Diyos. Niloloko lang ako kasi kung mayroon Diyos bakit niya ako pinabayaan? Nawala ang tiwala ko sa sarili ko dahil sa mga pangyayari naganap... Biyernes na nang hapon ng pumunta ang bestfriend ko sa bahay namin at nakita niya kong papaano ako nahirapan sa ganitong problema. Ni ayaw kong lumabas ng room. Sa buong akala na malamang ng lahat ang mga ginawa namin ni Ralf... Mga magulang ko di alam lahat na nangyayari sa akin. Akala nila nagbreak lang kami ng gf ko kaya pinabayaan lang ako para maka-recover sa aking kabiguan. Di nila alam kahihiyan na ng pamilya namin ang ginawa ko. Swerte ko lang na yong simbahan kong saan ako active sa gawaing simbahan ay malayo sa amin, nasa bayan pa... na city proper... sasakay pa ako ng jeep papunta doon. Mayron naman parish sa amin malapit lang pero doon talaga ako nagsimsimba sa malayo... Buti nalang walang taga-amin na sumisimba doon kasi nga malayo sa amin...

"Nanay magandang hapon po... si Harold po?" yong bestfriend ko pala ang dumating. Doon nalang ako sa room ko. Di ako lumabas. Natakot akong lumabas, takot na ko sa mangyayari. Wala na akong tiwala sa oras na iyon...

"'Tol musta ka na?"

"Ito, 'tol, gusto ko na lang mamatay. Wala ng silbi buhay ko dito..." natigilan yong bestfriend ko sa mga sinasabi ko...

"'Tol tanga ka ba? Ba't ka magpapakamatay eh trials lang yan? 'Yong iba nga cancer yong ibinibigay sa kanila para malaman ng Diyos yong katapatan ng tao..."

"'Tol, di nga ako tapat sa kanya eh. Nagsinungaling nga ako sa kanya eh... harap-harapan pa..."

"'Tol, siguro wala talaga tayong Diyos..."

"Gago ka ba? Tama na yan. Kung anu-ano ang mga sinasabi mo. Tumatayo yong mga balahibo ko sa iyo... Tara mag-unwind ka muna, punta tayo sa beach. Tayo lang para ma relax ka..."

"'Tol ayaw ko. Nahihiya ako baka makita nila ako at pasumpain ulit..."

"Sige na. Ako balaha sa iyo. Walang gagalaw sa iyo..." pilit akong isinama ng bestfriend ko upang mag relax kaso walang saysay ang lahat. Umuwi din kami na parang wala ako sa sarili ko....

Linggo ng umaga, bumalik ulit ang bestfriend ko may dalang balita sa akin. Hinahanap daw ako ng mg kapatid ni Ralf... Lalong kinabahan na ako sa mga nangyayari...

Lunes ng umaga, dumating ang pinsan ko pinapapunta ako sa bahay nila dahil kausapin daw ako ng tiyahin ko. Nakarating na pala sa kanila na may problema ako. Buong akala nila babae ang dahilan. Dahil itinuturing kong pangalawang nanay ko yong tita ko at mahal na mahal ako parang anak niya rin ako, pumunta ako sa kanila lunes ng hapon kinausap ako ng masinsinan...

"Ano ba talaga ang nangyari sa iyo? Ba't ka nagkakaganyan?"

"Wala po tita..."

"Babae ano...?" di ako sumagot...

"Kaya kita pinapunta dito kasi tatlong araw na tumatawag dito yong dean ng UNO-R (isang university sa amin). Pumunta ka daw doon kasi di ka na daw nagreport doon. Dalhin mo daw yong consent ng parents mo at ok na mga papers mo papuntang Baguio. Bakit anak, ano naman itong pinasok mo? 'Yong unang tawag di ako nagtanong kung bakit pari ang tumatawag sa iyo... pero tatlong beses na kaya tinanong ko yong pakay nya sa iyo. Sabi nya magpapari ka daw, kumuha ka daw ng exam at papaalis ka na daw papuntang Baguio; doon ka daw sa seminary papasok. Tama ba ako anak???"

Biglang natigilan ako sa narinig ko mula sa tita ko. Di kasi nila alam yon kahit magulang ko di alam. Sa isip ko, paano pa ako magpapari eh wala na akong tiwala sa Diyos kung may Diyos nga ba o wala. Baka ako nalang mapapahiya...

"Anak baka dahil sa babae lang yan... Siguro na basted ka ano kaya ka magpapari ha?" sabi ng tita ko. "Maraming paraan para mag lingkod sa Diyos kahit di ka na mag-pari pa... Di basta-basta pumapasok sa vocation na yon para lang pagtakpan yung frustration mo sa buhay... Dapat may calling ka talaga para mag-pari. Kung calling talaga yon, kahit ano mangyari kukunin ka talaga mag pari... Pero kung di mo calling ang mag-pari, sayang lang, kasi di ka naman tatagal sa seminaryo at lalabas at lalabas ka din."

Sayang lang pag di ko daw matapos yon... Parang may punto rin ang tita ko. Isa pa, wala na rin akong ganang mag-pari pa dahil sa nangyari sa akin...

"Sige tita, pag-iisipan ko mabuti..."

Pagdating ko sa bahay, nandoon na naman bestfriend ko...

"'Tol, hinahanap ka na ng mga kapatid ni Jean nagtatanong sa akin bakit daw di ka na nagpapakita sa simbahan. Siguro, totoo daw ang lahat ng balita... Pupuntahan ka daw dito sa bahay ninyo galit na galit at sinira mo daw yong buhay ng kapatid nila...

"'Tol ano gagawin ko? Baka malaman nila nanay at tatay ko patay ako! Baka malaman ng mga kapamilya ko, patay ako, wala na akong mukha pang ipapakita sa kanila! 'Tol tulungan mo ako."

"'Tol hanap ka ng ibang matuluyan mo. Sa tingin ko, di nag bibiro ang mga iyon..."

''Tol saan ako pupunta???"

"Naawa ako sa sinapit mo, 'tol. Papaano tutuloy ka ba sa seminaryo??"

"Di na 'tol. Ayoko na. Di naman ako para doon..."

"'Tol nalaman ni Veronica (syota ko) na magpapari ka. Di mo daw sinabi sa kanya. Nagtataka siya na matagal na di ka na dumadalaw sa kanya, di naman daw siya makakapunta dito dahil may pasok siya. Umiyak nga eh ng malaman na papaalis ka na papuntang baguio... Sana daw magtagumpay ka doon."

Buong gabi akong di nakatulog dahil sa balita ng best friend ko. Kinabukasan pumunta ako sa office namin at nag-file ng resignation ko. Inaasahan na nila yon kasi alam nila na papaalis na ako papuntang baguio... Buong akala nila papasok na ako sa seminaryo, di nila alam na iba yong problema kong kinakaharap...

Dumaan ako sa simbahan, pero naka-taxi ako at di na bumaba pa. Nagmasid lang ako sa paligid sabay alis na. Namimiss ko na yong service ko sa church...

Diretso ako sa bahay ng bestfriend ko para makibalita... 'Yon nga, nagpa-plano daw yung mga kapatid ni Jean na guluhin din ako dahil sa gulo ko rin sa pamilya nila... Lalo akong kinabahan sa narinig ko. "Sana wag nila idamay yong pamilya ko, 'tol, ako nalang gantihan nila 'wag naman yong pamilya ko... wala silang alam dito," umiiyak akong parang batang kaawawa...

"'Tol, si Ralf pala umalis na pumunta na ng Manila. Di pa rin sila daw bati ng asawa niya dahil sa nangyari... Pumunta dito nagtanong kung nagkikita pa tayo... Inaway ko siya 'tol kasi siya lahat ang may kasalanan nito. 'Tol pero naawa rin ako sa kanya bandang huli, pareho kayong biktima ng panahon..."

Pagka- uwi ko, dumaan muna ako kina tita at nakitawag sa kapatid ko long distance sa Manila. Balak ko kasi maghanap nalang ng trabaho sa Manila para di na ako matunton ng mga kapatid ni Jean... Sabi ng kapatid ko mahirap din daw sa Manila kasi walang bahay akong matitirahan at siya ay bed spacer lang naman at puro sila babae... Tapos, buti daw kong makapasok agad ako ng trabaho eh mahirap daw buhay sa Manila lalo na 'pag walang bahay at walang trabaho...

Nadismaya nalang ako kaya umuwi ako... Kinabukasan, umagang-umaga pa andoon na ang bestfriend ko. "'Tol impake ka na. Tototohanin talaga nila pagganti sa iyo, sabi mismo ni Mary (yong kasamahan namin sa choir)." Narinig pala ni Mary yong balak nila Jean at ng mga kapatid nya na bigyan daw ako ng leksiyon... kaya tumawag agad siya sa bestfriend ko para ako ay makapag-prepare na...

Dali-dali akong nag-impake. Tatlong pantalon lang dala ko at apat na damit at apat na brief. Sabi ko sa nanay at tatay ko mag-vacation muna ako sa province ng bestfriend ko kasi fiesta sa kanila sa Iloilo. Pinayagan naman ako kasi daw para di na mainitin ulo ko lagi...

Kumuha ako ng ticket papuntang Manila. Di ko alam saan pupunta sa Manila, wala akong alam... bahala na, makakaiwas lang ako sa gulo... bahala na sa sarili ko doon...

Pagdating namin sa pier, di pa naman ako kami nakababa ng taxi ng bestfriend ko, nakita na namin yong isang group (siguro mga anim) na military kasama yong isang kapatid ni Jean na parang may inaabangan doon. Lahat ng pashero ng barko isa isang tinitingnan nila bago papasok sa loob ng reservation area... Natakot kami baka kami yong inaabangan nila. Di nga ako nagkamali, kami nga ang pakay nila. Baka daw tumakas kami kaya naka-abang sila doon... huli ko na nalaman yon ng nasa Manila na ako... Sa sobrang takot namin ng bestfriend ko, pinabalik namin yong taxi na sinakyan ko diretso na ako sa airport para doon nalang ako sasakay ng eroplano papuntang Manila...

Pagdating namin sa airport, di pa man kami nakakaliko may natanaw din kaming naka-military na uniform kaya sobrang nerbiyos na ang inabot ko. Sinabihan ko yong driver ng taxi na dumeretso nalang papuntang southern part ng Negros, sa municipality of Pulupandan, isang bayan sa amin parteng south of negros occidental yon. Doon kasi may mga bayarang maliliit na bangka na sagwan lang. Doon kami pumunta, sumakay kami ng bestfriend ko papuntang Guimaras diretso ng Iloilo...

Akala ko noon, katapusan ko na. Sa bangka palang di ko na maisip na makakarating pa ako ng Iloilo dahil sagwan lang kami ng sagwan. Wala man lang de motor na bangka! Sa awa naman ng Diyos, nakarating kami ng Iloilo. Di na ako nagsayang ng oras, kumuha agad ako ng ticket - chance passenger papuntang Manila... "Bestfriend, salamat sa lahat lahat ha... di mo ako iniwanan. Tatanawin kong utang na loob ang pag tulong mo sa akin... Kung wala ka, di ko na alam gagawin ko sa sarili ko," mangiyak-ngiyak ako sa paghihiwalay namin ni bestfriend sa oras na iyon...

"'Tol, mag-ingat ka doon. Alam kong wala kang mapupuntatahan doon."

"Survival lang, 'tol, kaya ko naman siguro..." may ibinigay sa akin yong bestfriend kong isang rosary at isang papel na may nakasulat na cellphone number pero walang pangalan...

"'Tol, ipagdarasal kta para sa tagumpay mo sa Manila... 'Tol, tangapin mo itong rosary ha at makakatulong ito sa iyong pangungulila... at itong papel na ito tawagan mo kung talagang wala ka ng mapuntahan doon... yan ang number ng cellphone, tawagan mo, pero pag wala ka naman problema doon, wag mo tawagan yan ha..."

"'Tol, sino to? Wala 'tol, basta makakatulong sa iyo yan in case of emergency. Kapit sa patalim, makakatulong sa iyo iyan. Di ko nakuha ang name ng may ari ng cell, basta daw tawagan ko nalang pag nagipit ako..."

Papaalis na ang barko... "'Tol, salamat sa lahat hope to see you soon..."

"Sige 'tol, mag-ingat ka ha. 'Wag mo pabayaan ang sarili mo doon. Alalahanin mo, wala na ako sa tabi mo para bantayan ka ha..." umiyak na rin ako at nakita kong namula na rin ang mata ng bestfriend ko.

"'Tol, hayaan mo, pag nakapasok ako ng trabaho doon papupuntahin kita agad doon para magkakasama tayo ulit."

"'Tol, sige, kasi asikasuhin ko rin papers ko para makapag-abroad na ko... Sige 'tol, uwi muna ako sa amin, sa Pututan, Iloilo sa bahay namin. Bukas na ako babalik ng Bacolod. Tawagan mo si Mary para siya ang tatawag sa akin kung ano na nangyari sa iyo pag dating mo doon.

"Ok tol... yung telephone number ko sa bahay ha, wag mo iwala. Tawag ka agad sa akin ha para malaman namin kong maayos ka doon sa Manila ha..."

"Ok tol!" papaalis na ang barko di ko maiwasan umiyak, ganon din ang bestfriend ko. "Paalam 'tol... salamat..." umiyak na ako ng tuluyan. Di ko na pinapansin yong mga tao sa tabi ko. Basta umiyak nalang ako mag-isa...

"P're," tawag sa akin ng isang pasahero din... "ngayon ka lang ba humiwalay sa pamilya mo?"

"Oo p're, malungkot ako. Ganito pala yong emotion ng tao." pagkukunwari ko lang... "Oo p're, naranasan ko rin yan ng bago palang at unang pag-alis ko rin sa amin. Natural lang p're..." Hinanap ko yong bunk number ng kama ko at nagpahinga muna ako...

Mga 'tol, dito muna na kasi mag-uumaga na, dami pa ako tatapusing trabaho. Subaybayan nyo, marami pang magaganap sa kwento ko. Sobra pa sa nangyari sa akin sa amin ni Ralf ang nangyari sa akin sa unang pag-apak ko dito sa Manila... Hanggang sa susunod...

The Greatest Fear Of My Life - Part 4

by: milkyhotdog

Sa Barko... Continuation...

Hinanap ko ang aking bunk number upang makapagpahinga na. akodyo nakahinga ako ng maluwag sa mga nangyari sa akin simula sa pag-alis ko ng Bacolod. Nanariwa lahat ng mga katarantaduhan sa isip ko at kahit sa panaginip hindi ko inaasahan na mangyari sa akin ang ganitong karanasan... Di ko na namalayan na umiiyak na naman ako sa aking pag-iisip... Di naman ako iyaking tao, pero siguro dala lang nang panghihiniyang sa sarili at sa mga taong na-agrabyado ko kaya di ko matangap ang lahat...

Nasa sa kalagitnaan na kami papuntang Manila at hatinggabi na. Medyo maalon kaya lumabas ako upang mag masid masid sa paligid... Marami pa rin gising at marami rin natutulog na... Pumunta ako sa bukas na bar upang bumili ng beer pampaantok. Umakyat ako sa may rooftop ng barko, presko masarap ang hangin at may mga ilang tao din ang nandon... Walang mga bundok akong nakikita, 'yon pala nasa open sea na kami... Munting nga bituin sa langit lamang ang aking nakakausap sa oras na iyon... Paano kaya pag dating ko ng Manila? Ano kaya ang maging buhay ko doon? Saan ako pupunta? Saan ako titira? Kumusta na sila nanay at tatay ko? 'Yong mga tita ko at mga pinsan ko? Nakaramdam na naman ako ng paninikip ng dibdib wala akong sinisisi sa nangyari sa akin kundi yong sarili ko rin... Best friend, sana andito ka, wala akong makakausap dito... Mag-isip at mag-isip man ako, wala naman ako magagawa pa. Andiyan na yan tapos na, kaya sa isip ko I have to move on para maka- recover agad...

Manila na..

Pag daong ng barko sa Manila nagpahuli akong bumaba. Sa dami kasi ng pasahero at di naman nagmamadali kaya nag pahuli na ako... Ito pala ang Manila, ang baho baho naman at ang itim itim ng tubig dito. Ganito ba talaga dito maraming squaters?

Habang yong mga taong pababa ng barko masayang sinasalubong mga kamag-anak ako naman malungkot at di alam ang pupuntahan. Kaba at takot din ang aking naramdaman ng may napansin akong mga naka uniform na military akala ko mayron naman nag tatangka sa buhay ko... Dali-dali akong sumakay ng taxi, buti nalang at isang Ilonggo din yong driver at taga-Tondo pa. Di ko naman alam noon kong ano mayroon sa Tondo...

"Manong, san ba sakayan papuntang Quezon City? Doon nalang ako bababa..."

"Pwede ka sumakay doon sa Divisoria o kaya hatid kita. Saan ka ba?"

"Manong, di ko alam eh. Sige sa Divisoria nalang ako..." Di ko alam yong Divisoria at noon nagkunwari akong nakapunta na ng Manila, kaso matagal na pero di naman... Sa Divisoria ako binababa ng taxi, naglakad lakad ako, hapon na maraming tao... di ko alam saan ako pupunta sa oras na iyon... Pumasok muna ako sa isang Jollibee para kumain... Kinakabahan akong baka wala akong matutulugan kaya naghanap ako telepono... Tatawagan ko sana kapatid ko sa Quezon City kaso wala naman siya, nasa Baguio daw kasama ng mga officemate nya for a seminar... Lalo akong kinabahan... saan ako pupunta?

Naisip kong tawagan yong ibinigay ng bestfriend ko na number kaso walang name kaya nagdalawang isip ako... Naghanap ako ng Pt&t para makatawag sa cellphone na ibinigay sa akin ni bestfriend ko. Bahala na kung sino makausap ko, basta hingi ako ng tulong alam kong mas delikado ako dito wala ako alam dito. Nagri-ring na ang phone, kinakabahan ako kung sino ang sasagot... Matutulungan nga kaya ako nito? Kilala kaya ako nitong makausap ko?

"Hello." sabi sa kabilang line...

"Hello po... hingi sana ako ng tulong sa inyo si Harold po ito kasi may ibinigay na number sa aking ang best friend ko tawagan ko lang daw ito at matutulungan mo daw ako wala kasi ako may mapupuntahan dito sa Manila kakarating ko lang po dito..."

"Harold? Harold, kaw ba ito?" sabi sa kabilang line...

"Opo, kilala mo ba ako?"

"Asan ka ngayon?"

"Dito na sa may Divisoria po, malapit sa may Jollibee sa may riles ng tren banda..."

"Ah sige antayin mo ako diyan. Wag kang lalabas ng Jollibee, diyan ka lang sa loob. Mag-antay ka dyan, pupuntahan kita."

"Sige po, dito lang ako sa loob." Ibinaba ko na ang telepono. Sa labis kong kasiyahan na may susundo na sa akin, biglang nag-alala na naman ako sino kaya iyon. Di ko man lang natanong yong name niya, at kilala kaya ako nun? Di ko kilala ang boses nya pero parang kilala nya ako... Paano kaya kami magkikita dito, kasi di ko naman siya kilala?

Lumapit ako sa guard upang humingi ng pabor... "Guard, baka may magtanong sa iyo at may hinahanap na pangalang Harold, ituro mo agad sa akin ha, kasi may inaantay ako at kaso di pa kami nagkakilala. Dito lang kami magkikita sa loob..."

"Opo, sir, pag may nag tanong ituturo ko kayo..."

Bumalik na ako sa mesa ko at ipinagpatuloy ang pag-aantay... Mag-iisang oras na, wala pa rin yong susundo sa akin. Kinakabahan na ako kasi medyo mag-aalas singko na ng hapon...

"Guard, wala pa bang nagtanong sa inyo?" "Sir, wala pa po... Mag-antay lang kayo dyan darating din iyon, baka na-traffic lang. Saan ba siya mangagaling pa?"

"Di ko alam eh basta susunduin niya daw ako dito..."

Pumasok ako sa CR upang umihi. Pagbalik ko, may nakaupo na sa mesa ko kausap ang guard... Nabigla ako sa aking nakita... si Ralf ito.

Sya ba ang nakausap ko sa phone? sa isip ko lang... "Sorry, medyo na-traffic ako ha... Kumusta ka na? Tinitigan ako ni Ralf simula ulo hangang paa..." Ang galit ko sa kanya umiiral na naman. Itong taong ito ang sumira sa buhay ko... sa isip ko. Putang ina!!! Kung may mapupuntahan lang akong iba, di ako sasama sa kanya... Naisip ko yong best friend ko, bakit nya ibinigay sa akin yong number ni Ralf? Ano ang ibig sabihin nito? Naguguluhan ako...

Nagpasalamat muna ako sa guard bago sumama sa kay Ralf... Walang imikan. Alam kong pinakikiramdaman lang ako ni Ralf... Medyo malungkot siya at alam kong marami din siyang iniisip...

"Kumain muna tayo. Halika doon tayo kakain..."

"'Wag na busog pa ako..." sumakay kami ng taxi di ko alam kong saan kami pupunta... Pagbaba sa taxi, pumasok kami sa medyo squatter's area. Di ko alam, nasa may Pasay na pala kami. Isang munting kwarto ang binuksan ni Ralf... Nagdalawang-isip akong pumasok...

"Sige na, pasok ka na at mag usap tayo..." Pumasok ako at walang kibong ibinaba ang bag ko. Isang kwarto na kahit upuan ay wala man lang; kahit mesang maliit wala rin. "Sorry ha... wala na kasi akong nakita pang ibang room kasi nagmamadali na ako kahapon. Alam kong darating ka na kaya ito nalang muna pansamantala ang rentahan mo... Naguguluhan ako sa aking narinig.

Paano niya nalaman na ako'y darating? "Kahapon tumawag si bestfriend mo sa akin sinabi sa akin na darating ka at walang mapupuntahan kaya sa akin ka ipinagbilin ng best friend mo. 'Wag daw kitang papabayaan at ako'y mananagot sa kanya..."

Doon ko lang na realize kaya hindi ibinigay ni bestfriend ang name ng number ng cell dahil siguro alam nya na pag nalaman ko na si Ralf pala ang may ari ng phone, di ako sumama sa kanya... Grabe naman itong si bestfriend ko akala ko ba galit sa sa taong ito... Sa isang banda, pasalamat din ako kahit papano may matutuluyan na ako...

"Saglit lang at ipapakilala kita sa may ari ng bahay," sabi ni Ralf. Lumabas kami saglit, medyo 7pm na yata nung may nag-iinuman sa labas ng bahay. Medyo di ko nagustuhan ang mga mukha, parang mga killer at mga adik...

"Kuya, ito pala ang pinsan ko. Ito yong titira dito..."

"Magandang gabi po sa inyo..."

"Ah kaw pala... Sige inom ka muna dito... Sige po, di ako umiinom pagkukunwari ko. Pagkatapos namin magpakilala, bumalik na kami sa loob ng room. Isang munting ilaw lang ang nasa loob... Tahimik kaming nagtitigan ni Ralf. Siya ang bumasag sa katahimikan. Pasensya ka na ha sa lahat na nangyari sa buhay natin. Di ko naman sinadya na mahalin kita at ipahamak ang buhay mo... "Don't worry, ligtas ka dito at pansamantala ka muna dito. Di ako titira dito."

"Parang mga loko mga tao dito, parang mga adik. Nakakatakot dito," sabi ko.

"Pansamantala lang naman kasi wala pa akong nakita na matutuluyan mo. Di ka naman pwede sa amin kasi nakikitira lang ako sa mga tiyahin ko at baka makakarating sa kaalaman nila yong tungkol sa problema natin sa Bacolod. Sinabi ng nanay ko, bantayan daw nila ako at baka magkita tayo dito sa Manila..." Lalo akong kinabahan. Ako lang pala mag-isa dito, natakot ako dahil ang mga tao dito di mapagkakatiwalaan ang mga mukha.

Nagpaalam na si Ralf upang umuwi. "Sige, uwi na ako wag kang lalabas dito sa kwarto 'pag gabi ha. Kahit may kakatok sa iyo, wag mo buksan baka mag nanakaw o adik ha... Natakot na ako sa mga sinasabi nya lalo pa na maraming tao sa labas at mga lasing na. Medyo maiingay na sila baka ano pa gagawin lalo na at bago lang ako dito.

"Wag ka nalang umuwi samahan mo nalang ako dito natatakot ako sa kanila. Dito ka nalang matulog at gabi na, baka mapano ka dyan sa dadaanan mo."

"Kailangan ako sa bahay eh baka magtaka sila na di ako umuwi."

"Sige na please, dito ka na matulog natatakot ako dito..." walang magawa si Ralf, sa awa sa akin napapayag ko na naman siya na doon na matulog.

Naligo muna ako bago natulog. Sa liit ng room na iyon alam kong di niya papayagan na di ako hipuan, sa isip ko lang, bahala na ito... Nagawa nga niya ito sa akin nang unang nakitulog kami sa kanila at mismo sa araw ng kasal nya sa likod ng building, nagawa niya ang gusto niyang gawin sa akin dito pa kaya na dalawa lang kami. Sige nalang keysa pasukin ako dito ng magnanakaw at mga adik baka patayin pa ako dito. Di alam ng pamilya ko dito na ako Manila... Bahala na sige katawan ko lang naman ang makukuha niya ang puso ko at isipan di naman. Gagamitin ko lang siya, ganti ko na rin yon sa kanya.

Lumabas na ako ng CR, si Ralf naman ang pumasok sa CR upang maligo din... Nakatapis lang siya ng towel at ako naman humiga na. Sa sobrang pagod, di ko namalayan na naka-idlip na pala ako. Isang matinding bangungot ang gumising sa akin, binabaril daw ako ng kapatid ni Jean dahil winasak ko daw ang buhay ng kapatid niya at namatay daw ang isang kapatid niyang may cancer na masama ang loob at galit na galit sa akin. Nagising ako dahil parang totoong panaginip na binabaril ako at mamatay na... Hapong-hapo ng magising. Umupo muna ako at naghanap ng maiinom. Tang ina! Wala pala kaming tubig dito.

Tiningnan ko ang relo ko mag-a-alas-kwatro na ng umaga... maingay pa rin sa labas at parang nagsisigawan na sila sa sobrang kalasingan. Si Ralf naman tulog na tulog. Kinapa ko yong totoy ko baka kako naisahan na naman ako, pero parang wala naman bakas na may ginawa siya sa akin. Hay...salamat naman at di naman pala ito swapang sa laman akala ko todas na naman ako sa kanya.

Bumalik ako sa pagkakahiga at natulog ulit. Mag-a-alas-otso na ng magising ako. Si Ralf gising na rin nauna pa sa akin. May nahanda na pandesal at Milo sa may bandang tagiliran ko...

"Gising ka na pala. Sige kumain ka na. Pasenya ka na ha, kasi dito sa Manila di uso ang almusal. Tinapay lang. Pagkatapos mo kumain, uwi muna ako kasi baka hinahanap na ako ng tiyahin ko at mga pinsan ko. Babalik lang ako mamaya."

"Bumalik ka agad ha kasi nakakatakot dito."

"Sige balik ako mamaya pero magrereport muna ako sa agency ko kasi baka na line up na ako para sumakay within this month na kasi sabi ng kapitan."

"Basta bumalik ka agad dito." Bago umalis, isang kiss ang iginawad sa aking pisngi ni Ralf... Di na ako tumanggi pa at baka pabayaan niya ako at baka saan ako pupulutin dito sa Maynila.

Di ako lumabas ng room maghapon. Alas-singko na ng hapon ng bumalik ulit si Ralf. "Sorry ha medyo na traffic lang ako at ngayon lang ako nakarating. Kumain ka na ba?"

"Di pa. Di pa ako naglunch kasi natakot ako lumabas..."

"Ha? Di ka pa kumain simula kaninang umaga?"

"Di pa. Antay kita kasi sabi mo balik ka agad..." nagmamadali si Ralf upang makabili ng makakain. Nataranta na ang loko wala pa kasi kain yong loves niya. hehehehe. Lumabas kami at kumain sa Harrison Plaza. Mapera kasi, kaya doon ako dinala, sabay pasyal na rin. Nag-ikot-ikot kami.

"Gabi na. Uwi na tayo at nakakatakot doon sa dinadaan natin maraming ng adik. Kahit araw maraming lasing." Pumasok muna kami sa isang bench shop ibinili ako ni Ralf ng damit. Di na rin ako makatangi kaya sige nalang. Sa bahay, marami na namang taong nag-iinuman sa labas namin. Ano ba yan, araw-araw ba yan? sa isip ko lang.

Pag kalapag ng ibinili namin, naligo na ako kasi nga alas-diyes y medya na ng gabi. Si Ralf naman ang nagprepare ng tulugan namin, at pag labas ko naligo na rin siya. Medyo napanatag na rin ang loob ko kay Ralf, sobrang bait at grabe siya mag-alaga sa akin. Inantay ko siya bago kami natulog. Isang good night kiss ang iginawad sa akin at ang salitang "I love you" bago kami natulog. Dahil sa sobrang ingay sa labas di ako makatulog. Ganon din si Ralf... Nagpakiramdaman kami sa isa't-isa. Sa isip ko, kung ano man ang gusto gawin ni Ralf wala rin akong magagawa pa sa ngayon dahil wala ako mapuntahan at wala pa ako trabaho, kaya sige kung gusto niya akong galawin, sige lang basta may kapalit. Tutal sira na rin ang buhay ko, wala na rin akong kinabukasan pa. Sige lintik lang ang wlang ganti... sa isip ko lang.

Nakaramdam ako ng pagbabawas kaya umihi ako. Si Ralf pala di pa makatulog dahil sa ingay... Pagkahiga, ko biglang inakap ako ni Ralf. Di na ako tumutol pa kasi alam ko naman na wala rin ako may magagawa pa, isa pa kailangan ko siya sa mga panahong tag-hirap ako. Hinayaan ko nalang siya. Bumulong sya sa akin, "Ang ingay sa labas di ako makatulog".

"Oo nga eh, ang ingay eh.".

"Ang sarap mo naman. Ang bango..." sabi ni Ralf naglalambing ang kupal. Di lang ako umiimik hanggang hinalikan ako ni Ralf sa lips. Di pa rin ako gumalaw sa isip ko lang gagamitin lang kita gago ka, pero ang bait naman niya, hinalikan ako ulit ni Ralf sa lips medyo madiin at matagal. Di ako sanay humalik kaya medyo umiwas ako. "Sorry," sabi ni Ralf. "Wala yon. Tulog na tayo..." sabi ko.

"Ang saya saya ko," sabi nya, "katabi ko kasi ang mahal ko."

"Wag ka magulo dyan may asawa ka na tado ka..."

"'Kaw lang asawa ko," sabi niya. Di na ako umimik para di na tatagal ang usapan antok na rin ako. Ramdam na ramdam ko ang mga kamay ni Ralf na hinihimas ang dibidib ko. Binubuhay na naman ang libog ko. Habang nakadikit ang ulo niya sa dibdib ko nararamdaman ko ang init ng hininga niya. Uminit din ako pero di ako nagpahalata. Alam niya na gising ako at nagpapaubaya.

Pinatihaya ako ni Ralf at sinimulan ang paghalik sa leeg ko. Nakiliti ako at iniiwas ang katawan ko, pero mapilit si Ralf kaya pinabayaan ko na, pero di ko makayanan ang kiliti talaga. Unti- unting ibinaba ni Ralf ang short ko at brief, alam niya na tinitigasan na ako kaya game na game na nag hubad na rin siya. First time kong nakahubo't-hubad sa harap ng lalaki din. Lahat ng parte ng katawan ko hinalikan at hinimod ni Ralf. Matinding pagnanasang walang kupas ang init ng katawan. Napapa-ungol ako tuwing dinilaan ni Ralf ang utong ko at ang bayag ko. Sobra naman kasi ang sarap. Masarap kasex si Ralf. Gagawin nya lahat ng makakaya niya para masiyahan ako.

Isinubo ni Ralf si totoy ko grabe ang sarap. Naramdaman ko ang sobrang sarap, napahawak ako sa ulo niya sabay diin ng husto para masagad sagad... "Shittttt...ang sarap mo Ralf ahhhhhh. Sige pa Ralf ahhhhhhh. Tang ina mo... Galing mo talaga, shitttt!!!" Lalong pinagbuti ni Ralf ang pag chupa sa aking totoy. Pabilis ng pabilis, sumasabay ang pwet ko tuwing umaalon ang ulo niya sa kakasubo... "Tang ina mo Ralf... shittttt ka!!!" Mabaliw na ako at napapa-ungol na ng husto sa sobrang sarap... "Ralf, Ralf, malapit na ako. Shittt ahhhhhh sarap mo. Mmmmmmahhhhhhhhhhh... Aaaahhhhhhh yannnnnnnnn na ahhhhhh!!!" Isang malakas na ulos pa at bumulwak na ang bulkang mayon... "Sshiiiiitttt Aahhhhhhhh!!!"

Di pa iniluwa ni Ralf ang titi ko. Sa sobrang tigas di pa lumambot si totoy, gusto pa yata makadalawa... Shit, masarap na masarap pa rin. Yumakap si Ralf sa akin at nagpasalamat. Isang halik sa pisngi ang iginawad sa akin. Parang di pa humupa ang libog ko kaya sabi ko kay Ralf, "isa pa gusto mo?". This time, ako pa mismo ang nagyaya. hehehehe. Mabilis pa sa alas-kwatro si mokong at inumpisahan ako agad. Talagang di tinantanan ni Ralf hanggang malunod ako sa sobrang sarap. "Grabe ka, Ralf, ang init init mo sa sex." Malapit na ako sa pangalawang putok kaya binilisan ni Ralf ang pagchupa sa akin samantala ang isang kamay niya sa titi nya at nagjajakol... "Tang ina, Ralf, malapit na ako." Halos magkasabay kaming nilabasan.... "Aahhhhhhhahahhhhh. Ayann nnaaa. Tang imooooo. Shhhhitttt ahhhhhhhhh!!!" Walang sinayang si Ralf. Talagang kinain lahat, alam niya kasi na malinis ako. Hapong-hapo ako. Nakadalawa ako agad. Shit mga 'tol libog ng oras na iyon. Nakatulog akong di na nakasuot ng brief...

Mga 'tol hanggang dito muna ako, marami pa kayong dapat malaman... Sana subaybayan nyo ang kwento ko... Umaga na kasi. hehehe. Bukas ulit... Malaking problema ang gugulantang sa akin subaybayan nyo. hehehe...

The Greatest Fear Of My Life - Part 5

by: milkyhotdog

Mga tol, tatapusin ko na kwento ko sa buhay ko...

Kinabukasan, paggising ko, nakahanda na ang almusal ko at parang mag-asawa kami ni Ralf. Hindi mahirap mahalin si Ralf, mabait siya, masipag at maalalahanin. Tinulungan ako ni Ralf sa lahat ng bagay lalo na sa pera.

Magta-tatlong-linggo kaming nagsasama ng mabalitaan ko sa bestfriend ko na namatay yong kapatid ni Jean sa sobrang sama ng loob sa mga pangyayari sa buhay nila at ako ang sinisisi na dahilan ng lahat... Matindi na ang galit ng pamilya ni Jean na dati halos kambal-tuko kami sa church kung saan kami nag simula. Matinding konsensiya ang inabot ko. Kahit sa pagtulog ko ginigising ako ng masamang panaginip. Walang araw na di ko maramdaman ng lungkot at pighati. Mga araw na puno ng frustration sa buhay ko. Lahat ng ito pilit pinupunan ni Ralf, pero kulang at talagang konsensiya ang kalaban ko... Di na rin ako nagsisimba di tulad ng dati na parang mamatay ako pag di ako makapasok ng simbahan. Ngayon, kahit sign of the cross bago matulog di ko na ginagawa. Sa isip ko kasi, bakit pa ako gagawa niyan eh ang bagsak ko naman sa impierno sa mga ginawa ko sa buhay ko. Wala akong sinisising iba kundi yong sarili ko. Mahina ako sa larangan ng kalibugan, bumigay agad ako. Siguro talagang di ako para sa Kanya... Natakot na rin akong lumapit muli sa Maykapal dahil baka sobra pa yong trials na maibibigay niya.

Walang araw na di kami nagsesex ni Ralf. Kahit tanghaling tapat pag gusto niya wala ako magawa at sa totoo lang masarap naman talaga...hehehe. Doon ko rin natutunan kung paano kantutin si Ralf. Talaga namang ang sarap kumantot at ako rin naka-devirginize kay Ralf... Yon nga lang, talo siya kasi ako lang ang hindi gumagawa... puro lang ako ang pinaliligaya niya... Kahit saan kami abutin ng libog babanatan ko agad si Ralf...

Naka-schedule na ang alis ni Ralf pero pinigilan ko siya na wag muna umalis kasi di ko pa kaya mag-isa sa Manila at wala pa ako trabaho kaya di muna siya umalis. Umabot hanggang December ang pag-aalaga ni Ralf sa akin, sunod lahat ng layaw ko. Halos araw-araw akong pinapasyal ni Ralf sa mall. Kahit saan kami pumupunta, hanggang nakarating sa kaalaman ni Jean, na magkasama kami dito sa Manila ni Ralf.

Grabe na ang tension at pangamba pero tuloy pa rin ang pakikisama ko kay Ralf. Buwan ng December, kailangan na ni Ralf umalis. Kahit pinipigilan ko, pursigido na siya, siguro baka wala ng pera. hehehe. Tamang-tama na dumating din ang pinsan ko galing barko din at isang seaman din tulad ni Ralf at dahil na rin sa bestfriend ko, nakuha ko yong address at pinuntahan namin ni Ralf. Nagkita kami ng pinsan ko at niyaya akong doon na sa kanya tumira kasi wala siya kasama sa bahay at katabi lang naman ng bahay niya ang bahay ng girlfriend niya kaya doon lagi siya natutulog at walang tumatao sa bahay niya. Sinundo ako ng pinsan ko sa aming inuupahan ni Ralf, di alam ng pinsan ko na bading si Ralf kaya naging magkaibigan din sila.

Nang lumipat na ako, isinama ko rin si Ralf dahil gusto niya na magkasama pa kami bago siya umalis. Lahat ng lakad ko, pati pag-apply ko ng trabaho, si Ralf ang alalay ko. Hanggang nakarating kami sa isang office of a senator para lang humingi ng recommendation para makapasok ako ng trabaho sa isang government agency.

Kahit ganun kami ka-close ni Ralf, andoon pa rin ang hinanakit sa puso ko sa dinanas ko sa buhay ko na kahit pag tulog ko biglang na lang akong magising at iiyak sa isang tabi dahil sa tindi ng masamang panaginip.

Dumating din ang araw na papaalis na si Ralf. Matinding sex ang ginawa namin. Oras-oras kami nagsesex. Gusto niya kasi samantalahin ang lahat, ako naman pinagbibigyan ko na lang wala naman mawawala sa akin, ipaligo ko lang yon tapos na wala na di ba. Praktickl na ako simula ng magsama kami ni Ralf... Lahat na yata ng parte ng katawan ko dinilaan na ni Ralf wala na akong dapat pa itago sa kanya pati kaluluwa ko lantad na sa kanya.

Dumating na ang araw ng pag-alis ni Ralf. Hinatid ko sya sa airport. 500 dollars ang ibinigay ni Ralf sa akin at isang halik sa harap ng maraming tao ang di ko inaasahang mangyari. Biglang paghalik ni Ralf na umiiyak... "Mag-ingat ka, mahal ko." sabi niya. From time to time magsasatellite call ako para may communication tayo. Medyo malungkot, pero wala ako magagawa pa, kailangan niya umalis.

Ilang araw na ang lumipas, nakapasok din ako sa isang multi-national company. Parating na ang new year noon nang may tumatawag palagi sa phone pero pag sinasagot ko na di na sumasagot sa kabilang line nakikinig lang tapos ibaba ang phone. Dahil dalawa nalang kami ng pinsan ko ang nandoon sa bahay, di namin alam ko kong sino sa amin ang pakay ng misteryosong tumatawag sa amin.

Umuwi sa Bacolod ang pinsan ko para doon na mag celebrate ng new year kasama ng mga pamilya niya... Ako nalang mag-isa ang naiwan sa bahay. Nakakalungkot at naisip ko si Ralf... ang pinag samahan namin, kahit galit ako sa kanya namimiss ko siya... lalo na sa madaling araw. hehehe. Siya kasi yong taga-gising sa totoy ko pag madaling araw. Palagi naka subsob at palagi nakabaon sa gitna ng dalawang hita ko si Ralf sa madaling araw. Lalo na malamig ang hangin wala na yumayakap sa akin, hinahanap ko ang init ng katawan ni Ralf...

Ano ba itong nangyayari sa akin? Sa sobrang pag-iisip ko biglang nag-ring ang telepono boses ng lalake at hinahanap si Ralf. Bigla akong kinabahan, pano nalaman na dito nakatira si Ralf? Sino kaya itong taong to? Mabilis kong sinabihan na wrong number, sabay baba ng telepono. Hindi ako magkanda-ugaga sa kinatatayuan ko. Sa sobrang takot baka may nakakaalam na ng tungkol sa aming tinitirhan ni Ralf. Nag-ring ulit ang phone, natakot na akong damputin hangang huminto na ang pag ring nito. Mayama'y nag-ring na naman, tinakpan ko ng panyo ang reciever ng phone, sabay hello para di makilala ang boses ko... "Hello ... oh kumusta ka dyan 'insan?" Pinsan ko pala yon,

"Mabuti naman po... kanina ka pa ba tumatawag dito?" tanong ko.

"Hindi naman, kakatawag ko lang naman. Bakit?"

"Aahh wala po, 'insan, sagot ko. Sige kinakamusta lang kita diyan babalik ako after new year na..."

"Sige po 'insan, dito lang naman ako sa bahay." Pagbaba ko ng phone nagring ulit. Akala ko may nakalimutan ibilin ang pinsan ko kaya ko sinagot... "Hello..." babae... boses ni Jean... di nga ko nagkamali... Si Jean nga. Galit na galit...

"Dito ba nakatira si Ralf at Harold?" tanong niya. Grabe ang nerbiyos ko baka makilala niya ang boses ko... "Ay sori po, wrong number kayo, walang Ralf at Harold dito..."

"Ito yong number na ibinigay sa akin, kaya alam kong diyan sila nakatira ni Harold..."

"Nagkamali po kayo wrong number po kayo," sabay ibinaba ko ang phone... Nangangatog ang tuhod ko sa sobrang takot at nerbiyos baka ako matunton nila... Sunud-sunod ang ring ng telepono, di ko na sinasagot... Tinanggal ko ang line ng telepono sa outlet para di ko marinig ang ring kasi talagang nenerbiyos na ako. Nakatulog akong may luha sa mga mata sa sobrang takot...

Araw ng new year di ako lumabas ng bahay ayoko na may makakita sa akin, natatakot ako. Gabi na wala akong handa na noche buena takot at nerbiyos ang bumabalot sa akin isipan... 30 minutes bago mag new year, almost 11:30 pm nang ibinalik ko ang line ng phone sa akala kong wala ng tatawag pa. Nang biglang nag ring ang phone di ko alam kong sasagutin ko o hindi... Takot na takot ako at ninenerbiyos... Sa akala ko pinsan ko na naman, mahina ang boses ko iniba ko na naman at may takip pa rin ng panyo... "Hello" ... "Kanina pa ako tumatawag diyan bat ngayon mo lang sinagot?" Kilala ko ang boses si bestfriend ....

"Umiiyak na ako sa takot, bestfriend, natatakot ako dito. Pano nalaman ni Jean ang phone dito sa bahay. Sino ang nag bigay?"

"'Tol kaya nga tinatawagan kita... Saka na natin pag-usapan yan... Lumabas ka diyan sa bahay mo ngayon din... Paparating na sila diyan, kakatawag lang ni Mary sa akin (kasamahan din namin sa church). Narinig niya na may kausap sa phone si Jean, kapatid niya, andiyan lang at pupuntahan ka nila diyan. Alam na nila ang address mo diyan... Parating na sila... Lumabas ka na diyan, baka may mangyari sa iyo na masama, kaw lang mag isa diyan. Umalis ka diyan sa bahay mo bestfriend... Ngayon din!!!" Takot na takot at garalgal ang boses ng bestfriend ko sa sobrang concerned sa akin... Pagbaba ko ng phone, parang di na ako makahakbang palabas ng bahay sa sobrang takot at nerbiyos...

Mga tol, ito yong worst na nangyari sa akin sa buhay ko... Pilit ko kong makahakbang palabas ng bahay, parang bato naman ka bigat ang mga paa ko. Grabe na kasi ang takot ko sa sinabi ng bestfriend ko... Umiiyak nalang ako ng umiyak, hanggang pinilit ko makalabas ng bahay... Naka-shorts ako, naka-slippers lang, di ko na nakuha magbihis pa. Kahit mabigat ang mga paa ko, pilit kong lumakad ng lumakad. Umiiyak at takot na takot, di ko namalayan nakarating na ako sa may mantrade sa edsa sa tabi ng ecology village. Tamang-tama mag-a-alas dose na maraming pumutok sa langit. Di ko na ininda iyon sumabay ako sa ingay ng paputok, ang ingay ng oras na iyon sabay rin ng ingay ng aking hagulhol sa pagmamalupit ng mundo sa aking buhay... Umiyak ako ng umiyak, sa sobrang takot.

Hindi ko makakalimutan hanggang kamatayan ko na sa mantrade-edsa highway ako nagbagong taon. Ang mga iyak at hinagpis ko sa buhay ko doon ako binuhos sa pag-iyak sumabay sa paputok. Saksi ang munting waiting shed diyan malapit sa entrance ng ecology village sa mantrade sa mga luhang pinakawalan ko. Parang wala na akong umaga na haharapin pa sa sobrang lungkot at takot. Aping-api ako sa oras na iyon, walang kakampi at walang ni isang taong makakatulong. Solong solo ko ang oras na iyon. Doon na ako bumitiw sa Maykapal, di ko na kaya... ayoko ko na sa Kanya... ayoko ko na sa Diyos... unfair siya... very unfair... pinabayaan niya ako... di siya ang Diyos! Malupit siya! At lalo akong humaguhol ng iyak.

Inabot ako ng alas-kwatro ng umaga doon di pa rin mapipigil ang mga luha sa mga mata ko. Nilakad ko ulit pabalik sa bahay namin... Pagdating sa harap ng bahay namin, mga ilang minuto muna ako nag masid sa malayo... Nakiramdam. Wala naman tao kaya dahan-dahan akong pumasok sa bahay, di ko nagawa pang mag-ilaw... Binuksan ko ang bintana sa kusina, nakiramdam, wala naman akong nakitang tao kaya sinarado ko ulit... Inabot ako ng alas- syete ng umaga na nakaupo lang sa gilid ng bintana sa kusina namin kasi sa isip ko pag may tao sa harapan doon ako mag-e-exit sa kusina... Di pa rin ako nag-ilaw... Sa takot ko na bumalik ulit yong mga taong sinasabi ni bestfriend pilit, kong sinisilip sa labas kong may mga tao na... Bukas na ang tindahan sa harap namin... Nagbihis ako at lumabas upang maghanap ng mapupuntahan. Ayoko ko mag-stay sa bahay baka dumating yong mga taong yon wala ako kalaban-laban.

Sa tindahan pag labas ko tinawag agad ako ng nakabantay sa tindahan. "Andiyan ka ba kagabi?" tanong sa akin.

"Po? Umalis po ako. Doon ako sa kaibigan ko nag-new year. Ako lang kasi mag-isa diyan. Nakakalungkot. Kaya pumunta ako sa kaibigan ko, pagsisinungaling ko sa kausap na bantay ng tindahan..."

"Kasi may naka-owner-type jeep na pumarada diyan sa harap nyo. May apat na lalaking bumaba nagtanong dito kong nandiyan ka sa bahay mo. May mga dala silang mahahabang baril Mga naka civilian lang. Kaso patay yong ilaw mo, kaya sabi ko baka wala ka nag-antay pa sila diyan hangang ala una ng umaga... Dumating sila siguro mga 10 minutes bago mag new year... Kilala mo ba ang mga iyon?" tanong ng kausap ko.

"Wala akong kilala dito, bago lang kasi ako dito eh. Baka kaibigan ng pinsan ko yon pag sisinungaling ko ulit... Sige po alis muna ako..." bumalik ako sa bahay sa sobrang takot di ko na alam gagawin ko... Umiyak ako ng umiyak, papatayin talaga pala nila ako... Ganito ba talaga kabigat ang kasalanan ko? huhuuhu. Wala na ako sa sarili ko naghysterical na ako sa sobrang pangamba at takot sa mga nangyayari. Inangat ko ang phone, tumawag ako sa tita ko sa Bacolod.

"Tita hello po..." di ko na nagawa pang mag-greet sa kanya ng hapi new year, umiiyak akong nagsumbong... "Tita, pag may nangyari sa akin na masama dito sa Maynila... Isang tao lang hahanapin ninyo, siya lang may kagagawan ng lahat sa akin."

Tarantang nag-alala ang tita ko... "Sino yon anak? Bakit, ano nangyari sa iyo diyan?"

"May nagtatangka ng buhay ko dito." Umiiyak na ako sa sobrang awa sa sarili ko sa oras na iyon...

"Sino ang nagtatangka sa buhay mo anak? Tita, kasamahan ko sa church. Pag may nangyari sa akin hanapin mo ang best friend ko kilala ninyo naman siya... Siya lang nakakaalam ng lahat. Alam niya kung sino ang papatay sa akin..." sabay baba ko ng phone at humagulhol na ako ng iyak. Di ko alam kong ano na nangyari sa tita ko pag baba ko ng phone. Umalis ako at pumunta sa isang officemate ko. Nakakahiya man, dahil new year at family day ang araw na iyon, pilit kong niyaya ang officemate ko para mag hanap ng boarding haus. Sa awa ng Diyos, nakakuha din ako ng isang maliit na room sa gilid ng riles ng tren. Kinuha ko ang aking mga gamit at nagpatulong lumipat agad para maka-iwas sa anumang mangyayaring masama sa akin...

Hindi na ako naabutan pa ng pinsan ko nakalipat na ako, pinatangal ko na rin sa pinsan ko ang line ng phone... Kahit di nila alam ang buong pangyayari, napilitan na rin lumipat ang pinsan ko sa bahay ng girlfriend niya baka kasi siya ang balikan ng mga tarantadong mga taong iyon. Nalaman ko nalang na nakuha pala ni Jean ang number sa bunsong kapatid ng pinsan ko. Kasi kinaibigan niya muna para makuha ang number namin sa Manila...

Lumipas ang mga araw, palagi akong di makakatulog sa gabi at nangungulila. Takot na takot at palaging tulala. Di rin ako tinitigilan ng masamang bangungot magpahanggang ngayon. Sa office tumawag si Ralf sa pamamagitan ng satellite call, doon ko na hiniwalayan si Ralf. "Ayoko ko na sa iyo, tama na yong minsan tayo magkakasama. Maraming mga taong nadadamay sa kagaguhan natin. Marami na tayong inaggrabyado at inapakan. Immoral ang ginagawa natin tigilan na natin ito. Gusto ko na mag bagong buhay..."

Walang magawa si Ralf kundi umiyak sa phone... Huling salita niya, antayin ko daw ang pagbaba niya ng barko at ayusin niya ang lahat ng problema. Hihiwalayan niya daw si Jean... "Ayoko na sa iyo, salamat nalang sa lahat ng tulong mo sa akin. Di kita makakalimutan... bahagi ka na ng buhay ko... Aaminin ko sa iyo, napamahal ka na sa kin kaso di tayo dapat para sa isa't-isa. Iba ang mundo na kinagagalawan natin... Salamat sa lahat. Paalam, Ralf." Iyon lang at sabay binaba ko na ang phone.

Sa muling pagtatagpo ng landas namin ni Ralf...

After a year, sa office ulit ng tinawagan ako ng guard namin sa intercom. "Sir, may bisita kayo dito sa main gate... Pinsan mo daw." Dali-dali akong lumabas sa akalang pinsan ko nga ang bumisita sa akin. Napa-atras ako ng makita si Ralf ang nasa gate namin malungkot ang mukha... Patay malisya akong ang kinumusta siya, "Musta ka na? Kailan ka dumating?" Niyaya ako ni Ralf na mag-usap kami kaso ayaw ko na... Nag-aagawan kami ng bakpak ko dahil pilit niya ako isasakay sa taxi at may pag uusapan lang daw kami. Sa hiya ko sa paligid namin, lalo na sa main gate pa ng company namin, sumama nalang ako. Sa taxi, sinabi ko na lahat-lahat sa kanya ang nangyari sa buhay ko. "Ayoko na maulit muli ang lahat. Ayaw ko na gumulo muli ang buhay ko. Tahimik na ako sa buhay..." Walang imik si Ralf kahit mapula-pula ang pisngi na parang apple halatang malapit nang umiyak si Ralf... Pagbaba ko ng taxi, biglang takbo ko patawid ng daan. Ayoko ko na kasi sumama sa kanya. Tapos na ang yugto ng buhay namin. Hinabol ako ni Ralf upang pigilin sa pag tawid. Muntik-muntikan na ako mabundol ng jeep... Ang bilis ko nakasakay sa jeep. Naiwan si Ralf na masama ang loob sa akin...

Ang huling pagtatagpo....

Kasama ko ang kaibigan ko, nagwi-window shopping kami ng araw na iyon sa Metropolis mall, Alabang, ng di inaasahan nakasalubong ko si Ralf, kasama ang mga pamangkin niya. Nagkatitigan lang kami walang salita na lumabas sa bibig namin. Andoon pa rin ang lungkot sa mga mata niya at isang ngiti lang ang iginawad ko sa kanya. Tama lang upang madama niya na napatawad ko na siya. Humiwalay na ang landas namin ni Ralf, huling balita ko naghiwalay na sila ni Jean... Si bestfriend naman, andito na rin sa Manila nag-process na rin papers niya upang sumampa na rin ng barko.

Ako naman, ito nasanay na rin sa ginagawa ni Ralfm at hinahanap hanap ko minsan... Aaminin ko rin na minsan minahal ko rin si Ralf kaso iba lang ang mundo namin.

Wakas...