UHOG AT GRASA

UHOG AT GRASA

(ronnie_v2001)

 

 

 

Taon 1952. Anim na taon lamang ako noon pero natatandaan ko pa at

nararamdaman ko pa hanggang ngayon sa aking katawan ang init at

hangin ng bawat tanghali noon sa piling ni Roy. Natatandaan ko pa rin

kung ano ang amoy ng maruming tshirt na suot niya na may magkahalong

langis ng kotse at lupa dahil sa paghiga niya sa ilalim ng sasakyan

kapag may ginagawa o may hinihigpitan siyang turnilyo doon. Twenty

years old pa lang si Roy noon. Pero sa edad kong anim, ang tingin ko

sa kanya ay isa nang mama. Kapit-bahay namin siya, anak ng teacher sa

public high school na si Mrs Abad. Mabait siya sa akin. Lagi siyang

nakangiti at kinukuwentuhan niya ako minsan kahit abala siya sa sira

niyang sasakyan. Ako ang taga-abot niya ng mga iba-ibang sukat ng

wrenches at iba pang tools na gamit niya. Bawat abot ko sa kanya ng

gagamitin niya ay tumitingin siya sa mata ko at sinusuklian niya ako

ng ngiti. Guwapo si Roy. Pinapanood ko ang mukha niya pati ang buo

niyang katawan habang nagme-mekaniko siya. Kaya nakatala na sa isip

ko kung paano gumalaw ang kanyang kamay, kung paano niya isinasampa

sa bumper ng kotse ang isa niyang paa habang ginagawa niya ang

makina. Kung paano niya pahirin ng langisan niyang kamay ang pawis

niya sa noo.

Minsan ay hindi ko napapansin na tinatawag na niya ako ng dalawang

beses para ipaabot ang kailangan niyang wrench dahil nakatitig ako sa

pantalon niya. Kinukuwentuhan ko siya ng kung anu-anong kuwento para

bumagal ang gawa niya dahil gusto kong magkasama pa kami ng mas

matagal ng mga tanghaling iyon. Pinapangakuan naman niya ako ng ice

cream kung magi-stay ako at tutulungan siya sa pag-aabot ng anumang

kailangan niya tulad ng lumang diyaryo na hihigaan niya pag

papailalim na siya sa kotse. Itinuturo niya sa akin ang iba-ibang

tawag sa engine parts, pati nga pangalan ng mga gamit niya sa pagme-

mekaniko ay alam ko nang lahat. May dahilan kung bakit lagi akong

nasa tabi niya pag nagme-mekaniko siya. Dahil pagkakatapos noon ay

naliligo siya at isinasama niya ako sa banyo at nagpapatuloy kami

doon ng pagkukuwentuhan habang pinapanood ko siya habang naliligo.

Dahil solo siyang anak at sa gabi ang pasok niya, sa araw na

nagtuturo sa eskuwela ang mommy niya ay siya lang mag-isa ang nasa

bahay maghapon. Puwera na lamang kung iistambayan siya ng girlfriend

niya at ng mga kaibigan nitong babae.

http://groups.yahoo.com/group/kwentongnakakalibog/message/636

 Nagluluto sila doon ng meryenda

at bumibili ng softdrinks si Roy para pagsaluhan naming lahat.

Pero malimit ay kami lamang dalawa. Nang tanghaling iyon ay pawis na

pawis siya talaga at ang dumi-dumi niya. Itinanong niya sa akin kung

hindi ba ako hinahanap sa bahay namin dahil lagi ako sa kanila. Sabi

ko, alam naman sa amin na sa kanya ako pupunta. At sabi ko rin na

natutuwa nga sila pag nalaman na sa kanya ako pupunta dahil mabait

naman siya at maganda nga raw na idolohin ko siya. Nang pumasok na

kami sa bahay nila, napansin ko ang fatigue na naka-hanger sa

dinding. Itinanong ko kung ano iyon. Sabi niya, uniform niya iyon.

Binuksan niya ang ref at binigyan niya ako ng malamig na juice.

Naubos ko agad ang isang baso at tawa siya nang tawa dahil uhaw na

uhaw daw pala ako ay hindi ako nagsasabi. Maya-maya ay hinubad na

niya ang tshirt niya at ipinunas sa kanyang katawan. Nakiusap siya sa

akin kung puwede ko raw punasan ang likod niya. Kinuha ko ang tshirt

at sabi ko sa kanya bumaba siya dahil hindi ko siya abot kapag

nakatayo siya. Ngumiti siya at lumuhod siya nang patalikod sa harapan

ko habang nakalingon siya sa akin. Pinunasan ko ang likod niya.

Matagal. Paulit-ulit, dahil nasasarapan ako sa nararamdaman ko habang

pinagsisilbihan ko siya nang ganoon. Baka butas na ang likod ko, biro

niya.

Pagkatapos, tumayo na siya. Kinuha niya sa akin ang tshirt at

inihagis niya sa isang silya matapos amuyin at lukutin ang ilong,

kunyari ay nababahuan siya. Nagtawa ako. Guwapo talaga siya. Sa edad

ko noon ay alam ko na gusto ko siya. Gusto ko ang mata niya. Gusto ko

ang ilong niya na matangos. Gusto ang labi niya. Pati ang kulay ng

balat niya. Nang pumasok na siya sa banyo ay alam kong makikita ko

na naman siya nang walang damit. Nanatili akong nakaupo sa silya na

pinag-iwanan niya sa akin. Pero alam kong tatawagin niya ako pag

hindi ko na madinig ang sinasabi niya.

Nang bumuhos na ang malakas na pilansik ng tubig mula sa shower,

hindi na kami magkarinigan. Sabi niya, kakain kami ng ice cream sa

ice cream parlor sa kanto pagkatapos niyang maligo. Sabi ko, ano?

Sabi niya, ano ang gusto kong laruan dahil ibibili niya ako bago siya

umalis. Sabi ko uli, ano? Dahil sa lagaslas ng tubig ay hindi kami

magkarinigan. Tulad nang dati, binuksan niya ang pinto ng banyo.

Tinawag niya ako. Inulit niya ang sinabi niya tungkol sa ice cream at

sa laruan. Naglulundag ako sa tuwa. Talaga? Talaga? Sabi ko habang

naglululundag ako. Nang nagsasabon na siya ng katawan ay hindi na

siya nagsasalita pero, nanatili akong nakatayo sa pintuan at

nakatingin sa hubad niyang katawan. Hindi umaalis ang tingin ko sa

katawan niya lalo na doon sa tite niya na napapaligiran ng malagong

bulbol na basang-basa ngayon.

Ano'ng tinitingnan mo, kunwari ay sinisita niya ako. Pero,

ipinapakita niya sa akin na nagbibiro lang siya. Sabi ko, ang laki ng

titi niya. Sabi niya ay siyempre daw dahil binata na siya. Nagulat

ako nang bigla niya akong sambilatin at itapat ako sa dutsa.

Nagsisisipa ako sa ere dahil ang lamig-lamig ng tubig at alam niyang

tamad akong maligo. Tawa siya nang tawa habang ayaw niya akong

bitiwan sa pag-uumalpas ko. Ibinaba niya uli ako sa tabi ng pintuan

at nagpatuloy sa pagsasabon. Bawal tingnan iyon, bawal, sabi niya.

Kunyari ay kumukunot ang noo niya. Natawa ako. Sabi ko, bawal daw,

gusto mo ngang titingan ko iyon, e. Ano-ano-ano? sabi niya at sabay

asta na namang sasambilatin ako kunyari. Nagtatakbo ako palayo para

lang bumalik uli. Bastos, biro niya, ang liit-liit pa, e. Sabi ko,

bakit, malapit na naman akong lumaki, a. Iniabot niya sa akin ang

sabon at sabunin ko raw ang likod niya tutal naman daw ay basa na

ako. Siniringan ko siya pero inabot ko ang sabon at pumasok ako sa

banyo sa tabi niya. Pinatalikod ko siya at lumuhod siya uli sa

harapan ko para masabon ko siya. Sabi niya sa akin, kunyari ay nanay

niya ako at baby ko siya. Kunyari daw ay pinapaliguan ko siya. Sige,

sige, sabi ko. Laro tayo ng paligu-paliguan. Tumayo siya at sinabon

ko na pati ang tiyan niya. Dahil maiksi pa ang kamay ko ay kailangang

lumapit siya sa aking mabuti para maabot ko pati ang may dibdib niya.

Lumulundag-lundag pa ako para tuluyan kong maabot ang itaas ng

katawan niya at hinahawakan naman niya ako para daw huwag akong

madulas. Sa paghawak niya sa akin at paglundag-lundag ko ay

nararamdaman kong humahaplos-haplos sa dibdib ko ang tite niya.

Nararamdaman ko iyon kaya tinatagalan ko ang pagsasabon sa dibdib

niya at hindi naman niya ako pinalilipat sa ibang bahagi ng katawan

niya. Hanggang maramdaman ko na lang na matigas na matigas na ang

uten niya at hawak na lang niya ako nang nakapirmi padiin sa titi

niya habang nakabaluktot ang mga binti niya para tumapat nang tapat

na tapat sa dibdib ko ang kabuuan ng matigas na matigas niyang uten

na inihahaplos niya pababa sa tiyan ko pataas sa didbdib, pabalik-

balik.

Hinihimas niya ang likod ko habang idinidiin niya ang katawan ko sa

harapan niya. Binitiwan ko ang sabon at yumakap ako sa balakang niya,

pati sa puwet niya. Itinanong niya sa akin kung gusto kong sabunin

din ang uten niya. Pinulot ko uli ang sabon at sinabon ko ang harap

niya. Hindi ako halos makahinga dahil sa magkahalong kaba at tuwa.

Dahil noon lang ako nakahawak ng titi ng isang lalaki. Ng isang

guwapong mama. Ang laki-laki talaga ng titi niya dahil hindi halos

magpang-abot ang mga daliri ko kapag ikinuyom ko ang palad ko sa

kabilugan ng mahaba niyang uten. At ang tigas-tigas talaga.

Pinapanood pala niya ako habang pinapanood ko ang titi niya. Ang

kahabaan at kabilugan, ang kulay-rosas na ulo at ang maliit na butas

ng titi niya. Isinusuklay ko rin ang maliliit kong daliri sa

napakalago niyang bulbol. Inihihimas ko rin ang palad ko sa puson

niya. At nilalaru-laro ko ang pusod niya. Inaamoy ko ang balat niya.

Pati balakang niya ay hinimas-himas ko na parang humihimas ako ng

isang estatwa o manikin na lagi kong ginagawa pag may nakikita akong

estatwa o pag nakikita ko ang maniking lalaki ng tiyahin kong

mananahi. Nang muli kong kuyumin ko sa palad ko ang napakatigas at

mahaba niyang titi ay ayaw ko na halos bitiwan iyon. Tumagal siguro

nang isang minuto ang pagkakahawak ko. Napuna niya iyon at itinanong

niya sa akin kung ano ang nararamdaman ko sa pagkakahawak sa titi

niya. Sabi ko, masarap. Sabi niya, bakit masarap. Sabi ko, ewan ko,

basta masarap. Sabi niya, kailan mo gustong hawakan iyan, pag

malambot o kung matigas. Sabi ko, kung matigas. Sabi niya, bakit daw.

Sabi ko, ewan ko. Ibinulong niya sa akin na huwag na huwag ko raw

sasabihin kahit kanino na pinahahawakan niya sa akin ang titi niya.

Sabi ko, bakit. Sabi niya, kasi daw ay bawal iyon. Masama daw iyon.

Sabi ko, bakit masama e masarap naman. Napangiti siya at tinanguan

ako, ibig sabihin ay ipagpatuloy ko ang ginagawa kong paghawak sa

titi niya habang nananatili lang siyang nakatayo.

Napapakagat-labi siya nang simulan kong sabunin pababa at pataas ang

titi niya. Napa-ungol siya. Bigla kong binitiwan ang titi niya dahil

akala ko ay nasaktan ko siya.Sabi ko, bakit, nasaktan ba siya. Sabi

niya, hindi. Kinuha niya ang sabon sa kamay ko at ipinatong niya sa

tabi. Ipagpatuloy ko raw ang ginagawa ko kahit wala ang sabon.

Nagtaka ako. Pero, nagustuhan ko ang sinabi niya. Salsalin mo nang

salsalin, sabi niya. Salsal ba ang dito sa ginagawa ko. tanong ko.

Nakangiti siyang tumango. Hindi lang wrench ang hawak ko ngayon, biro

ko. Natawa siya. Wrench din iyan, wrench ng katawan ko, ganting biro

niya. Masarap hawakan ang titi ni Roy dahil malaki at mahaba iyon at

bilog na bilog ang kahabaan nito. Sinisilip ko ang butas ng titi

niya, sabi ko parang bibig ng beybi na bagong panganak. Natawa siya.

Bilisan ko para raw ang pagsalsal sa titi niya nang pababa at pataas

at hihigpitan ko raw pagdating sa dulo. Ginawa ko iyon at napapikit

siya. Pinapanood ko ang kaguwapuhan niya na lalong tumingkad ngayong

basa na ang mukha niya at amoy-sabong mabango siya. Isinasalubong na

niya ang balakang niya sa ginagawa ng kamay ko habang nakahawak siya

sa balikat ko. Pati katawan ko ay isinasalubong niya sa titi niya.

Niyakap niya ako nang mahigpit na mahigpit dahilan para mapabitaw ako

sa titi niya na malagkit na malagkit ngayon. Kumanyud-kanyod siya

padiin sa dibdib ko. Parang ipinupunas niya ang titi niya sa dibdib

ko. Padiin. pabalik-balik. Iginigiling niya ang balakang niya kaya

parang naiipit ang titi niya na sumasayaw-sayaw sa pagitan ng dibdib

ko at puson niya. Nang mapa-ungol siya nang malakas at nanginig ang

hita niya. Bigla akong may naramdamang pumulandit na mainit mula sa

uten niya. Nagulat ako at napalayo pero niyakap niya ako uli pabalik

at ipinagpatuloy niya ang pagkikiskis ng uten niya sa dibdib ko

hanggang huminto sa pagpulandit ang puting-puting likidong nanggaling

sa butas ng titi niya. Takang-taka ako. Sabi ko, ano iyon? Tamod,

sabi niya. kapag nasasarapan ang lalaki sa ginagawa sa titi niya,

nilalabasan siya ng tamod. Nasarapan kasi ako sa ginawa natin.

Hindi ako makapaniwala noon dahil noon lang ako nakakita at noon ko

lang nalaman na hindi lamang pala ihi ang lumalabas mula sa titi. Mas

lalo akong hindi ako makapaniwala nang sabihin niyang iyon ang

nagiging bata. Sabi ko, ibig mong sabihin, tamod din lang ako dati.

Nakangiti siyang tumango. Maganda siyang ngumiti dahil buong-buo ang

kanyang mga ngipin at may malalim siyang biloy sa magkabilang pisngi.

Naupo siya sa gilid ng bathtub. Muli akong yumakap sa kanya at

niyakap din niya ako uli. Para siyang pagod. Sabi niya, nasarapan ka

ba sa paghawak sa titi ko? Sabi ko, oo. Sabi niya kung gusto ko raw

hahawakan iyon araw-araw. Napatingin ako sa kanya dahil hindi ako

makapaniwala. Dati ay maong pants lang niya at galaw ng hita nita

niya ang pinapanood ko at name-mesmerize na ako. Ngayon ay puwede ko

na ring hawakan at himasin nang himasin pati ang tite niya. Pero,

bawal sasabihin kahit kanino. Pag sinabi ko ay aalis siya at hindi na

babalik kailanman. Nalungkot agad ako at umiling ako nang sunud-sunod

sabay pangakong never ko iyong sasabihin kahit kanino. Nanatili

kaming nagkayakap. Halos makatulog ako sa dibdib niya. Sinabi niya sa

aking magbabanlaw na siya. Mula noon tuwing maliligo siya at nandoon

ako ay ipinapasalsal niya sa akin ang uten niya. Minsan ay

ipinasusubo niya pero ayoko. Hindi dahil sa ayaw ko kundi dahil sa

nahihiya ako. Pero hinahalikan ko ang titi niya, pati ang puson niya

at suso niya. Minsan ay hinalikan niya ako sa labi. At lagi na kaming

naghahalikan nang labi sa labi, ipinapasok pa niya ang dila niya sa

bibig ko kaya ginagawa ko rin iyon sa kanya dahil ginagaya ko siya.

Tinupad ni Roy ang pangako niya. Kumain kami ng ice cream. Isinasama

din niya ako sa panonood ng sine. Para sa akin, si Roy ay kasing-

kahulugan ng mga tanghaling-tapat ng kamusmusan ko. Ang init ng araw

at hangin sa mga las-dos nang tanghali ay si Roy. Ang lagaslas ng

tubig sa banyo ay si Roy din. At nang minsang ipinaabot niya sa akin

ang wrench, na-surprise ako nang makita kong ang kamay na ipinang-

aabot niya sa akin ay may hawak na isang plastic toy, si G.I. Joe.

Naitapon ko sa tuwa ang wrench at naglululundag akong napayakap sa

kanya. Halos maiyak ako sa tuwa talaga. Kahit plastic lang ang

laruan na iyon ay maganda-maganda na iyon para sa isang six year-old

na tulad ko. Bukod pa sa bigay iyon ng isang lalaking espesyal na

espesyal sa paningin ko. Kahit sa pagtulog ay katabi ko iyon.

Ipinapatong ko sa unan ko. Kahit sa pagpanood namin ng sine ay

nakalagay si G.I. Joe sa bulsa ko, at lagi ko iyong kinakapa kahit sa

pagkakaupo ko kaharap ng higanteng movie screen.

Minsan ay hindi ko siya makita. Hinanap ko kahit saan. Hindi ko

talaga makita. Hanggang isang araw sa ilalim ng mesa naming kainan ay

nakita ko ang putol niyang paa na puro gasgas at marka ng kagat. Sa

silong sa may garahe ay nakita ko doon ang putol na ulo ng palstic

kong laruan. Pinagkakagat pala ng alaga naming aso nang malimutan ko

iyon sa sofa namin.Umiyak ako nang umiyak, halos maghapon akong nag-

iiyak. Pinagtatawanan na ako ng matatanda sa amin dahil bakit daw ba

mahal na mahal ko ang laruang iyon ay mumurahin lang naman iyon at

plastic pa. Ibinili nila ako ng bago pero mas mahal ko pa rin ang

bigay na G.I. Joe ni Roy. Ano ang sasabihin ko kay Roy kung hanapin

niya ang laruang bigay niya sa akin. Nakaparada sa garahe nila ang

kotse ni Roy. Nagpunta ako doon at naupo sa tabi ng kotse. Wala ang

mga wrenches, malinis ang buong garahe. Tinanong ko ang nanay niya

kung nasaan si Roy. Umalis daw sabi ni Mrs. Abad. Pero, babalik din.

Mula noon pag tanghali ay lagi akong nauupo sa tabi ng kotse ni Roy.

Tinatanong ako sa amin kung bakit lagi akong nagpupunta kina Roy

gayung wala naman doon si Roy. Sabi ko hinihintay ko ang pagbabalik

niya. Matagal pa daw babalik si Roy. Naiinitan lang daw ako ng araw

doon, tanghaling-tanghali daw ay nakaupo ako doon at naalikabukan pa

ng mga nagdadang sasakyan. Basta sabi ko, gusto ko pagdating ni Roy

ako ang unang makakita sa kanya. Paano ay naalaala ko si Roy kapag

ganoong oras at sira ang kotse niya, ako ang katulong niya sa pagme-

mekaniko niyon. Ako ang taga-abot niya niya ng wrenches at taga-kuha

ng lumang diyaryo na hihigan niya sa ilalim ng kotse. Naalaala ko rin

ang mga ngiti niya sa akin, ang mga pagbibiro niya, at ang mga

ginagawa namin sa banyo pag naliligo siya. Pag dumadaan kami ng mga

nanay o ng ate ko sa ice cream parlor sa kanto ay naalaala ko rin si

Roy at kung saang silya siya laging nakaupo. Sabi ko bakit hindi na

nagbabalik si Roy. Wala naman akong sinasabihan ng ginagawa namin sa

banyo kahit na kanino. Gusto ko siyang makausap man lang para sabihin

na wala ako talagang sinasabihan niyon kahit na sino, kaya bakit siya

hindi magbabalik? Minsan ay naawa na sa akin ang nanay niya pag

Linggo o Sabado at nasa bahay siya at wala silang turo. Inaabutan ako

ng meryenda. Sabi niya, magkaibigan kayo talaga ni Roy, ano? Tatango

ako, at mapapaiyak na ako.

http://groups.yahoo.com/group/kwentongnakakalibog/

Lagi akong nakaupo sa tabi ng kotse na malimit kong upuan kapag

nagpapaabot ng wrenches si Roy. O di kaya ay lumiligid ako sa kotse.

Pupunasan ko ng kamay ko ang maalakabok na salamin ng kotse at

sisilipin sa nakasarang bintana niyon ang mga upuan sa loob. Walang

nababago. Matagal nang ganoon ang loob, walang gamit na nadagdag o

anumang gamit na naalis man lang. Sira daw kasi ang kotse kaya hindi

na nailalabas. Sabi ko bakit hindi gawin ni Roy. Eight years old na

ako nang malaman ko na Korea pala ang pinuntahan ni Roy. Lumaban siya

sa giyera.

At nang iuwi siya sa Pilipinas ay nakasilid na lang siya sa body bag

na nakalagay sa isang malaking kahon. Namatay si Roy sa giyera at

hindi ko maintidihan iyon. Akala ko noon ay sa G.I. Joe komiks lamang

may giyera. Dahil akala ko noon kapag mabuti ang tao ay hindi iyon

namamatay. Dahil sa lahat ng cartoon na napapanood ko, lahat ng bida

ay laging buhay hanggang wakas. Dahil sa edad ko noon ay wala pa

akong nakikita na namamatay o inililibing man lang. Akala ko sa sine

lang may namamatay. Hindi ko alam na si Roy ang kauna-unahang taong

magpapatunay sa akin na may hangganan ang buhay mabuti ka man o

masama, minamahal ka man o hindi.

Naalaala ko si G.I. Joe, ang laruang plastic na bigay ni Roy.

Kung paano iyon nawala sa akin ay ganoon din nawala si Roy, ang

lalaking nagbigay sa akin ng ibang kahulugan ng katanghalian at

sirang sasakyan. At nananatiling espesyal si Roy sa alaala ko. At

wala siyang nakapantay sinuman sa mga lalaking minahal ko at umalis

din sa buhay ko.

 

WAKAS----