Sweethearts: You Belong To Me

Sweethearts: You Belong To Me (Franz & John) - Part 1

by: passionate cancer

Hi there!! I'm the one who wrote Mt. Romelo Nights, just as I am very eager to share you my stories, I am also that excited to share my friends' stories. They told me to write their stories here and so, I am hoping you will love these stories as much as you loved reading Mt. Romelo Nights. Thanks!!!

----------------------------------------------------------------------------------------

"Bakit ang sama ng tingin mo?" Tanong kay John ng kaibigang si Dino. Nabaling ang tingin niya sa kaibigang nagtatanong. "Hindi ikaw ang kaaway ko!" paasik niyang sigaw kay Dino. "Ha, si John may nakikipag-away?" may pagka-exaggerated na tanong naman ni Alex sa kanila. Alam kasi ng mga ito kung gaano siya kalumanay na tao. Hindi naman sa pagmamayabang, alam ng lahat kung gaano siya ka-friendly. Kung pwede nga lang na manalo siya ng Ms. Friendship everyday baka nagawa na niya. In fairness, sa loob ng maraming taon na ipinagsama nilang magkakaibigan sa publication company na ito kung saan pare-pareho silang writers ay ngayon lang siya nagka-ganito. Over one tiny thing na sa tingin naman niya ay reasonable kung ipagka-imbiyerna niya.

"Yung hayop kong boyfriend, nakipag-break ba naman sa akin kagabi!!" medyo pahingal pa niyang sagot sa dalawa. "Huh?! Yung mayaman na may ari ng isang law firm?" tanong iyon mula kay KC na kasalukuyang blooming dahil may bago na namang crush. "Oo, si Edwin nga at walang iba. Yung gago ba namang iyon, sabihan ba naman akong frigid at wala man lang daw akong kaunting passionate bone sa katawan. Eh samantalang sarap na sarap naman siya kakahimod sa katawan ko!" sobra talagang nakaka-inis ang nangyari sa akin kagabi. Para sa kaalaman ng lahat, isa akong Bi-discreet, pero out ako sa mga kaibigan ko, halos lahat kami maliban kay KC na talgang sumumpang hindi magapapatanso kahit kailan. Hindi niya raw feel ang "Kapwa ko, Mahal ko". Hindi naman namin kinokontra ang opinion niyang iyon. Masayang kasama si KC at hindi naman siya effem dahil parang kami din siya mag-ayos ng sarili.

I stand 5'9" at medium built ang pangangatawan. Mahilig ako sa iba't-ibang sports na dahilan para gumanda ang hubog ng katawan ko. Maputi na mamula-mula ang kutis kaya madalas mapagkamalang foreigner ng karamihan. Hindi naman daw kano ang tatay ko sabi ng nanay dahil bisaya pa nga iyon. Marahil namana ko daw sa español kong lolo. Taga-bicol talaga kami, hinid na nga lang kami nakabalik dahil sa mga personal na dahilan.

Pinaalalahanan niya ang sarili, hindi dapat ganito ang nangyayari. Bakit ba palagi na lang akong palpak sa relationship. Ano bang hinahanap ko? Mula sa katanungan na iyon. May naalala siyang isang taong matagal na dapat niyang kinalimutan. Franz!! Sigaw ng puso niya. Ah hindi!! Sa pagkaalala ng kababata lalong sumama ang loob niya. "Uuwi muna ako, Dino paki-sabi na lang kay Boss na naghalf-day ako. Masama talaga ang pakiramdam ko eh." pgdadahilan ko na ang katotohanan eh, gusto ko lang takasan ang mga katanungan nila. Isang nakaka-unawang KC ang sumagot sa akin. "Alam namin friend na marami kang iniisip ngayon and that you woke-up at the wrong side of your bed. Go home sweetheart, kami ng bahala kay boss. "Thanks, sweetie, hindi talaga ako nagkamali sa pagpili ng mga kaibigan." madrama kong sagot na ikanatawa nila Alex, Dino at KC. "o siya, humayo ka na at magpahinga, at baka magka-iyakan pa tayo dito." pagtataboy sa akin ni Alex.

Paglabas ko ng pinto ng office buong pagmamadali kong pinuntahan sa parking lot ang sasakyan ko. Second hand Sentra lang iyon na nabili ko mula sa dating naka-eyeball ko. Mahirap kasi ang walang sasakyan sa kagaya naming writers ng isang Elite Magazine. Kung saan-saan kasi kami napapadpad. Mula sa sasakyan narating ko ang apartment ko pagkaraan ng isang oras. Walang traffic ng mga oras na iyon kaya mabilis akong nakarating sa bahay.

Ako na lang mag-isa sa buhay, namatay ang inay ng mga tatlong buwan pa lang kami dito sa Maynila. Akala ko ng makarating kami dito ay mapapa-ayos kami. Napag-tripan si Inay ng minsan siyang umuwi ng gabi. Limang taong na ang nakararaan at masakit pa din ang maalala ang sinapit niya. Nawalan ako ng ganang kumain. Nahiga na lang ako at sa pagkakahiga kong iyon. Nagbalik-tanaw sa akin ang mga alaala na matagal ko ng ibinaon sa limot. Ngunit parang tukso, nagpumilit sumiksik sa alaala ko ang imahe ng isang lalakeng nagturo sa akin ng mga bagay na hinding-hindi ko rin malimutan. Ang naging dahilan ng lahat ng nangyari sa kanilang buhay na mag-ina. Ang lalakeng nagtaksil sa kanya. Ang kababata niyang si Franz. Kasabay ng paghiga ko parang tubig na umagos muli ang mga ala-ala ng nakaraan.......

"Franz!!!! sabi ng 10 years old na si John, hinahabol niya ang malaking bulto ng nagbibinatang si Franz. Franz was 15. Malaking bulas kaya sa edad na iyon ay halos 5'8" na ang height. Mapupungay ang mata at may katawang pang-atleta. Tawa ng tawa si Franz habang nagpipilit na makahabol sa kanya si John. Sa liit ni John ay halos magkandaiyak na ito sa paghabol sa kanya.

"Franz!!! Ang daya mo naman eh....!" nangingiyak ng wika ni John, ng sa wakas ay tumigil si Franz at binalikan ang batang umiiyak. "O wag ng umiyak ang sweetheart ko!" sabay kalong sa batang si John. Sa edad kasi ni John para itong batang babae at may kahabaan ang buhok. Maputi at parang batang-kana. Mahahaba ang pilik-mata at may taglay ng mga misty eyes. "Kasi ikaw eh, sabi ko sama ako sa iyo maligo sa ilog eh." humihikbi pa ring sabi ni John na medyo napayapa na ng balikan ng kaibigan. "Eh matitiis ko ba naman ang sweetheart ko? Ikaw lang naman kasi, iyakin ka!" tukso pa rin sa kanya ni Franz.

Nagtataka at hindi man naiintindihan kung bakit ganun ang tawag sa kanya ni Franz ay gustong-gusto rin naman niya iyon. Sa murang edad niya. Parang may nadarama na siyang kakaiba kapag kasama ang kaibigang si Franz. "Eh sabi mo kasi sama ako eh..." misty eyed pa din si John. Natuwa na naman sa reaksiyon niya si Franz ngunit tumigil na ito sa pang-aasar. Isinampa siya nito sa likuran nito at inakay na siya papuntang ilog. Ang tinutukoy niyang ilog na pagliliguan nila ay pag-aari nila Franz. Nagtatrabaho ang nanay niya sa mga magulang ni Franz bilang kusinera.

Hindi naman hadlang para sa mga magulang nito ang makipaglaro sa kanya. At dahil parehong nag-iisang anak, nagkahulihan sila ng loob at naging magkaibigan sa kabila ng agwat ng edad. Lumipas ang limang mahabang pitong mahabang taon. Ganun pa rin sila, tapos na ng college si Franz at siya naman ay 4th year high school na ngunit magkasundo pa rin sila. Lumaking gwapo si Franz at halos hindi na magkasya kapag sa pinto nila dahil sa katangkaran. 6'2" ang height ngayon ni Franz. Pwedeng basketball player, ngunit kamalasan, siya ngayon ang nagma-manage ng Mini-grocery Store ng pamilya sa bayan. Siya naman ay tumangkad din ngunit hindi gaya ni Franz, hindi siya lumampas sa 6 feet. Pero okay lang iyon. Hindi na nakakahiya ang height niya para sa isang high school student.

Isang araw papasok na siya ng makarinig nang busina. Beeepppp!!!! Napahinto siya at napangiti. Kilala niya ang sasakyan na iyon. Kay Franz! Isang nakangiting Franz ang nagbaba ng bintana ng sasakyan at binati siya. "Sakay na Sweetheart!" napalingon siya. "Ssshh!! Baka may makarinig sa iyo." nangangamba niyang paalala dito. Umiling lang ito at nagwikang "Eh bakit ba? iyon na nakasanayan ko na itawag sa iyo ah, saka alam ko na iyon. Kapag tayo lang naman dalawa kita tinatawag ng ganun ah." medyo nakasimangot na sagot ni Franz.

"Eh hindi naman kita binabawalan Franz ang akin lang..." Baka kung anong isipin ng makakarinig na mayroong dalawang lalakeng nagtatawag ng sweetheart! koro pa kaming dalawa sa linyang iyon. Hindi na rin kasi namin maalis ang tawagang iyon. Hindi ko alam pero wala naman akong nakikitang masama sa tawagan namin. Yun nga lang awkward pakinggan......

Itutuloy...